YENİGÜN

Yeni kuşaklar için bu 1 Mayıs bir çok bakımdan önemli.
Şiddetin ve korkunun egemen kılınmak istendiği, bölücülük ve terörizm korkuluğunun gündemden düşürülmediği koşullardan geçmiş olan yeni kuşak için, bu 1 Mayıs daha da önemli.
Yeni işçi kuşağı korku ve şiddetle terbiye edilmek istenen bir çoğunluğu oluşturuyor.
Genç işçilerin, yaşlı işçi kuşaklarla sınıf birliği oluşturmalarına yönelik çok yönlü bir saldırı gerçekleştirildi.
Bir yandan özelleştirmelerle ilişkisi koparılan, yeni kuşaklarla eski kuşakların birliği engellendi, diğer taraftan ideolojik ve psikolojik saldırıyla sınıf tutumunun önüne büyük barikatlar dikildi. Apolitikleştirilmiş, sorunlarından uzaklaştırılmış, örgütlenmeye uzak durması gerektiği söylenmiş, politika ile ilişkisi, burjuva partilerinden birine oy vermek olarak anlatılmış kuşakların, sınıf kardeşleriyle birleşmelerini sağlamak, bugün önemli bir sorun olarak önümüzde duruyor.
Her 1 Mayıs öncesi korku ve şiddet yayan, ortamı geren ve terörize eden egemen sınıfların planlarını bozmak için, bu yıl 1 Mayıs işçi sınıfına daha fazla olanak sunmaktadır.
Bu hem derinleşen ekonomik krizin sınıfın sırtına yıkılması yönlü saldırılardan dolayı, hem de 1 Mayıs’ın “Emek ve Dayanışma Günü” olarak ilan edilmesinden dolayı böyledir.
Genç işçilerin ve genç işsiz kuşakların ortak hareketi ve mücadelesi için 2009 1 Mayıs’ı büyük bir olanak ve fırsat sunmaktadır.
Sendikasızlığın, sigortasız ve kuralsız çalışmanın egemen olduğu koşullarda çalışan genç kuşaklar bu 1 Mayıs’ı bir olanak olarak değerlendirebilir, sınıf kardeşleriyle el ele, kol kola adım atabilirlerse, bu önümüzdeki dönem gelişecek mücadele dalgasına büyük bir soluk katacaktır. Elbette bunun için başta sınıfın partisi olmak üzere, tüm güçlerin yoğun çabasına ihtiyaç bulunuyor.
Genç işçi kuşaklarının 1 Mayıs kutlamalarına katılmalarını sağlamak için özel bir çalışma, ajitasyon, propaganda ve örgütlenmeye ihtiyaç bulunuyor. Organize Sanayi Bölgeleri, küçük sanayi siteleri, işçi havzaları, büyük, küçük atölyeleri hedef alan bir çalışmada yoğunlaşmak, bu ihtiyacı gidermek için tek çıkış yolu. Yoğun bir çaba ve çalışma içine girerek, genç işçi kuşaklarının 1 Mayıs kutlamalarına katılmalarını sağlamak gerekiyor. Kapitalizmin derinleşen krizi, artan işsizlik, derinleşen sefalet koşulları genç işçilerle birlikte, büyük gençlik yığınlarını karamsarlığa, işsizliğe ve geleceksizliğe mahkum etmektedir. Bu güne kadar hiçbir 1 Mayıs kutlamasına katılmamış olan genç işçilerin işyerlerinden başlayarak alanlara çıkmalarına sağlamak için özel bir ilgiye, belirlenmiş hedeflere yönelik ajitasyon ve propagandaya ihtiyaç bulunuyor. 1 Mayıs’ın resmi tatil ilan edilmiş olması bu kuşakların öne çıkmalarını daha da kolaylaştıracaktır.
Bu 1 Mayıs Türkiye’nin dört bir yanında yaygın olarak kutlanacak. Ortaya çıkan veriler ve gelişmeler bunu gösteriyor. İstanbul’da Taksim’e sıkıştırılmak istenen tutumun yanlışlığı kısa sürede, yerini yaygın ve kitlesel kutlamaların yapılmasına bıraktı. Kendinden bakan, sınıfı baktığı gibi gören, görmek istediği gibi değerlendiren çevreler hala bir kafa karışıklığı içinde olsalar da, İstanbul’da Kadıköy’de büyük bir kutlama gerçekleşecektir. Öyle görünüyor ki bu 1 Mayıs, AKP hükümetine ve önceki tüm işçi ve emek düşmanı hükümetlere büyük bir yanıt verecektir. Bu yanıt aynı zamanda önümüzdeki dönemin yolunu da aralamış olacaktır.
ENDER İMREK