Güya gülmekten yarıldık!

“Agresifiiim, asabiyim, gompleksliyiiim” diye posta koyan, “böhöö, bööhhööö” diye kahkaha atan bir karakter Recep İvedik. Enteresan bir kişilik. Kimse hakkında net bir açıklama getiremiyor. Kimine göre halkımızın bağrından kopmuş biri, kimine göre de gereksiz bir komedi. Birinci filmde bir cüzdanla başlayıp çocukluk aşkına bağlanan bir süreç anlatılmıştı. İkincisinde ise adam olmasını isteyen babaannesinin sözüyle bir şeyler yapmaya çalışan bir karakterin serüveni işleniyor.
Oldukça rekortmen bir film. İzlemeyen vardır ama duymayan yoktur sanırım. İkisi de iyi tuttu. İlki tutunca seriye bağlama işi sinemamız açısından yabancı bir iş değil. Maksat parayı kırmak ya zaten. Parayı bulamayınca başka yerlerinizi kırabilirsiniz, bu yüzden evde denemeyin. Malkoçoğlu ve Tarkan se-rileri; Küçük Emrah, Yaralı Ceylan tiplemeleriyle doludur sinema tarihimiz. İşin bir de reklam kısmı var tabii. Filmin reklamı bir kenara, filmdeki karakterin de reklamlarda boy göstermesi, izleyiciyle arayı soğutmayan önemli bir etken. Bu filmi neden izlediğini sorduğumuz birçok kişi, eğlence için tercih ettiğini söylüyor. İzlemeyenler de iğrenç buluyor. Bir karakteri hem iğrenç hem de komik bulmak nasıl bir durumdur, biz de anlamadık. Tipleme dengesiz olunca, izleyicinin de bir denge tutturamaması oldukça normal bir durum.

Korkunç bir sevme
“O ne ya öyle” diyor Melek Duru; “insanın inanası gelmiyor. Korkunç olan milletin bu tipi sevmesi...” Kendisi için böyle karakterlerin değil daha mantıklı insanların; “ne bileyim, kaba saba değil işte yine komik ama aklı başında” insanların sevilmesi anlaşılabilir bir durum. Bu durumu kabullenemiyor. Eli apış arasında gezen, sokakta milletin pantolonunu indiren, yerlere tükürüp sigara izmaritini omzunun arkasından fırlatan bu karakteri kabullenmek de istemiyor zaten. İnsanların basit şeylere bu kadar ilgi göstermesini fazla düşünmek istememesinden kaynaklandığını düşünen Duru, “Eğer Türk sinemasındaki kalitenin artması bu gibi filmlerle ölçülüyorsa işimiz çok zor” diyor.
Tipik bir Anadolu erkeği gözüyle bakıyor Ayhan Öztemel de olaya. Kendisi çok sevmiş filmi, ikisini de izlemiş bu yüzden. Anlatırken bile gülüyor. O, herkese üniversiteden çıkmış kültürlü insan gözüyle bakmıyor. Halkın içinde bolca böyle tiplerden olduğunu söylüyor. Bu nedenle gayet doğal ve komik buluyor İvedik karakterini. Hareketleri, konuşma tarzı, sağa sola sataşmalarını oldukça komik bulan Ayhan, üçüncüsü çıksa ona da gidecek kadar sevmiş tiplemeyi.
Doruk Ardahan, filmi kafa dağıtmak için izlemiş. “İçinde bir şey yok bu filmin. Ne sanat var ne de başka bir şey. Arayan bulamaz zaten. Sadece basit espriler var…” diyor Ardahan. İnsanların komedide çok fazla kafa yormak istemediği görüşünde. İvedik karakterinin tutmasının sebebini burada gören Ardahan, “Tipik bir kıro abi” diyor; “yetiyor işte insanlara...” Bu işte reklamların payının çok önemli olduğunu düşünüyor Ardahan. Ona göre film çok pohpohlanmasa bu kadar izleyici bulması imkansız. Yaratılan “çok komik abi yarıldık gülmekten” havasının, insanları daha izlemeden filmin komik olduğuna şartlandırdığını söylüyor.

Genleri böyle
Her şeyiyle olmasa da genelde filmi seven Songül Akşen’e göre erkek milleti hep böyle zaten. İvedik gibi aleni yaşayan da var, belli etmeyen de. Ama Akşen’e göre erkek, içinde bu tür özellikler barındırıyor. “Çok mu çektin erkeklerden” sorumuza gülerek yanıt veriyor Akşen. Fazla kurcalamak istemiyor anılarını galiba. Onun derdi bu genlerle. Tıp camiasından yardım bekliyor. Bu gen yok edilmeli.
Lise öğrencisi Ahmet Sarık, hoş bulmuyor filmi. Sadece bazı yerleri komik geliyor ona ama genel olarak beğenmemiş. Arkadaşlarından çok sevenler olduğunu söylüyor Sarık. Hatta okulda arkadaşlarından bazılarının İvedik taklidi yaparak birbirleriyle şakalaştığını; filmdeki sahneleri, konuşmaları birbirlerine anlatıp anlatıp gülüştüklerini anlatıyor. Kendisi bu karakterdeki insanları sevmediği için filmi de gereksiz buluyor. Ona göre zaman, boşa harcanacak bir kavram değil.
Erkan Araz