Ben emekli öğretmenim, uzun süre kullandığım yakın gözlüğüm rahatsız etmeye başlayınca değiştirmek istedim. Ege Üniversitesi çok kalabalık olduğundan özel tıp merkezinden randevu alarak gözlerimi muayene ettirmeye gittim. Muayene sonucunda yakını görememe numaramın 1.5’ten 3.25’e çıktığını ve uzağı görememe sorunum da olduğunu öğrendim. Bu sağlık karneme yazıldı. Hem yakın hem de uzak gözlüğü alabileceğim söylendi. Doktor, ilk günlerde ağır gelebileceğini sonradan buna alışabileceğimi açıkladı.
Bunun üzerine gözlük almak için birkaç gözlükçüye gittim. Gözlük fiyatlarının devletin verdiği paranın 5 ile 10 katı arasında değiştiğini öğrendim.
Gözlükçünün birisi eski gözlük numaramı sordu. Ben de 1.5 olduğunu, gözlüğümle çok sorunum olmadığını, yalnız çıkarttıktan sonra biraz başımın ağrıdığını söyledim. Gözlükleri tanıtan bayan, gözlük numaramın çok olduğunu söyledi. Yanlışlık olabileceğini, son günlerde böyle yanlışlıkların çok olduğunu belirtti. Nasıl olur? Bir sürü para vereceğim, bir de kullanamazsam diye şüpheye düştüm. Bayan “Tereddüt ediyorsan bir daha göster. Bu durumda gözlüğü alır kullanamazsın” dedi.
Sabah saat 05.00’te Ege Üniversitesi Hastanesi’nde 17. sırayı alarak bir kez daha gösterdim gözümü. Göz numaram 2 çıktı, uzağı görememek gibi bir sorunum olmadığı belirtildi. Doktora durumu anlattığımda gülüp geçti.
Eğer ben özel tıp merkezinin tanısı ile hareket etseydim, 3.25’lik gözlüğü alacak ve kullanmayacaktım. Ayrıca uzağı görme problemim olmadığı için de daha çok para verecektim. Bu sonuç, özel sağlık tıp merkezlerine güvenilemeyeceğini ve oraların ticaret için açıldığını bana öğretti.
Ha, şunu da belirtmeden geçmeyim; doktor, gözlüğü nereden alacağımı da söylemişti.