Gazetecilerden yeni inisiyatif: Ben Gazeteciyim

Sadece işini yaptığı, gerçekleri yazdığı, halkın haber alma hakkını savunduğu, mesleki dayanışmada yer aldığı için tutuklanan, gözaltına alınan, tehdit edilen, susturulan gazetecilerin sesi olmak ve basın özgürlüğünü korumak için yola çıkan 'Ben Gazeteciyim' adlı inisiyatif, ilk etkinliğini, banner kampanyası ile başlattı.

Türkçe “Biliyor muydunuz? Gazetecilik Suç Değil” ve Kürtçe “Hûn Vê Dizanin? Rojnamegerî Ne Suc e” sloganıyla hazırlanan bu banner, tüm zorluklara rağmen gazetecilik yapmakta ısrar eden bazı gazete, televizyon ve internet sitelerinde beş gün boyunca yayınlanacak.

Kampanyanın ilk destekçileri arasında Evrensel, Cumhuriyet, Agos, Azadiya Welat, BirGün, Halkın Nabzı, Özgür Gündem, Yurt gazeteleri ile T24, P24, Bianet, Haberdar, Diken, Sendika Org, Jiyan, ABC Gazetesi, Journo, Dağ Medya, Solfasol, İlke Haber ve İMC, Hayatın Sesi gibi haber portalları yer alacak.

Basın kuruluşlarına ve gazetecilere yönelik baskının Türkiye’de görev yapan yabancı gazetecilere bile ulaştığına, mesleğin kriminalleştirilmeye çalışıldığına dikkat çeken inisiyatif, bu koşullarda dayanışmanın daha da büyümesi gerektiğine dikkat çekti. (MEDYA SERVİSİ)

İnisiyatif  tarafından yayınlanan metinler şöyle:

Ben gazeteciyim! Gazetecilik suç değildir!

Türkiye’de basın üzerindeki baskı giderek ağırlaşıyor.

Basın özgürlüğüne sahip çıkan ve işini yapmaya çalışanlar ağır bir “bedel” ödemek zorunda kalıyor.

Çatışma bölgelerinden bildiren gazeteciler, can güvenliği olmadan, her gün tehdit ve tacize maruz kalarak çalışıyor.

Muhabir, editör ve yazarlar soruşturuluyor, haklarında hakaret davaları açılıyor… Yaptıkları veya sosyal medyada paylaştıkları haberler yüzünden pek çoğu tutuklu yargılanıyor ve hapse atılıyor.

Basın çalışanları, ajanlık, terör örgütü propagandası yapmak, hakaret gibi suçlamalarla düşmanlaştırılıyor. Bu kampanyadan, Türkiye hakkında yazan yabancı gazeteciler de nasibini alıyor.

Gazetecilik, Türkiye basın tarihinde belki de ilk kez, yabancı basına dek uzanan şekilde baskı altına alınıyor, kriminalleştiriliyor.

Gazeteciler işini yapamaz hale getiriliyor ve işten atılıyor... Sık sık sansür baskısı altında çalışıyor, yaptığı habere ve çalıştığı kuruma göre damgalanıyorlar.

Gerçekler yayın yasaklarıyla kısıtlanıyor, karartılıyor. “Hoşa gitmeyen” yayınlar suç sayılıyor. Pek çoğu kapatılma tehdidi altında.

Gazetecilerle dayanışma sergileyen farklı kesimler de hedef tahtasına oturtuluyor.

Tüm bu baskılara karşı gazeteciler, cezaevlerinin önünde, adliye bahçelerinde, baskı altındaki yayınların yazıişleri masalarında, İstanbul’dan Diyarbakır’a nöbet tutup dayanışma sergiliyor...

Basın özgürlüğüne sahip çıkmak, halkın haber alma hakkına sahip çıkmak demektir!

Haber alma hakkı kısıtlanan bir toplumda demokrasiden bahsetmek mümkün olamaz.

Biz, mesleği gereği ya da basın özgürlüğüne destek verdikleri için karalanan, hapse atılan, susturulmaya çalışanların sesi olmak için var gücümüzle çalışacağız.

Biz gazeteciyiz ve haykırıyoruz:

Gazetecilik suç değildir!

Ez rojnameger im! Rojnamegerî ne sûc e!

Li Tirkiyê zexta li ser çapemeniyê her diçe zêde dibe.
Yên azadiya çapemeniyê diparêzin û her weha dixwazin karê xwe bi rêk û pêkî çê bikin, mecbûr dimînin ku “berdêlên” giran bidin.
Rojnamegerên ku ji herêmên şer û pevçûn lê heye agahiyan didin, bêyî ku emnahiya can û jiyana wan hebe her roj bi bi gef û eciziyan re rûberû dibin.
Nûçegîhan, edîtor û nivîskar rastî lêpirsînan tên, di der haq ên wan de doz tên vekirin... Piraniya wan ji ber nûçeyên ku çêkirine an jî di medyaya civakî de parvekirine, bi girtî tên darizandin û di zîndanan de radizên.
Xebatkarên çapemeniyê bi sîxurî ve, bi bangeşekirina rêxistinên terorîst ve û bi heqaretan ve wekî dijmin tên bi navkirin. Ji vê qempanyayê rojnamegerên biyanî ku di der haq Tirkiyê de dinivîsînin û nûçe çê dikin jî para xwe digrin.
Dî dîroka çapemeniyê ya Tirkiyê de belkû cara yekem e ku rojnamegerî heta bi çapemeniya biyanî ev qas di bin zor û zehmetiyê de dimîne û tê krîmînalîze kirin.
Nahêlin ku rojnameger karê xwe bikin û ji kar tên avêtin...  Piranî di bin zexta sansurê de dixebitin û bi gor saziyên ku lê dixebitin tên mohrkirin.
Rastiya li ber çavan bi rêya qedexekirina weşanan tên asteng kirin û veşartin. Nûçe, nivîs û agahiyên ku “ne bi dilê wan in” wekî sûc tên dîtin. Piraniya saziyên çapemeniyê li ber girtinê ne.
Ew aliyên ku piştgirî didin rojnamegeran jî  ji zor û zext û astengiyê xilas nabin.
Li hember hemû zor û astengiyan rojnameger li ber deriyên zîndanan, li bexçeyên dadgehan, li maseyên berpirsiyarên nivîsên yên li wan weşanên ku di bin zextê de ne, ango ji Stenbolê heta Amedê nobetan digrin, piştgirî nîşan didin...
Xwedîderketina azadiya çapemeniyê, her weha xwedîderketina mafê agahî wergitina gel e.
Di wan civatên ku mafê wan ên agahî wergirtinê hatine astengkirin de mirov nikare behsa demokrasiyê bike.
Em ê bi hemû hêzên xwe ve ji bo ku bibin dengê wan rojnamegeran û ji bo çi ji ber pêwîstiyên pîşeyên xwe û çi jî ji ber piştgirî dane çapemeniya azad hatine reşkirin û zîndanîkirin, bixebitin.
Em, rojnameger in û bang dikin:
Rojnamegerî ne suc e!