Direniş yeri yaşam yeri
Gaziantep Başpınar Organize Sanayi Bölgesi’nde dört bin işçinin ücretlerinin arttırılması ve sosyal haklarının verilmesi talebiyle başlattıkları grev devam ediyor. Fabrikalarının önlerinden ayrılmayan işçiler için direniş yeri yaşam yeri olmuş durumda.Evlerden getirilen kilim ve battaniyeler üzerinde uyuyan işçil
Evlerden getirilen kilim ve battaniyeler üzerinde uyuyan işçiler yemeklerini de direniş alanında hazırlayıp yiyor. Direnişte olan fabrikalar arasında da sık sık dayanışma ziyaretleri oluyor. Direnişte Gür İplik’in kadın işçileri öne çıkıyor. Davul eşliğinde diğer fabrikaları ziyaret eden kadın işçiler “Beraber kazanacağız, bu yoldan dönüş yok” diyerek tüm işçilere birlik çağrısı yapıyor. Gerekirse Ramazan Bayramını da aileleriyle birlikte direniş alanlarında kutlayacaklarını ifade eden işçiler, “Ortak talepler karşılanan kadar buradayız” diyor.
Müslüm Kara 9 yıldır Gürteks’te çalışan bir işçi. Zar zor yaşamlarını devam ettirdiklerini ifade eden Kara, “Kışın aldığımız kömürün parasını diğer kışa bitiremiyoruz. Kömür bitiyor taksit bitmiyor. Çocuklarımıza düzenli bir yaşam sunamıyoruz” diyor.
Ramazan ayında her yerde iftar çadırının açıldığını ifade eden İşçi İskender Sağır, “Ancak buraya ne hükümetten ne belediyeden gelen kimse yok. Emek karşıtı politikalar nedeniyle şimdi duvar diplerinde yatıyoruz. Seçim zamanı grev yapsaydık milletvekilleri buradan ayrılmazdı” diyor.
‘BİRLİK OLAN YIKILMAZ’
İftar saatine yakın yemek hazırlığı yaparken konuştuğumuz işçi Mehmet Sarıkurt, “Dönüşümlü olarak işleri paylaşıyoruz. Yemeğimizi çayımızı kendimiz hazırlıyoruz. Biz bundan rahatsız değiliz. Ekmeğimizin peşindeyiz. Bizi bu duruma koyan patronlar utansın. Geri dönüş yok” diyerek kararlılıklarını ifade ediyor. Bir başka işçi grubu da fırından aldıkları simitlerle iftar yapmaya hazırlanıyor. İşçi Mustafa Koşar, “Bir simit bir çay. Başbakan bize bunu reva görüyor” diyor. Bankalara borçlandığını söyleyen işçi Osman Şimşek, “Artık dayanacak gücüm kalmadı. Asgari ücretle nasıl geçim olur?” diye soruyor. Şimşek, “Bizim Antep’te siyah etle yapılan yuvalama diye bir yemeğimiz var. Biz unuttuk bu yemeği, çocuklarımız hiç bilmiyor. Et alamıyoruz ki” diyor.
İşçi Rakip Azak 26 yaşında. Azak 12 yaşından beri çalıştığını ifade ederek, “Evde üç kişi çalışıyor, ben de buranın dışında ek iş yapıyordum. Günde 16 saat çalışıyordum yine de yetiştiremiyoruz” diyor.
İŞÇİLER ‘EVET’İ BEKLİYOR
Şireci Tekstil işçisi Hüseyin Koca grev nedeniyle nikah tarihini ertelediğini belirterek, “Bu direnişi bir kazanalım nikahlanacağım. Ama bu iş devam edene kadar buradayım. Gerekirse kına gecemizi de burada yaparız” diyor. İşçi Fadıl Kılıç da bu güne kadar maddi sıkıntılar yüzünden evlenemediğini söylüyor. (Gaziantep/EVRENSEL)
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
