05 Nisan 2008 00:00

Derince Limanı satılmasın

İlk Mersin Limanı satıldığında (özelleştirildiğinde) oradaki insanların başka yerlere gittiğini, yıllarca yaşadığı yeri bırakıp gittiğini gördüm ve çok üzüldüm.

Paylaş

İlk Mersin Limanı satıldığında (özelleştirildiğinde) oradaki insanların başka yerlere gittiğini, yıllarca yaşadığı yeri bırakıp gittiğini gördüm ve çok üzüldüm. Mersin Limanından sonra diğerleri peş peşe geldi.
SEKA kapatıldığında ben de bir liman işçisi eşi olarak onları ziyarete gittim ve destek verdim. SEKA işçilerinin eşleri misafirlerini dahi fabrikalarında ağırlamışlardı. Ziyaretim sırasında eğer benim başıma gelse aynısını ben de yapacağım diye konuştum. Ekmeğimi elimden almasınlar istiyorum. Özelleştirmeyi, insanları düşük fiyatta daha az paraya çalıştırmak için yapıyorlar. Buna da çok kızıyorum. Eşim daha önce geçici işçi olduğu sıralarda 10 gün çalışıyor diğer günler çalışmıyordu. Eşime depremden sonra kadro verdiler. Tam kendimizi toparlayacağız dedik şimdi de limanları satarak hayatımızı bir daha karartmak istiyorlar. Eğer liman satılırsa biz buradan ayrılmak zorunda kalacağız. Ya Bandırmaya, ya İskenderuna veya Haydarpaşaya gideceğiz. Oralara gittiğimizde oraları da satacaklar. Yine perişan yollara düşeceğiz. 30-35 yıldır Kocaelinin Derince ilçesinde oturuyorum. Evim, komşularım, çevrem hep burada. Şimdi buradan diğer illere gidersek bu hayatımı burada bitirmem demek, düzenimi alt üst etmem demek. Çocuklarım burada doğdu, büyüdü, okula gitti ve onlarda burada bir düzen kurdular. Çocuklarım da gitmek istemiyorlar.
İnsanları yerlerinden, yurtlarından etmesinler. İşlerinden çıkartmasınlar. İnsanları yerlerinden, yurtlarından ederek psikolojik baskı kurmak istiyorlar. Buradan diğer liman işçisi eşlerine sesleniyorum. Birlikte olmamız gerekiyor. Bu baskıya karşı durmamız gerekiyor. Özelleştirmelere HAYIR diyorum.
Şengül Yundan
Derince Limanı işçisi eşi (KOCAELİ)

ÖNCEKİ HABER

KENTTEN GELEN

SONRAKİ HABER

Yozlaşmaya karşı mücadele etmeliyiz!