İstanbul 1. Bölge seçimleri tartışıyor 2

1960 yılına kadar fazla gelişme göstermeyen Ümraniye, Organize Sanayi Bölgesi olarak ilan edilince İstanbul’un en hızlı kentleşen ve nüfusu hızla artan ilçelerinden biri oldu. 1963’te kurulan belediye, 12 Eylül darbesiyle feshedilerek yeniden Üsküdar’a bağlandı. İlçe statüsüne ‘87 yılında kavuşan Ümraniye’de ilk seçimler 1989’da yapıldı. Küçük imalat sanayisinden konfeksiyona, yedek parçadan gıda ürünleri üretimine kadar birçok iş kolunun faaliyet gösterdiği ilçe sınırlarında 14 mahalle ve 6 belde var.
650 bin nüfuslu Ümraniye’de kararsızların sayısı bir hayli fazla. Karar veremediğini söyleyen seçmenlerin tamamına yakını, ilk kez bu kadar kararsız olduklarını söylediler.
Anadolu yakasındaki diğer belde ve ilçelere kıyasla, “Hiçbirine oy yok” tutumunun daha baskın olduğu Ümraniye’deki ağırlıklı tercihler CHP ile AKP arasında değişiyor. Birbirine yakın oranlarda ifade edilen AKP ve CHP oranları, mahallelere göre değişti. Örneğin 1 Mayıs Mahallesi’nde en çok CHP ve bağımsız dillendirilirken; Çakmak’ta AKP ifade edildi. Tercihlerini bu iki partiden yana açıklayanların önemli bir bölümünün gerekçesi ise “oy verecek başka parti olmadığı”. Bağımsız tercihler de dolaştığımız ilçeler arasında en çok Ümraniye’de ifade edilirken, DP ya da ANAP neredeyse hiç telaffuz edilmedi.
Ülkenin en önemli sorununun ekonomi ve terör olduğunu düşünen Ümraniyeli seçmenlere göre CHP, Abdullah Gül’ü cumhurbaşkanı seçtirmeyerek AKP’nin ekmeğine yağ sürmüş oldu. Ordu müdahalelerini de eleştiren Ümraniyeliler, AKP, CHP ve bağımsızlar dışında Meclis’e girecek üçüncü partinin MHP olacağı öngörüsünde bulundular. (Diğer ilçelerde de geçerli olan bu öngörüleri doğrulayacak MHP tercihi ile karşılaşmadık.)
IMF ile hareket ediyorlar
Murat Özdemir (Esnaf): İşler çok durgun. Herkes şikayetçi. Yine CHP’ye vereceğiz. Hepsinin vaatleri aynı. Hiçbiri dediğini yapamaz. Sonuçta IMF ile hareket ediliyor. CHP de yapamaz ama başka bir parti görmediğim için CHP’ye vereceğim.
Baykal’ı sevmem ama...
Kamber Emir (Emekli işçi): Açıkçası bıkkınlık var halkta. Kimse oy verdiği partiden umduğunu bulamıyor. Ben hep CHP’ye verdim. Umduğumu göremedim, Baykal’ı da sevmem ama yine vereceğim; çünkü başka parti yok. Memleket gittikçe kötüye gidiyor. Savaş yine başladı. Üzülüyoruz.
Oyum Uras’a
Hüseyin Polat (Mühendis): Ailem kökten CHP’lidir ama ben şu ana kadar CHP’ye oy vermedim. Bizim gibi düşünenler az ama yine de varız. Ben bağımsıza, Uras’a vereceğim.
Ülkeyi politikacılar karıştırıyor
Tuncay Çalışkan (Taksici): 34 yaşındayım. Türkiye 10 yıl önceki Türkiye değil. Kandıramazlar! Bu işler Avrupa’nın, Amerika’nın oyunları. Bu oyunlara CHP de işine geldiği için katılıyor. Benim babam 70 yaşında; hep DSP’ye, CHP’ye vermiş. Ona saygı duyuyorum ama memlekette Atatürk’ü de suiistimal ediyorlar; dini de, laikliği de...
Taksicilikte çok şey dinledim. İlkokul mezunuyum ama her şeyi görüyorum. Durağımızda 40 tane taksi var. Bizim aramızda Alevi de var, Laz da var, Kürt de var. Hepimiz arkadaşız. Kendi aramızda biz memnunuz ama politikacılar karıştırıyor. Cumhurbaşkanını seçtirmedikleri için oylar yine AKP’ye gider. Ben vaatlere bakmıyorum. Güzel, samimi iş yapsın yeter.
Belki bir Doğulu söylese yanlış anlaşılır ama ben bir Karadenizliyim. Ben dersem yanlış anlaşılmaz. Ne kadar milliyetçi olduğumu söylememe gerek yok. Kaldı ki böyle şeyleri de sevmiyorum; yok ‘milliyetçiyim’, yok ‘vatanı seviyorum’. Asker kalkıyor Türkiye’nin başbakanına muhtıra veriyor, artık CHP’nin oyununa mı geliyor nedir; üzülüyorum. Ordumuza bunu yakıştırmıyorum. Ordumuz da hatalar yapıyor. Alevisiyle, Kürdüyle birlikte yaşıyoruz yüzyıllardır. Arkadaşımın Kürtçe konuşmasından gocunmuyorum. Hakkıdır, anadilidir; konuşacak! Benim düğünümü Alevilerle Kürtler doldurdu; cenazem oldu koştular, hastam oldu koştular. En kötü şey ırkçılık. Onlarda da (Kürtler) hatalar var, bizde de var. Bunlar yavaş yavaş aşılacak; yeter ki siyasetçiler ortalığı germesin. Ben oyumu AKP’ye vermeyi düşünüyorum.
Boşa atacağım
Fadime Çelikol (İMES’te işçi): Her şey Meclis’e gidene kadar. Sonra vatandaşa eziyete devam. Asgari ücrete talim. 9 sene bir fabrikada 500 milyona çalıştım. 6 sene sigortamı yapmadılar. Sonunda işten attılar. Hiçbir hakkımı alamadım. Sekiz ay oldu bu işe girdim. Eşim issizdi. Beş ay iş bulamadı. Üç çocuğum var; biri sarılık hastası, bir 50 milyon verip tahlil yaptıramıyorum. Hiç onlar benden oy beklemesin. Hiçbirine inanmıyorum. Boşa atacağım.
Oy kullanmayacağım
Hakan Bıçak (İMES’te makine teknikeri): 32 yaşındayım, Kim gelirse gelsin hiçbir şey değişmediğini görüyorum. Rant meselesi. Verenlere saygı duyuyorum ama ben kendi adıma oy kullanmak istemiyorum. Ama büyük ihtimal AKP yine alır. CHP, bir de belki MHP alır.
AKP’yi yıkmak lazım
Hasan Coşar (İMES’te işçi): Geçen seçim TKP’ye oy vermiştim. Bu sefer CHP’ye oy vereceğim. AKP’yi yıkmak lazım çünkü. AKP cumhuriyeti kabullenemiyor. CHP’yi de beğenmiyoruz ama oyumun boşa gitmesini istemiyorum. Çünkü biri şeriat, biri Cumhuriyet istiyor. Şu anda bu durum çok önemli.
Başka seçenek olsa...
Murat Gülatar (İMES’te işçi): Daha önce CHP’ye vermiştim ama biri dini arkaya alıyor, diğeri cumhuriyeti arkaya alıyor. İkisi de götürüyor sonuçta. İçim rahat değil ama CHP’den başka seçenek olsa vermem.
Eleştirilerim var
Fahri Özcelik (Kalite kontrolcü): AKP’ye vermeyi düşünüyorum ama daha net karar vermedim. Çünkü eleştirdiğim yanları var laiklik meselesinde. CHP’yi eleştiriyorum; çünkü mitingleri CHP organize etti. Halkı bölmeye çalıştı, yanlış yaptı.
Hep ezildim
Salih Onat (Seyyar satıcı): CHP’ye verdim hep ama bana bir faydası olmadı. Hep ezildim. Kime vereceğime de karar vermedim. Belki de oy kullanmaya gitmeyeceğim. Çevremin çoğu da öyle.
Sağ da, sol da kararsız
Zeytin Yılmaz (Seyyar satıcı): Partilerin hepsi milletin güvenini kaybettiler. Dediklerini yapmıyorlar. Sağ da, sol da kararsız gibi geliyor bana. Ama sağ tarafı tutanlar daha bir tutkunlar birbirine. O yüzden AKP yine çok alır. Bu seçim bağımsız adayları düşünüyorum. Uras’a verebilirim.
AKP her şeyi berbat etti
Gülay Bardakçı (Emekli memur): AKP 500 milyon aylık veriyor. İki kişilik bir aile bile olsan İstanbul’da en az 1.5 milyar lazım. O da giyim yok, gezme yok. Kira vereceksin, faturanı ödeyeceksin, bir de ufak tefek mutfak masrafın. Bu AKP berbat etti her şeyi. Bizim hayatımız kolay olsaydı şu an simit ayranla karnımızı doyurmazdık. Baykal var diye CHP’ye de oy vermem. Kararsızım.

---

“Tercihim değişebilir”

Muharrem Topçu (Kaynakçı): Karar vermedim ama bu seçimde tercihim değişebilir. Daha önce CHP’ye vermiştim. Geçim zor, doğru dürüst bir para alamıyoruz. 400 milyon alıyorum. 5 çocuğum var; biri çalışıyor, ikisi öğrenci. İşçilerin halinin iyi olmasını istiyoruz. Olaylar artıyor. Üzülüyoruz.

---

Son iki seçimdeki tercihler

Ümraniye’de 1999’da yapılan genel seçimlerde FP 27.35 ile birinci olmuş; DSP 19.11, CHP 15.23, MHP 12.12 ve HADEP 5.75 oranında oy almıştı. 2002’de ise bu kez AKP 44.57 ile birinci olurken CHP 21.99, DEHAP 7.46, GP 5.68 ve MHP 4.25’te kalmıştı.
YARIN: Sarıgazi, Samandra, Sultanbeyli
Hazırlayanlar: Serpil İlgün-Ersin Büyüktaş