Devler ve cüceler

Önce Yeltsin sonra Putin ve şimdi de Medvedev. Lenin ve Stalin’e saldırmaktan öte bir emelleri yok. Mezarlarından ve heykellerinden dahi korkuyorlar. Zavallı eşhas, Lenin’in Kızıl Meydan’daki mozolesiyle mücadele edecek kadar aciz, çaresiz ve histerik. Stalin’in resimlerinin bulunduğu defter satışları, Moskova’da patlama yapınca şaşırdılar neoliberal big brotherlar. Heykelleri yıkabilirler ama insanlığın gönlündeki Sovyet mirasını asla. Mevlana’nın dediği gibi “Bizim türbemizi yerde gökte aramasınlar, bizim türbemiz ariflerin gönlündedir.”
Sosyalizm karşısında yeni otokratik ve teokratik Rusya’nın Batı destekli saldırısı devam ettikçe Rusya’nın parçalanması kaçınılmaz. Sosyalist Sovyetler, Rusya’nın kendi özvarlığını koruması için bir güçtü. Bu bakımdan, 1991 yılı Rusya’nın bağımsızlık yılı değil, Batının yayılmacı politikasına bağımlılık yılıdır. Rusya’nın Batılı sömürgeci güçlerin neoliberal ekonomik modeline geçişi demek, bağımlılığı rızasıyla kabulü demekti. Ekim Devrimi’nin liderlerine saldırmak, ülkeyi post-modern çarlık rejimine dönüştürmekten öteye götürmez. Ekim Devrimi, etobur insanın binlerce yıllık saldırganlık ve vahşet döneminin sonuydu.  Hemen akabindeki kolektizm ve sanayileşme, binlerce yıllık bencilliğin pratikte tasfiyesiydi.
Zamanında Stalin’e karşı kurulan gizli suikast örgütünün üyelerinden biri olan ancak çok geçmeden gerçeğin farkına varan sosyolog Aleksandr Zinovyev, sosyalist mirasa ihanet eden Yeltsingillere şöyle cevap vermektedir: “Bu kişilerin Lenin ve Stalin’e bu kadar yüklenmelerinin nedeni kendilerini yükseltmeye çalışmalarıdır. Lenin bir devdir, onlar ise bir cüce sürüsüdür.” Boris Yeltsin, Çubays ve Gaydar gibi özel mülkiyet özlemi çeken ekonomistlerle birlikte halka yalan söyledi. Referandumu dahi dikkate almadan sosyalist piyasayı tekellere teslim etti. Yeltsin, Kruşçev ve Gorbaçov’a layık bir şakird oldu. Sosyolog Zinovyev, Yeltsin’in tutarsızlıklarını şöyle anlatmaktadır: “Yeltsin’in yerel komite sekreteri olarak Komünist Partisi oturumunda yaptığı konuşma hala gözümün önünde: Merkez Komite’nin ve Leonid İlyiç Brejnev’in önünde görevimi layığıyla yerine getireceğime… Daha sonra aynı kişiyi ABD Kongresinde şunları söylerken görüyoruz: Komünizm canavarının bir daha ortaya çıkmasına izin vermeyeceğimize dair size yemin ediyorum.”
Kruşçev’in şimdiki artıklarıyla Stalin’in halk karşısındaki samimiyet ve dürüstlüklerini birçok açından ele almak mümkün. İki örnek, sosyalistler ve liberallerin ferasetini daha da şerh edecektir. Birincisi, 1929 yılında uygulanan Makas Programında Sovyet yönetiminin köylüden ek vergi alırken samimi ve dürüst davranmasıdır. Alınan ek verginin adı haraçtı. Stalin, sanayi alanına kaynak aktarmak için bu verginin 3 yıl boyunca alınması gerektiğini ve normal şartlarda bu tür verginin alınmasının doğru olmadığını köylüye içtenlikle aktarmıştı. Dönemin liberal aktörü Buharin, bu uygulamaya karşı lafazanlık yapmıştı. İkincisi, 1950’lilerde Stalin, devletin elindeki üretim araçlarından gerekli olanlarının kolektif çiftliklere hibe edilmesini rica etmişti. Ancak, liberal sağ demokrat Kruşçev, kendi döneminde bu araçları satmıştı. İşte tüm mesele buradadır. Bireyci ve toplumcu anlayış farkı burada yatmaktadır. Yeni Rusya, bireycidir. Egoist döneme geri dönüş yaptı. Lenin’in heykellerini yıkan ama II. Aleksandr veya I. Petro’nun heykellerini diken Rusya. Yani kendi köylüsünü köleleştiren ve 500 yıl boyunca bundan nemalanan aristokratik sisteme hayran Rusya. Bu Rusya’yı 19. yüzyılda sürgüne gönderilen ve bir düelloda ölen Rus şair Lermantov’un dizelerinden okuyalım: “Elveda dilsiz Rusya, tutsakların ve efendilerin ülkesi, sizler; mavi üniformalılar ve sen halk, onların kölesi.”