Direniş çadırında öğrenmek!

SeraPool işçisi
İstanbul

SeraPool direniş çadırından herkese, bütün işçi kardeşlerime selamlar. Ben 9 yıldır bu fabrika da çalışan bir emekçiyim. Yıllardır zorlu koşullarda çalışıp, ezilen sömürülen sadece biriyim.Bende birçok arkadaşım gibi patronun bencil, cimri, açgözlü, duyarsız tutumuna maruz kaldım. Ama bu kötü şartlara dur demenin zamanı gelmişti ve örgütlenip birlik olmaya karar verdik. Patronumuzun bencil kibirli işçiyi hor gören tavrına son vermek için sendikalaştık, Cam Keramik-İŞ Sendikası’na üye olduk. Ama bunu duyan patronumuz bir arkadaşımızı da çocuğuyla tehdit ederek benimle birlikte 115 arkadaşımızı işten attı. Çünkü işverenler, işçiler emekçiler insanca yaşasınlar ekmek yesin istemiyorlar. Kendilerine köle arıyorlar. Ben direnişimizin 55. gününde şunları söylemek istiyorum; korkma örgütlen birlik ol!
Kadınlar birlik olmaz demeyin. Bu kötü gidişata düşük ücretlere haksızlığa mobbinglere hep beraber bir son verelim. Direniş çadırları evimiz olsun. İnanın ben 5 yıl okuluna gitsem 2 ay içersinde öğrendiklerimi öğrenmezdim. Direniş çadırı bana çok şey öğretti.
İşçilerin birliğini, patronların aç gözlülüğünü, polisin ve devletimizin kimin tarafında olduğunu da gördüm ve inanamadım! İnsan bazı şeyleri yaşamadan gözüyle görmeden anlayamıyor.
Ey işçi kardeşlerim! Soframızda zeytinin yanına peynir koyuncaya, ekmeğimizi biraz olsun büyütünceye kadar SeraPool’de ve bu ülkede emekçiler için bazı şeyler değişinceye, insanca yaşayacak ve hak ettiğimiz ücreti alıncaya kadar mücadele etmeye devam edeceğiz. Bizler kazanıncaya kadar mücadele ye devam. Zafer bizim olacak.