‘Gemicik’ değil ‘ekmekçik’ istiyorlar

İnşaatta çalışırken düştü, boyun damarı patladı. İnşaat sahibi ‘Git Allah’ına şikayet et’ dedi. Kirayı veremeyince ev sahibi evden attı, boş bir inşaata sığındılar. Gaziantep valisi geldi 100 YTL verdi. Işık ailesi ise ‘gemicik’ değil başlarını sokacak bir çatı istiyor.
Müslüm Işık inşaat işçisi, daha doğrusu eski bir inşaat işçisi. 36 yaşındaki Işık, evli ve 6 çocuk babası. Yıllarca inşaatlarda kalıpçılık yaparak evinin nafakasını çıkarmış. 14 Eylül 2005’te inşaatta çalışırken düşmüş ve boyun damarı patlamış. O gün bugündür sol yanı hep uyuşuyor ve çalışmasını engelliyor. Çalıştığı inşaat bir astsubayın eviymiş. Çoğu inşaat işçisi gibi onun da sigortası yok. Astsubay ilk düştüğünde özel bir hastaneye kaldırmış ve masrafını ödemiş. Dört gün yattıktan sonra koymuşlar hastane kapısının önüne. Müslüm Işık, astsubaya aman diyecek olmuş, yemiş azarı. Astsubay “Git Allah’ına şikayet et” diyerek rest çekmiş. Çalışamaz duruma gelen Işık, bir süre evdeki eşyaları satarak kirasını ödemiş, kıt kanaat yaşamışlar. Evde satacak bir şey kalmayınca mart ayında evden atmış ev sahibi. Eşyalarla kapının önünde şaşkın bakınırken yoldan geçen bir nakliyatçı hayrına yüklemiş eşyaları götürüp boş bir inşaata yerleştirmiş onları. Şimdi iki yıldır sattıklarından kalan eşyalarıyla beraber boş inşaatın duvarsız, kapısız, penceresiz, susuz, elektriksiz, banyosuz ve tuvaletsiz alt katında yaşıyorlar. Yerleştikleri bölümün olmayan dış cephe duvarının yerine eski bir bezden perde germiş Fatma Işık. O da eşiyle birlikte, ona destek olmaya çalışarak, çocukları için yaşam kavgası veriyor bu harabede.
Çocuklar okula gidemiyor
Evdeki beş çocuktan dördü geçen yıla kadar okula gidiyormuş. Bu yıl oturdukları “ev” kayıtsız olduğu için muhtar ikametgah belgesi vermemiş ve çocukların kaydını yaptıramamışlar. Altıncı çocuklarını parasızlıktan çocuğu olmayan kardeşine evlatlık vermiş Müslüm, hiç değilse onun karnı doysun diye. Geçen kış bir vakıf 3 aylığına ev tutmuş Işık ailesine. Üç ay sonra vakıf kirayı kesince oradan da çıkarmışlar. Yine dönmüşler aynı inşaata. Başvurmadıkları yer kalmamış. Cumhurbaşkanı ve Başbakan’a mektuplar göndermişler. Kaymakama, belediye başkanına, valiye çıkmışlar. Gaziantep Valisi Süleyman Kamçı gelmiş ve yerinde görmüş yaşadıkları yeri. 100 YTL para vermiş vali; bir de çocuklara birer tişört hediye edip gitmiş. Başka da gelen giden olmamış.
Çaldığı her kapıdan eli boş dönen Işık ailesi artık seslerinin duyulmasını istiyor. Müslüm Işık “Başbakan’ın oğlu gemi alıyor, Başbakan ‘O gemi değil gemicik’ diyor. Biz ise evimize “ekmekçik” dahi alamıyoruz. Cumhurbaşkanı’ndan, Başbakan’dan, yetkililerden yardım bekliyoruz. Biz köşk saray istemiyoruz, başımızı sokacak bir çatı istiyoruz. İnsanca yaşamak istiyoruz” diyor.
Fatma Işık da “Bir anne olarak çocuklarımın sokakta canavar olarak büyümesini istemiyorum. İnsan gibi yaşamalarını, okumalarını istiyorum. Benim tek isteğim, barınacak bir yer ve çocuklarımın okuması için yardım edilmesi” diye konuşuyor. Işık ailesinin bu sene 7. sınıfa gitmesi gereken ama gidemeyen kızları 13 yaşındaki Aslı ise okuyup öğretmen olmak istediğini söylüyor ve “Okula devam etmek istiyorum ama evimiz olmadığı için okula gidemiyorum” diyor. (Gaziantep/ EVRENSEL)
Abdullah Çiloğlan