İnşaat işçileri örgütlenmek istiyor

Gazetede yer alan haberi inşaat işçilerine ulaştırmak için sabah saatlerinde başladık gazete dağıtımına. Önce tek ya da çift daireli 6 katlı binalarda çalışan işçilere gittik. Gazetede çıkan haberi anlattık ve inşaat işçileri birliğine katılmaları çağrısı yaptık. Bu küçük inşaatlarda çalışan işçilerin hepsi ölen arkadaşları için üzüntülerini bildirdiler ve eklediler “Bizim sektörde birlik olmak zor” diye. Genelde küçük inşaatlarda çalışanlar bir ekip oluyor ve çoğunluğu da ailelerinin yanında yaşıyorlar. Küçük inşaatları bitirip büyük şantiyelere doğru yol alıyoruz, ilk karşılaştığımız engel kapıda bekleyen güvenlik görevlileri ve burada duyduğumuz ilk sözler “Nereye hemşerim”, “yok giremezsiniz yasak”  oluyor.

ÖLÜMLE BURUN BURUNA ÇALIŞIYORUZ

Güvenlik görevlilerinin atlatıp girdiğimiz ilk şantiyede 200 işçi çalışıyor. Gittiğimiz saat çay molalarına denk geldi. Yapılan binanın ikinci katında odalara ranzalar kurulu ve bu ranzalarda kalıyorlar. Gruplar halinde oturmuş işçilerin yanlarına gidiyoruz. Gazetede çıkan haberi ve inşaat işçileri birliğini anlatıyoruz. Gelen tepkiler olumlu “böyle bir şey şart” ardından ekleniyor “ama zor.”  

İşçilerden Vanlı Mahmut anlatıyor şantiyede çalışma koşullarını “Yaşanan yangından sonra bizim burada biraz tedbirler aldılar, denetim olur diye, hepsi odur işte burada ölümle burun buruna çalışıyoruz. Valla biz gurbetçiyiz memlekette para bekleyenler var. İyi düşünmüşsünüz bir sorunumuz olunca size baş vururuz ama biz bir görev alırız desek zor olur buradan çıkamıyoruz.”

Muhabbet ilerliyor başka bir  grup işçinin yanına gidiyoruz sohbetimiz de ne yapmak istediğimizi anlatınca hemen telefonumuzu alıyorlar. Erzurumlu bir işçi “Gecen benim bir akraba çalıştığı şantiyede elektrik akımına kapılıp öldü böyle işler çok oluyor bu birliğe başvurmak iyi olur” diyor. Sohbet sürerken Paşalı lakaplı Erzurumlu bir usta geliyor yanımıza “Abi telefonunuzu alayım, sizi ararım biz paramızı alamadık daha, belki yardımınız dokunur.”

İNŞAAT SEKTÖRÜNDE GÜVENCE YOK

Burada ki sohbetimizden sonra başka bir inşaata gidiyoruz, kapıda güvenlik yok. Öğlen yemeği molasında işçiler. Güvenlik görevlisi yemekhane girişinde bekliyor yemekhaneye giden bir grup işçinin arasında giriyoruz içeriye. Aynı şekilde işçilerle sohbet ediyoruz. Burada konteynerler kurulmuş işçilerin kalmaları için. Barakalara elektrik direklerinden kablolar uzatılmış ve konteynerlerin tepelerine monte edilmiş demirlerin üzerinden içeriye alınmış kablolar. Bir kısmı da daha uzakta olan konteynerlere yerden uzatılarak alınmış. Yani her an bir elektrik akımına işçilerin kapılması ya da yangın çıkması an meselesi.  

İşçilerin kaldıkları konteyerler yan yana dizili ve ortasında bir koridor oluşturulmuş bir kaç tane ortak duş yeri var. Barakaların aralarında işçilerin elleri ile yıkadıkları kıyafetleri asılı. Şantiyede Karadenizli ve Kürt 300 işçi çalışıyor. Burada da tepkiler aynı, “birlik olmak önemli” diyor işçiler ama inşaat sektöründe bunun zor olacağının altını da çiziyorlar. Ordulu Eren “Abi bizim inşaat sektöründe hiçbir güvencemiz yok, burada çalışıyoruz kaza çok oluyor. Birlik olmak iyi ama ben hiç duymadım inşaat sektöründe böyle bir şeyi” diyor. Burada da işçiler telefonlarımızı alıyorlar yaşadıkları sıkıntıları iletmek ve yardım talep etmek üzere.

İşçilerin kaldığı barakaların hemen dibinde bir işçi güvercinlerini eğitiyor. Yanına varıyoruz güvercin beslemesine nasıl izin verildiğini soruyoruz. Erzurumlu Hamza “Ben memleket de besliyordum buraya geldik çalışmaya ne yapalım bu da bizim eğlencemiz. Bunlar olmazsa burada hayat çok sıkıcı” diyor. Onunla biraz sohbet ettikten sonra şantiyeden ayrılıyoruz. Çıkış kapısına yöneldiğimizde iki işçinin vincin ucundan sarkan çelik zincirlere demir bağladığını görüyoruz. Vinç kaldırmaya başlarken zincirin çelik kancası yerinden çıkıyor ve büyük bir hızla bağlayan işçinin yüzüne doğru savruluyor. O an donakalıyoruz ve işçi son anda çevik bir hamle ile kancadan kendini eğilerek kurtarıyor. Başında bareti var. İşçilerin bu şantiyede de baretlerinden başka kendilerini koruyan hiçbir şeyleri yok.

İnşaat işçileri kendilerini koruyacak ve karşılaştıkları haksızlıklar karşısında baş vuracakları bir merkeze ihtiyaç duyuyorlar. İnşaat işçileri birliğinin kurulma çalışmaları bu ihtiyaca yanıt vermek için sürdürülüyor.   (İstanbul/ EVRENSEL)