Suriyeli Salah: Bırakın yeni yılı, yarını düşünemiyoruz

Metehan UD
İzmir

Yeni yıla dair beklentileri ile ilgili konuştuğumuz Suriyeli mülteci Salah, “Ne umudumuz ne beklentimiz var yeni yıldan. Değil yeni yılı, yarını düşünecek durumda değiliz. Sadece Suriye’deki savaş bitsin, daha çok insan ölmesin yeter” dedi.

2016 sona ererken, Suriyeli mültecilerle 2017’den neler beklediklerini konuşuyoruz. Toplumun bir çok kesimi gibi Suriyelilerin de yeni yıla dair bir umutları, beklentileri bulunmuyor. Avrupa’nın da kapılarını tamamen kapattığı Suriyeli mülteciler, Türkiye’de belirsizlik içinde hayatta kalmaya çalışıyorlar. Sahip oldukları geçici koruma statüsünün sağladığı temel haklara erişimin sadece kağıt üzerinde kalması, hâlâ yasal bir entegrasyon sürecinin başlamaması Suriyelilerin geleceğe dair endişelerini arttırıyor. 

‘NE İŞ VAR NE DE YARDIM’

Konak’ın Aziziye Mahallesi’nde yaşayan Suriyeli mülteci Salah ile konuştuk. Yaklaşık bir yıl önce Türkiye’ye geldiğini belirten Salah, yaşadığı zorlukları şöyle anlatıyor: “Suriye’de elektrik ustasıydım. Burada uzun süre iş bulamadım. Şimdi de 1 gün çalışıyorum, 10 gün çalışamıyorum. İş oldukça çağırıyorlar. Eşim bakkalda çalışıyor, günlük 25 TL’ye. Evde 7 kişi kalıyoruz. Eşim, ben, annem, babam,  kardeşlerim. Kira 500 lira. Şimdi bakkalın sahibi de bakkalı kapatacak, ondan sonra ne yapacağız bilmiyoruz. Kazandığımız sadece kiraya gidiyor.” Herhangi bir devlet kurumundan yardım alamadıklarını ifade eden Salah, “Kömür istedik vermediler. Kaymakamlığa gittik defalarca, ‘tamam’ deyip geri gönderiyorlar. Elektrikle ısınmaya çalışıyoruz. 150 TL elektrik faturası geldi. Nasıl ödeyeceğiz bilmiyoruz” diyor. Salah çevrelerindeki diğer Suriyeli ailelerin de aynı durumda olduğunu belirtiyor. “Ne iş ne de yardım var” diyen Salah, “Eşim hamile, çocuğumu nasıl büyüteceğim bilmiyorum” diye devam ediyor. 

RAHATSIZ ETMEKİSTEMEZDİK AMA ÜLKEMİZDE SAVAŞ VAR

Suriyeli mültecilere yönelik tepkilere de kızıyor Salah, “ ‘Neden buradasınız? Ülkenize dönsenize’ diyorlar. Biz mecbur kaldık diye buradayız. Kimseyi rahatsız etmek istemezdik, ülkemizde yaşamak varken. Savaşanlar arasında halkı düşünen yok. Biz de asker değiliz savaşalım. Bize daha anlayışlı davranılmasını istiyoruz”. 

Yeni yıla dair beklentilerini sorduğumuz Salah, “Ne umudumuz ne beklentimiz var yeni yıldan. Değil yeni yılı, yarını düşünecek durumda değiliz. Ne olacak, daha ne kadar bu şekilde yaşayacağız bilmiyoruz” diye yanıt veriyor. Suriye’deki savaşın bitmesini, daha fazla insanın ölmemesini dilediğini söyleyen Salah, “Biz de kendi ülkemize dönebilelim. Ağabeyim ve ailesi hâlâ orada, konuşuyoruz. Para olmadığı için gelemiyorlar. Endişeliyiz onların yaşamından dolayı” diyor. 

‘KAPILARI AÇMAK YETMİYOR’

Aziziye Mahalle Muhtarı Emin Budulgan’la konuşuyoruz. Mahallelerinde 300’e yakın evde Suriyelilerin yaşadığını belirtiyor. Budulgan’ın anlatımına göre, kiralar yüksek olduğu için bir evde 3 aile kalıyor. Suriyeli mültecilerin, kaymakamlıktan kömür yardımı alamadığını ifade eden Budulgan, “Hastaneye gidiyorlar, dertlerini anlatamıyorlar. Sürekli medyada Suriyelilerin yardım aldığına dair haberler çıkıyor ama onları söyleyenler gelsinler burada yerinde yaşamlarını görsünler. Hakikaten çok zorluklar yaşıyorlar” diyor. 

Suriyeli ailelerin mecburen muhtarlığa sürekli yardım talebiyle geldiğini de dile getiren Budulgan, “Çalışmak istiyorlar ama çalışamıyorlar. İş yok. Evde genelde bir kişi çalışıyor o  da çok düşük ücrete. O paranın kiradan ve faturadan kalanını 10-15 kişi yiyor. Evlerde yiyecek bir şey yok. Kış daha da zor geçiyor, odun yok, kömür yok. Kimi inşaatlardan odun topluyor; kumaş, ayakkabı yakmak zorunda kalanlar oldu. Biz sıcak yerde yatarken onlar soğuk yerde yatmasınlar” diye yardım çağrısı yapıyor. Bu yüzden sınır kapılarını açmanın yeterli olmadığını ekleyen Budulgan, “Bu insanların nasıl yaşayacağını da düşünmek lazım” diyor.