Contest 2, doğru insanlara mı hitap ediyor?

Hükümet antiterör stratejisinin güncellenmiş versiyonu olan Contest 2’yi yayınladı. Niçin bunun bizi daha güvenli kılmayacağını düşündüğümü anlatmama izin verin. Önce kısa bir arka plan açıklaması gerekiyor. Contest 1, dört yönlü bir antiterör yaklaşımına sahipti: koruma, izleme, donatma ve durdurma. Durdurma stratejisi, politikadaki aşırı uçları durumlarından vazgeçirmede ve onları terörist olmanın kıyısından dönmeye yardımcı olabilecek yerel Müslüman gruplara 70 milyon ile 90 milyon pound arasında bir harcamayı (PVE) kapsıyordu.
Buraya kadar teoride sorun yok, çeşitli gazeteciler tarafından abartılan ve vurgulanan bir dizi yanlış dışında, blogcular ve beyin takımı hükümeti sözleşmenin kurallarını yeniden tanımlaması için zorladı. Geçen ay Guardian’da ifşa edilen yeni kurallar, İslam’ın yasakladığı eşcinsellik ya da şeriat gibi şeylerin doğru olduğuna inanan insanların ‘radikal’ olarak damgalanabileceğini gösterdi.
Contest 1’ı eleştirenler, ‘aşırılar’ın yalnızca şiddet yanlısı radikalleri gizlemeyi sonlandırdığını söylüyor. Mevcut politikanın destekçileri, hükümetin çeşitli Müslüman gruplarla sahip oldukları ideolojik muhalifliği de içeren bir anlaşmayla meşgul olmadıkça radikallerle güvenirliği olan birçok insana kendini kapatacağını söylüyor.
İslamcılar, ütopyacı uç mezhepteki çoğu insan gibi inanılmaz derecede enerjikler. Mitingler, görüşmeler, popüler olanı yakalama, reklam becerisi, potansiyeli olanları radikalleştirme ve kendilerine katma konusunda oldukça fazla zaman ve çaba harcıyorlar. İngiltere Müslümanlarının çoğu, onlardan uzak duruyor ve genellikle politikalarını kötü buluyor. Ama bunlar iyi bir yapılanma ya da yaygın iç diyaloga ve aşırıcılara meydan okuma kapasitesine uygun bir toplum değil.
Böylece PVE, özellikle radikallerle ilgili organizasyonlar için; sahip oldukları yerel medyayla nasıl meşgul olacakları ve nasıl yerel medya kuracaklarını öğrenmeleri için ilgili gençler yetiştirmeye ve Müslüman kadınlarla onlara toplumları içindeki aşırıcılığı tartışan kasaba salonu tipi tartışmalar oluşturma gibi örneklere harcandı.
Müslümanlar arasında farklı tepkiler var. Bazıları, iş kurma kapasitesini destekliyor ve kadın gruplarının kabul ettikleri yardımla cesaretlendiriliyor. Diğerleri, hükümetten gelen hiçbir parayı kabul etmiyor; onu ahlaksızlık olarak görüp elini bile sürmüyor. Bazı Müslüman gruplar da kendi aralarında çelişiyor, en azından paranın hepsinin reddedilmemesini düşünen bir konsey bulunuyor. Aralarında An-Nisa Society isimli kadın örgütünün de bulunduğu bazıları ise bunun sorunun kökenine ulaşamayacağını söylüyor. Contest 2 stratejisi, aşırılığın her türünden kaçınılması gerektiğini söylüyor. Sorun şu ki, İslam4UK ve Hizbul Tahrir gibi aynı yoldaki aşırı radikaller, taraftar oluşturmaya uzun zaman harcadılar. Halka yakın, oldukça popüler Müslümanların örgütleri doğal olarak muhafazakar İslamcı oluyor, çünkü camilere ya da hükümet politikalarına karşı popülist görüşlere sahipler. Ayrıca halka yakın bir temel kurmak için de oldukça fazla enerji ve zaman harcadılar. Daha fazla liberal ve ılımlı gruplar, aynı başarıyı göstermeye muktedir olamadılar.
Böylece, destekçilerle ya da en azından daha radikal grupların ayartılması tehlikesindeki gruplarla çalışmadıkça, terörizmi önleme çabasında bu parayı harcamak anlamsız.
Çoğu İngiltere Müslümanlarının hükümetin Ortadoğu’daki tutumuna karşı derin kin duymalarını ya da muhafazakar toplum olmalarını reddetmek de anlamsız. Aşırıcılığı önlemeye ve sosyal uyumu kurmaya yardımcı olacak grupları daha açık biçimde ayırmaya ihtiyaç var. Örneğin, İngiltere Müslüman Konseyi ikincisi için değilse bile ilki için uygun.
Politik çıkarlar uğruna çalışan topluluklar bakanlığının, bulvar gazetelerine kolay hedefler sunan gruplarla çalışmaktan uzak durmaya çalışma tehlikesi var. Fakat güvenliğimiz için şimdi her zamankinden daha sağlam kararlar vermeye ihtiyacı var.
Sunny Hundal, 24 Mart 2009