Kazımpaşa belediyeye ne kadar uzak?

Menemen Kazımpaşa Mahallesi kentin en eski yerleşim yeri. Mahalle bugün arka mahalle görünümünde. Kazımpaşa Mahallesi, belediyenin neredeyse dibinde kurulu bir mahalle olmasına rağmen yıllardır görünmeyen bir mahalle.
Mahallede, sokaklar yol ortasından akan kanalizasyon sularının ağır kokusuyla, çevredeki toplanmamış çöplerle kaplı. Sanki şehir merkezi değil de çağdaşlığın, uygarlığın, bir belediyenin varlığından kilometrelerce uzakta bulunan bu mahallede, mahalle sakinleri ağırlıklı olarak Romenler. Halk burada naylondan yapılmış barakalarda kalıyor yaz kış.
Elbette her şeyden en çabuk etkilenen çocuklar da bu yaşam koşullarının en çok etkileneni. Bu sağlıksız ortamda kanalizasyon ve çöplerin arasında oyun oynayan esmer çocuklar çekiyor dikkatimizi. Çocukların oynayabileceği bir park alanı bile yok. Mahalle halkı geçimini günlük işlerden sağlıyor. Kimi seyyar satıcılık yapıyor, kimi tarlaya gidiyor geçim için. Hemen hepsi de sigortasız işlerde çalışıyor. Sokaklarda rastladığımız gençler işsizlikten, iş imkanlarının yokluğundan şikayetçi.
Sadece seçim de geliyorlar
Çiçek satarak geçimini sağlayan Ayşegül Hanım “Sadece seçim zamanı geliyorlar ama seçimlerden sonra ortada görünen yok” diyor. “Her taraf pislik, lağımlar kapanıyor, açmıyorlar. Çocuklar sürekli hasta oluyor. Tifo, ishal ne arasan… Evlerimizi tahtakuruları basıyor. Kokudan duramıyoruz. Yollarımızı yapmıyorlar. Ama seçim zamanı gelip elimizi öperler, başka zaman uğramazlar” diyen Ayşegül Hanım, oğlunun askerden geldiğini, iş bulamadığını söylerken “En çok asker bizden çıkıyor ama zenginler yaşıyor, yeşil kartımız bile yok” sözleriyle mahalle halkının yaşamını özetliyor.
Eski bir barakada yaşam mücadelesi veren ve kötürüm olan Güllü Hanım’a çalışamadığı için çocuğu bakıyor. “Ancak o da sürekli bir işte çalışmıyor. Onun da işi yok, 3 gün orada, 3 gün burada çalışıyor” diyen Güllü Hanım, “Yazın sıcaktan, kışın soğuktan durulmuyor bu barakanın içinde. Ev istiyoruz, yollarımız da çok kötü, lağım tıkanıyor, belediyeden onarmaya gelmiyorlar bile” diyor. (Menemen/EVRENSEL)
Özlem Çam - Muharrem Şenyaşa