‘süleyman hep başbakan’

Fikret Kızılok’un ünlü bir parçası vardı: “Demirbaş”... Nakaratları sürekli şöyleydi: “Süleyman hep Başbakan, Başbakan hep Süleyman”...
Çocukluğundan 1994 yılına kadar birçok olayı ve durumu anlatmış, Fikret Kızılok... Birkaç yıl önce yitirdik onu, genç yaşında. Ölmeseydi eğer, belki de “Recep hep takiyeci, takiyeci hep Recep” başlıklı bir şarkısı çıkardı. Bilemiyorum...
Şöyle diyordu Fikret Kızılok, “Demirbaş”ta, bazı bölümlerini yazacağım: “Küçücük bir çocuktum / Sebebini bilmeden / Sokağa çıkamadık / İhtilal oldu sandık / Sonra biraz büyüdük / Alfabeyi bitirdik / Azı dişim çıkmıştı / Sünnet bile olmuştum // Süleyman hep Başbakan Başbakan hep Süleyman // Kennedy öldürülmüş / Migros açılmamıştı / Beatles ortada yokken / Ekonomi bomboktu // Zeki Müren ortada / Bülent Ersoy erkekti / Vietnam Savaşı’nı / Kendisiyle başlattı // Süleyman hep Başbakan / Başbakan hep Süleyman // Mao henüz ölmemiş /Ortaokul bitmemiş / Yahya işe başlarken / Bankalar hep bomboştu // Çevre kirlenmemişti / İbo evlenmemişti / Ajda tam boşanırken / Dolar yine çıkmıştı // Süleyman hep Başbakan / Başbakan hep Süleyman // Kenan sopalısıydı / Turgut boyalısıydı / Pek anlamazdı ama /Mesut Hopalısıydı / Naim kaldırıyordu / Zalim bastırıyordu / Dün dündür, bugün bugün / Diye gafil avlanıyordu // Süleyman hep Başbakan / Başbakan hep Süleyman // Tonton dayanamadı / Hepimizi batırdı / Efelerin efesi / Muz ağacına tutundu // Ecevit hep umuttu / Erdal bizi uyuttu / Yaş günü pastamızı / Vestiyerde unuttu // Süleyman hep Başbakan / Başbakan hep Süleyman // Arabamız, evimiz / İki anahtarımız / Nasıl da inanmıştık / Verir diye babamız / Ne padişah, ne sultan / Bi enişten, bi ablan / yanında bir de baban / Selam olsun yaradan // Süleyman hep Başbakan / Başbakan hep Süleyman...”
Bugün Süleyman Demirel ne Başbakan, ne de Cumhurbaşkanı, ama yine ortalarda. Şöyle ya da böyle gazetelere konu oluyor. Ya gazetelerde röportajı yapılıyor ya da televizyon kameralarının önüne çıkıyor.
Bir zamanlar “Barajlar Kralı” diyorlardı, şimdi de “Siyasetin Ceo’su”...
1924’te Isparta’nın İslamköy’ünde doğan Süleyman Demirel, “Barajlar Kralı” olmadan önce Celal Bayar’ın deyimiyle “Şu bizim Su İşleri Müdürü”ydü. Bu göreve getirilmeden, yani “Çoban Sülü”lükten kısa bir süre sonra, I954’te Amerika bu madeni keşfetti. Onu siyasete soktu. İlerde Amerika‘nın işine yarayacak bir politikacı yaratmak için, “EEF bursiyeri” yaptılar...
Sonra hızla yükseldi S.Demirel.. “Ve Bizim en başarılı bursiyerlerimizden,” diyen Amerikalıların övünmesine bile neden oldu.
ABD Başkanı Johnson’la kolkola fotoğraflarla gelen AP Başkanlığı ve sonrası. Bakalım, hâlâ bitiremediği “Memoir”inde yazacak mı bunları... Evet, “Hatırattan ziyade bir Memoir yazıyorum, 50 senelik tecrübem. Su tecrübemi hatalar yaparak kazandım. Ve bu hataların çoğunluğunun bedelini millet ödedi. Genç nesillere borcum var, yazarak ödeyeceğim” diyordu. Ve gençlik de onu çok iyi tanıdığını ODTܒdeki ya da başka üniversitelerdeki protestolarıyla gösteriyordu...
Gençleri sokağa çağıran Süleyman Demirel’i bazı şeyler hiç mi hiç ilgilendirmiyordu. Örneğin, Kartal’da kendi adının verildiği lisede, okul müdürü tarafından irtica propagandası yapılıyordu. Ya da eşi Nazmiye Demirel’in adının verildiği Şırnak’taki Kız Meslek Lisesi’ndeki öğrencilerin karnını doyurmak için, internet kanalıyla yardım istenmesi onu ilgilendirmiyordu.
Sanırım bugünlerde S.Demirel‘in aklını “Komrat yolculuğu” yoruyordur.
Hani Moldova’daki Gagavuz Türkleri, özerk bölgelerinin başkenti Komrat’ta Lenin heykelinin sökülüp, yerine Süleyman Demirel’in heykelinin dikilmesini istiyorlar ya… ABD‘de başlayan, Komrat‘ta noktalı virgül konan, “Demirel evrenselliği”... Ahhh Fikret Kızılok ahhh, sağ olacaktın, sana bir şarkı konusu daha çıkmıştı: “Süleyman hep evrensel, Evrensel hep Süleyman...”

Bülent Habora