Tarım işçileri kan pazarında

Ceylanpınar’da tarım işçisi kardeşlerimizin geçirdiği kaza, oradaki işçiler kadar bizi de üzmüştür. Tarım işçileri, yasadışı uygulamalar sonucu 9 kişi daha kaybetmiştir. Biz de Çukurova’da buna benzer birçok kaza yaptık; onlarca arkadaşımızı kaybettik. Ceylanpınar’da o işyerine giden daha düzgün bir yol varken işçileri sadece 10 dakika erken götürebilmek için bozuk yol tercih edilerek bir can pazarının yaşanmasına neden olunmuş. Geçen sene Yenice’de tren rayında meydana gelen kazaya ne kadar da benziyor. Sırf işçileri bahçeye daha erken götürebilmek için trenin, işçi servisini biçmesine neden olmuşlardı.
İki kazada da işçileri daha erken götürüp daha fazla çalıştırmak istiyorlardı. Birinde 13, diğerinde 9 insan hayatını kaybetmiştir. Peki, insan hayatı bu kadar ucuz mu? Tarım işçileri, kan pazarında günlük olarak satılıyorlar. 12-13 saate 15-16 YTL karşılığında…
Eskiden köleler ömürlük satılıyordu, şimdi ise günlük satılıyor. Artık yaşantımız çalışmak ve uyumaktan ibaret. Yani sadece uyurken özgürüz. Günlük satılıyoruz ama günlük para alamıyoruz; 2-3 ayda bir para alabiliyoruz.
Ömürlük köleliğin günlüğe göre birkaç artısı olduğunu düşünüyorum. Ömürlük kölelerin ev kirası, elektrik-su faturası ödeme endişesi ve çalışmadığı günlerde aç kalma korkusu yoktu. Daha fazla kazanmak için bizi bu koşullarda çalıştıran ve parayı insandan daha değerli gören bu aşağılık adamlara, tarım işçileri daha fazla nasıl dayanacak? Günümüzün gerektirdiği koşullarda sendika çatısı altında örgütlenmekten başka hiçbir çaremiz yok. Onyıllardır nasıl çalışıp nasıl yaşadığımızı, bu ülkeyi yönetenler bilmiyorlar mı sanki?! Elbette bunu çok iyi biliyorlar. Biz de daha birkaç ay öncesine kadar kamyonla pikaplarla işe götürülüp getiriliyorduk. Geçen sene buna karşı bir imza kampanyası başlattık ve yaklaşık 5 bin imza toplayıp gerekli mercilere başvurduk. Bunun soncu olarak şu anda birçoğumuz otobüslerle işe gidip geliyor. Bu kazanılmış bir haktır. Ama daha çok sorunumuz var; çalışma saatlerimiz belli değil, aldığımız ücret çok düşük, sigortasız çalıştırılıyoruz. Bu sorunlar Urfa’da, Adana’da, Amasya’da yani Türkiye’nin dört bir yanında çalışan bütün tarım işçilerinin sorunudur. Bu işin tek çözümü de işçilerin bir sendika çatısı altında birleşmesidir. Biz, iki yıldır bu mücadeleyi veriyoruz. Bu koşulları değiştirmek için Türkiye’nin neresinde olursa olsun işçilerin, böyle bir mücadeleyi vermesi gerekiyor.(ADANA)
Vedat Dolan/Tarım işçisi