03 Nisan 2007 00:00
Bu günleri arayacağız
Ben, Manisa Organizede çalışan ama şu anda işsiz olan bir işçiyim; bir çocuğum var, eşim de organizede bir fabrikada çalışıyor.
Ben, Manisa Organizede çalışan ama şu anda işsiz olan bir işçiyim; bir çocuğum var, eşim de organizede bir fabrikada çalışıyor.
Bütün organizedeki işçiler için yazıyorum bu yazıyı. Manisa şehri, Avrupanın en uygun yatırım kenti ama neden? Çünkü bu organize sanayiinin içinde neler var neler... Fabrikaların yüzde 80i taşeron olan, hakları elinden alınan, günde 12 saat çalışmanın dayatıldığı, gerekli mercilere şikayet edildiğinde hiçbir sonuca ulaşmayan, yüzlerce işçinin sakat kaldığında hiçbir hak talep edemediği organize işçileriyiz.
Böyle bir yer Manisa Organize Sanayi Bölgesi; şimdi ben soruyorum, neden hakkımızı alamıyoruz?
Eğer hakkımızı aramazsak bu günleri de arayacağız.
Beş yıl öncesini aradığımız bu günleri de arayacağız. Hafta sonu yüzde 100 mesai ücretlerimiz yüzde 50ye, hafta içi mesailerimiz yüzde 50den yüzde 25e düştü. Artık bütün fabrikalar taşeron işçi alıyor. Kadrolu işçiler işten çıkartılıyor. İşçileri fabrikalarda birbirlerine düşürüyorlar. Yatırımlar artarken, cirolar yükselirken maaşlarımız her geçen gün azalıyor. Aldığımız maaş 400 YTL; ev kiraları 300 YTLden başlıyor. Biz nasıl geçinelim?
Manisada bütün bunlara karşı işçi toplantısı yaptık. Bunun sonucunda işçi derneğini kurduk ve mücadeleye başladık. Ben buradan bütün işçi arkadaşlarıma sesleniyorum; gelin birlik olalım ve örgütsüz toplum köle toplum olmasın.
Organize sanayi bölgesinde çalışan bir metal işçisi (MANİSA)