Ovacık... Her şeyin yoktan var edildiğinin ispatlandığı yer. İmkansız denen şeyin olmadığının göstergesi. Sıcak dostlukların, komşulukların olduğu yer. Lazıyla, Kürdüyle, Türküyle, Alevisiyle, Sünnisiyle bir kültür harmanı... Ovacık benim gözümde bir hamur. Bu hamura şekil vermeliyiz. Ben de bir Ovacıklı genç olarak sorunlarımızın bir bölümünden bahsedeceğim.
Biz Ovacıklı gençler spora düşkünüzdür. Yaklaşık 5 senedir abilerimizle düzenlediğimiz turnuvalar da buna örnek. Her sene düzenlediğimiz futbol turnuvasında kendi sitemizin gençleri, Ovacık köyünden gelen gençler, Ataparklı gençler ve diğer semtlerden hatta başka illerden gelen bazılarımızın misafiri olan gençlerle bir bütün oluştururuz. Bu bütünde rekabet, arkadaşlık, dostluk üst sınırlardadır. Bu turnuvalarımız çok da renkli geçer. Oynadığımız saha, halı saha veya sentetik saha değil. Tarladan bozma, oldukça bozuk zeminli, kendi imkanlarımızla yaptığımız bir toprak saha. Ama zemin bizim dostluğumuzun ve rekabetimizin önüne bir barikat kurmuyor.
Ayrıca bizim bir de basketbol sahamız var. Tellerle çevrili bu basketbol sahamızda teller kopuk olduğundan topumuz başka bahçelere kaçıyor. Sonra da bahçe sahibi topumuzu ya bıçakla kesiyor, ya vermiyor ya da ısrarlarımıza dayanamayarak geri veriyorlar. Biz de kopuk veya kırık demir tellere takılan yırtık giysimizle veya yaralı ellerimizle oyunumuza devam ediyoruz. Topumuzun patlaması, kopuk teller, bozuk zeminler... Hiçbir şey tatlı rekabetimize, dostluğumuza ve spora düşkünlüğümüze gölge düşürmüyor.
Yani Ovacıklı gençler, tekrar tarladan saha yapmak gibi her şeyin yoktan var edildiğini, kopuk tellerin sıcak arkadaşlıklara gölge düşürmeyeceğini ispatlıyor.
Deniz Ortakcı (Keçiören/ANKARA)