İnsanca yaşam istiyoruz

Evde televizyon bile yok çamaşır makinesi de satıldı

Kadınlar sohbetin bir yerinde AKP’nin iktidara gelirken, “Artık yoksulluk olmayacak, muhtaç insanımız kalmayacak, dilencilik ortadan kalkacak” dediğini hatırlatıyorlar. Ama Peker Mahallesi’nde en temel gereksinimlerini bile karşılayamayan insanların sayısı her geçen gün artıyor.    Sabriye Sayın 28 yaşında, 3 çocuk annesi. Gencecik yaşında pek çok sorun ve sıkıntıyla boğuşmaktan fiziksel ve ruhsal rahatsızlıklar yaşıyor. Sabriye aslen Mardinli. Kadifekale’de oturuyormuş geçen yıla kadar. Orada yıkımlar olunca Peker’e taşınmış. Sabriye’nin eşi kısa süre öncesine kadar seyyar satıcılık yaparken, hastalıkları ve borçları dolayısı ile bir süredir artık onu da yapamaz duruma gelmiş. Sabriye, çocuklarına ekmek alabilmek için evde boş duran 7-8 adet piknik tüpünü hurdacıya satmış 20 lira karşılığında. Belediye ayda bir erzak veriyor aileye. “Ev kiram geldi veremedim. 50 lira zam yaptılar kiraya. Annemlere yakın bir yere taşınacağım. Onlar bana bakar, hiç olmazsa yol masrafı olmayacak” diyor. Çamaşır makinesini sattıklarını, evde televizyon bile olmadığını anlatıyor. “Televizyon olmayınca akşam 7’de uyuduk çocuklarla, can sıkıntısından” diyor. Sabriye’nin eşinin ayağı sakat ve gözlerinde sorun var. Gözlük takması gerekiyor ama çocuklara ekmek bulamazken 300 liralık gözlüğü almaları mümkün olmamış. Sabriye’nin göğsünde kist var ve psikiyatri tedavisi görüyor. Sürekli ilaç kullanması gerekiyor. Düşüp bayılmaları çok oluyormuş. Bir süredir ise ilacını alamamış. Sabriye’nin talebi eşi için sigortalı bir iş. Sabriye bunları anlatırken sürmeli gözlerinden akan yaşları siliyor bir taraftan. Diğer kandınlar ise sorunlarının ortak olduğunu ve birlikte göğüs gereceklerini söyleyerek onu teselli etmeye çalışıyor.