21 Mart 2008 00:00
Hayal bile kuramıyorlar
Sabahın erken saatlerinde çıkıyorlar yola. Ne ellerinde okul çantaları var ne de okul yolundalar.
Sabahın erken saatlerinde çıkıyorlar yola. Ne ellerinde okul çantaları var ne de okul yolundalar. Çünkü para kazanmaları gerekli ve bakmaları gereken insanlar var. Eğitim çağında ekonomik imkansızlıklar nedeniyle tekstil atölyelerinde çalışmak zorunda kalan çocuklar, çanta yerine hayatın yükünü sırtlarında taşıyor. Geleceğe dair pek umutları yok tekstil atölyelerinin işçi çocuklarının. Hayal bile kuramıyor onlar, okul sıraları yerine tozlu atölye köşelerinde geçiyor zamanları.
Gelecekten umudu yok
Çocuk işçilerin en büyükleri henüz 18 yaşında olan İrfan Aktaş. Yaşıtları sokaklarda oyunlar oynar, okul sıralarında öğretmenlerini dinlerken o daha 15 yaşında geçim derdine düşmüş. İşçilik hayatı sokaklarda başlamış. Bir yıl boyunca sokak sokak gezerek ayakkabı boyacılığı yapıp destek olmaya çalışmış ailesine İrfan. Sokaklardan kazandığı yetmeyince tekstil atölyesinde çalışmakta bulmuş çareyi. 3 yıldır çalıştığı tekstil atölyesi dertlerine dermen olmasa da başka çaresi olmadığını söylüyor İrfan.
Tek hayali okulu bitirmek
Sabahın köründe yola koyulan İrfan 8de işyerinde oluyor. Akşam kaçta çıktığı ise belli değil. Ancak genelde mesailer oluyor diyerek geç saatlere kadar çalıştığını söylüyor. Bunca çalışmanın karşılığı ise 400 YTL. O da yetmiyor tabii ki. 2 kişi daha çalışıyor İrfanın ailesinde ancak O da yetmiyor. Kıt kanaat geçiniyoruz diyor. Babam hasta olduğu için çalışamıyor. Abim askerde ona da para gönderiyoruz diyen İrfan, durumlarının içler acısı olduğunu ifade ediyor. Geleceğe dair pek umudunun olmadığını söyleyen İrfanın tek hayali dışarıdan bile olsa okulunu bitirmek.
Hakaret ediyorlar
11 yaşında başlamış marangoz atölyesinde çalışmaya Erkan Karabaş. İrfan gibi sokaklarda başlamasa da işçiliğe o da zor şartlarda çalışıyor ve yaşıyor. O da İrfan gibi ailesinin geçinmesi için çalışmak zorunda. Ve şimdi 14 yaşındaki Erkan, 3 yıllık çalışma yaşamına 1 yıldır tekstil atölyesinde sürdürüyor. Yaşının küçük olması nedeniyle sürekli hakarete maruz kaldığını söylüyor Erkan. Erkanın zor çalışma koşullarına rağmen eline geçen para sadece 300 YTL. Hakaretlere uğrayarak alın teriyle kazandığı paranın içinden sadece 15 YTL aldığını söyleyen Erkan, kalan parayı ise ailesine veriyor.
Sinemaya gitmek istiyor
Hayatı boyunca hiç sinemaya gitmediğini üzüntüyle anlatan Erkan, en çok sinemada film seyretmek istiyor. Atölyede aynı koşullarda çalışan 8 arkadaşının olduğunu söyleyen Erkan, kurdukları ortak hayalin okumak olduğunu anlatıyor parlayan gözlerle. Erkan Milli Eğitim Bakanlığının ve yetkililerin kendilerine yardımcı olmasını istiyor. 16 yaşındaki Ferit Becerikli ise, Bizim yaşlarımızdaki çocuklar hep madde bağımlısı oluyor. Ben de böyle olmak istemiyorum diyerek korkularını anlatıyor. (İstanbul/EVRENSEL)
Necla Çakar
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
