07 Ekim 2017 02:09

İçi başka dışı başka şehir hastaneleri

Adana'da yaşayan Mustafa Tanyeli, randevu alarak gittiği şehir hastanesinde yaşadıklarını ve sağlık sistemine ilişkin gözlemlerini yazdı.

Paylaş

Mustafa TANYELİ
Adana

Merhaba Evrensel okurları;

Ağustos ayında Adana Yeni Numune Hastanesinden 26 Eylül’de ultrason için randevu aldım. 26 Eylül sabahı Numune Hastanesine gittiğimde kapıda güvenlik hastanenin şehir hastanesine taşındığını söyledi. Yenisi yapıldığı için “Yeni Numune” diye adlandırdığımız hastane taşınmış. Üstelik önceden söylenmemişti. Belediye otobüsüne binerek şehir hastanesine gittim. Dışardan baktığımda görünüm açısından her insanın “Yahu ne güzel yapmışlar” diye iç geçireceği bir durum görüntüsü vardı. Ancak içeri girince “Hayallerimin hastanesi” diyerek açılışı yapılan bu tek merkezde toplanan şehir hastane konusunda hayal kırıklığı yaşıyorsunuz.

‘EMEKÇİNİN HASTANEYE ULAŞMASI ZOR’

İnsan karşılaştığı durumdan anlıyor ki sağlık hizmeti adı altında yürütülen ve sürekli hastane yaptık diye siyasi iktidar tarafından gündeme gelen söylemin özelikle işçi emekçilere bir işkence bir zulüm olacağı kesin. Özel arabası olmayan binlerce işçi emekçinin bu hastaneye gelmesi başlı başına bir sorun. Hele bazı bölümlerinde inşaat çalışması hâlâ devam ederken ve birçok doktorun bilgisayarı çalışmazken hastane görevlileri hastalara yardımcı olmada zorlanırken, bir çok doktorun çaresiz kalıp telefonla hastane yönetimiyle sürtüşme halinde olduğunu görüyoruz.

‘HASTANEDE İÇİNDE KAYIP ŞEHRİ OYNUYORUZ’

Aradığı bölümü bulamayan hastaların adına “şehir” denilen bu tek merkezde toplanan koridorlarında kayıp şehri oynadığı gerçeğiyle yüzleşiyoruz. Hazır olmadan açılışı yapılan şehir hastanesinin sağlık hizmetinden çok 15 yıldır yönettiği ülkede insan psikolojisini bozan, sağlıksız insan tipi yaratan siyasi iktidarın beceriksizliğinin bir ürünü olduğunu hastalarla tartışıyoruz. Doktorun odasına girdiğimde biraz önce sağlıklı karar veremiyorum diye telefonda yönetime çıkışan doktorun elime bir kağıt parçasına yazdığı yazıyı sıkıştırıp “Röntgen çektir de gel. Senin ameliyatını yapayım” dediğini duyunca performansa göre çalıştıklarını ve yaşadığı stresi göz önünde bulundurarak “Şu an sağlıklı karar veremiyorsunuz” doktor bey deyip çıkıyorum. Çözüm hastaneleri tek merkezde toplamak değil, insan sağlığıyla ilgili hizmeti işçi, emekçi yoksul halkın ayağına götürmektir. Yoksa şehir hastanesi adı altında yükselen koca koca binaların arkasındaki gerçek işçilere emekçilere sağlık hizmeti değil siyasi iktidarın baskı, zulüm politikalarının devamı olarak eziyete dönüşecektir. Parasız eğitim, parasız sağlık!