BASIN TURU

New York Post gazetesi, yayınladığı Şempanze karikatürü için bir özür yayınladı. Karikatürde, iki polis, öldürdükleri bir şempanzenin yanında duruyor ve şempanzeyi vuran polis, “Bir dahaki kurtarma paketini yazacak başka birini bulmak zorundalar” diyor. Karikatür, ABD’de polisin bir kadını vurduğu zamana denk geldi ve karikatürün maymunla ilgili sözleri bu yönde yorumlandı.
Post’un editörü, gazete binasının önüne kadar gelen ve gazeteye karşı boykot çağrısı yapan eleştirilere karşı ateş püskürdü. Eleştirilerde karikatürün, ırkçıların siyahları maymunlara benzetmesi düşüncesini hatırlatarak özelde Barack Obama’nın, genelde ise Afrika kökenli ABD’lilerin onuruna dokunduğuna değinildi. Medya haberlerinde ırkçılığı araştıran Dr. Todd Burroughs, “Siyahların insan altı olduğu düşüncesinin ırkçı tasvirler ve kötü karikatürlerle medyada uzun bir tarihi var” dedi. Bir gün sonra Post Editör’ü Col Allen, ırksal aşağılama niyeti taşımadığını söyledikleri karikatürün bir parodi olduğunu savunarak ırkçılık suçlamalarını reddetti. Bu ifade karikatürden rahatsız olanlarla ve yersiz yazılan bir karikatür balonunu kötü niyet olarak yanlış anlayanlarla sınırlıydı. Post’a göre” kamudaki ve medyadaki” fırsatçılar karikatürü istismar edip ‘geri ödeme fırsatı’ olarak Post’a karşı kin tutuyorlardı. Dikkatsizlikten ya da kasti bir hatanın özrü, Profesyonel Gazeteciler Yönetmeliğinin Toplum Ahlakı’na iyi bir örnektir. Yönetmelikteki ‘sorumlu olan’ kısmına göre gazeteciler, hataları kabul etmeli ve onları acilen düzeltmelidir. Bu yönetmelik gazetecileri, ‘Irk ayrımından kaçınmaya, halkı haberler hakkında şikayetlerini söylemeleri için cesaretlendirmeye’ çağırır. Karikatürün ana fikrine rağmen, halk ve acımasız eleştirmenler Post’u telefon yağmuruna tuttu. Gazete malum karikatürden çok ‘fırsatçılar’ sorunundan yakındı.
Editör Allen’in kısa açıklaması özellikle Rev Al Sharpton’u hedef alıyordu. Allen, New York City’li insan hakları eylemcisi Al Sharpton’un Post eleştirisini, “reklam fırsatçılığından başka bir şey değil” diye azarladı. Maalesef, karikatür tartışması, tarihten ders alınmadığını gösteriyor.
41 yıl önce, Kerner Komisyon Raporu, ABD’deki ırk ilişkilerini gözlemledi; “hakarete uğrama ve aşağılanma siyahların günlük yaşamlarının bir parçası ve bunların çoğu siyahların ‘beyaz baskı’ dedikleri sürekli baskıdan geliyor, bilinçsizce önyargılardan, babacılıktan, beyaz Amerika’nın umursamazlığından”. Bu karikatürde gözden kaçan tartışma Post’un kapısına kadar gelen gösteriyi unutamadığı gerçekliğidir- karikatür sadece bu gazetede ve tabi diğerlerinde yayınlanan son ırk temelli umursamazlık. Örneğin, 1989 Nisanında Central Park’ta koşan beyaz bir kadının tecavüze uğramasının halkta yarattığı histeri Post’un galeyanıyla ortaya çıktıı. Sansasyonel ve bazen hatalı haberlerin medya yorumları beş beyaz olmayan çocuğun hukuksal temelleri olmadan bu konuda yargılanmasına katkıda bulundu. 2002’de bir seri tecavüzcü 1989’daki olayı itiraf ettiğinde Post’un yorumu kuşkusuz çocukların masumiyetini ilan etmek oldu. Post’un Saygıdeğer Yazarı Herb Boyd, 2003 Ocak ayında Nev York’lu Toplumcu Aktivist Sonny Carson’un ölümüne ilişkin Post’un yorumunu yazdı, Yorumcu Boyd ise olayı önemsiz olarak gördü.
Amsterdam News Post’un Carson’u antisemitist ve ırkçı olarak sahte karalayışını yalanladı. ‘Carson’un mücadelesi, uyuşturucunun yayılmasına ve polis şiddetine karşı amansız bir savaştan başka bir şey değildi. Yıllar sonra Post ırkçı damgasını tekrar yayınlasa da...‘ İlginçtir, 1827’de kurulan Amerika’nın ilk siyah gazetesi Özgürlüğün Gazetesi, siyahlar hakkında ırkçı yorumlar New York gazeteleri tarafından kışkırtıldı. CNN Yorumcusu Roland Martin, Post’un karikatürünü ırkçı ve dikkatsiz bulanlardan biri. Martin, “herkes ABD’nin ırk sonrası yalanına kapılmış görünüyor, Afrika kökenli ABD’lilerin diğerlerinden daha aşağıda ve bayağı olarak tanımlandığı yerde ABD ırkçılığının gerçekliğini unutamayız” diye yazdı.
Linn Washington, 22 Şubat 2009