HAYATIN İÇİNDEN

Yer üniversite.
İçi değil, kapısı.
Zaman, sabahın erken saati. Hava soğuk.
Uykulu gözlerle gençler. Kızlı erkekli...
Amaç, okuyup bir şey olmak. Bir şey olduktan sonra, bir iş bulup boğaz tokluğuna çalışmak.
- Dur! Girmek yasak.
Neden?
Kafada türban var. Allı pullu, yeşilli, iğneli, rengarenk.
Amaç, muhtelif. Öncelikle korunmak.
Kimden?
Erkeklerin şerrinden.
Ya da laik Cumhuriyeti yıkmak.
- Değil. Allah’ın emri.
Diğer kızlar içeri. Türbanlılar kenara.
- Açılın.
Sıyrılan örtüler.
Neden?
Türban simge.
Neyin simgesi?
Cumhuriyeti yıkmak için örgütlenmiş gericilerin bayrağı mı?
Özgürlük mü?
Kızlar tehlikeli.
Peki erkekler.
- Onlara serbest.
Ne düşünürlerse düşünsünler.
Cumhuriyeti yıkmayı, din devleti kurmayı, halifeyi getirip yeniden koltuğa oturtmayı, kadayıfın kızarmış altını yemeyi düşünebilirler. Hatta bu amaç için emperyalizmle işbirliği yapmayı, postu ABD’ye sermiş CIA destekli pirimizin moral desteğiyle Iraklı Müslümanın tepesine çullanırken hep birlikte hüngür hüngür ağlamayı değil düşünmek, hayata bile geçirebilirler.
- Fark etmez.
Üniversite onlara serbest.
Perşembe geceleri CIA kontrollü gece toplantılarında, Afganistan’da, Irak’ta, Afrika’da Müslümanlara yapılan zulmü ağızlarına dahi almadan, hakkı her şeyin üstünde tutmuş, dönemin zulmüne başkaldırmış yüce peygamberimizin adını utanmadan anarak örgütlenen işbirlikçiler.
Erkekler.
Takkesiz, türbansız, şalvarsız erkekler.
Pembe kravatlı, pembe yanaklı, yüksek bıyıklı, marka ceketli erkekler.
Onlara serbest.
Kızlara yasak.
Ve korunan laik Cumhuriyet
İyi mi?
Arif Nacaroğlu