03 Mayıs 2012 11:48

Bir fotoğrafçının anılarında Cüneyt Türel

Cüneyt Türel’le yıllar önce (1982-83) Şehir Tiyatrolarında tanıştım. O yıllarda sahne fotoğrafçılığı yaptığım tiyatronun belki de en çekindiğim yönetmeni-oyuncusuydu. “Olmamış” dediğinde o işi yeniden yapmanız gerekirdi, orasını burasını düzeltmenizi istemezdi. Provalar başladığında bana “Kendini hazırl

Paylaş

Özcan Yaman

Birlikte çok çalışmıştık. Kiminde yönetmen kiminde oyuncu idi. Kimsenin işine karışmaz ama kendi işine de karışılmasını istemezdi. Sabır ve başarı bana verdiği en büyük ders olmuştur. Sesinin tonu ve konuşmasındaki duruluk üstünüzde hemen etkisini gösterirdi. Sonraları ben tiyatrodan ayrıldım. 2005 ya da 2006 yılıydı herhalde ‘Demokratik Türkiye’ etkinliğinin açılış konuşmasını yaptığı zaman görüşmüştük. O buğulu ve tok sesiyle tane tane okumuştu, seslendirme sanatçılığının verdiği ustalıkla...
En son 2007 yılında Tiyatro İstanbul’da ‘Çıkmaz Sokak Çocukları’ oyununun fotoğraf çekimlerinde görüştük. Uzun uzun konuşma fırsatı bulmuştum. Ben artık büyümüş belki de onunla tanıştığımda onun olduğu yaşa gelmiştim. Hayat Televizyonundan bahsetmiş, test yayınında olan kanalın yakında normal yayınına başlayacağını söylemiştim. Heyecanlanmış, sevinmişti; “Ben bilgisardan, internetten anlamam sen Tilbe’ye (Saran) maille gelişmeleri yolla” demişti... Ve aradan bir çırpıda yıllar geçmiş. Şimdi bana kalan fotoğraflar ve anılar oldu... Güzel insan güle güle...

Fotoğraf: Özcan Yaman

ÖNCEKİ HABER

‘Diplomalı hıyarcı olmak istemiyoruz'

SONRAKİ HABER

Cüneyt Türel son kez sahnedeydi