GERÇEK

Sidney’den Tokyo’ya, Yeni Delhi’den İstanbul’a, Moskova’dan Cape Town’a, Atina’dan Paris’e, Londra’dan New York’a, Havana’dan Rio de Jenerio’ya...kadar dünyanın her önemli kentinde ve her köşesinde bugün bir tek bayrak dalgalanıyor. 1 Mayıs’ın; işçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışmasının, işçi sınıfının sömürüsüz ve sınıfsız bir dünya idealinin bayrağı bu.
Böyle, dünyanın her yanında dalgalanan ve her milliyetten, her din ve mezhepten, her ırk ve renkten insanı birbirine bağlayan; onların ortak ideallerini sembolize eden bir başka bayram, bir başka bayrak ya da başka ortak bir gün yoktur.
Eğer bugün dünya haritasını önümüze alıp 1 Mayıs’ın kutlandığı ülkeleri “aynı renge” boyasak, dünya haritasının bütün karaları (kara ve ada ülkeleriyle) bütün harita aynı renkten ibaret olurdu. Bu, insanlığın sömürüsüz ve savaşsız bir dünya idealinin de haritasıdır. Onun için 1 Mayıs, aynı zamanda işçi sınıfı enternasyonalizminin; onun ırk, milliyet, dil, din, renk farkı gözetmeksizin birleşmesinin bayramıdır.
Tarih bize, bu birliğin, dualarla ya da niyetlerle değil ancak kapitalizme, emperyalizme karşı mücadele içinde olabileceğini söylüyor. Ve bu mücadelenin gerçekçi bir temele oturmasının da her ülkenin işçi sınıfının ve emekçilerinin kendi kapitalistlerine karşı mücadelesiyle olanaklı olduğunu gösteriyor.
Bugün içinden geçilen büyük ekonomik kriz, bu mücadelenin gereğini ve zorunluluğunu olduğu kadar nasıl olması gerektiğini de bir kez daha göstermektedir. Kendi kapitalistlerinin ve hükümetlerinin krizin yükünü işçi sınıfına, halka yıkmasına karşı mücadele etmeyen işçi sınıfı ya da “Kriz uluslararasıdır, öyleyse uluslararası bir merkez oluşturmadan krizin yüküne karşı mücadele edemeyiz” demek ve bunu enternasyonalizmle temellendirmek, ancak kapitalistlere hizmet olur. Onun içindir ki 1 Mayıs, sadece işçi sınıfının uzak amacını sembolize eden değerleri değil, sıcak günlük mücadelenin önemine vurgu yapan, sınıfın yarına hangi yollardan geçerek gideceğini ihmal etmeyen mücadele değerlerini de temsil eder.
Birer birer işyerlerindeki, birer birer ülkelerdeki işçilerin mücadelesinde; tüm dünyanın işçilerinin dayanışması ideali ise 1 Mayıs’ın temsil ettiği enternasyonalizmde ruh bulur. Birer birer işyerlerinde başlayan dayanışma duygusu, ulusal ve uluslararası mücadelelerde sınıfı kaynaştıran dayanışma fikri olarak bütünleşir.
İşte 1 Mayıs’ın sembolize ettiği birlik, dayanışma ve mücadele; üç ayrı bileşen ama aynı zamanda, ancak bir araya gelip kaynaştıklarında anlamlanan değerlerdir.
Ve 1 Mayıs’ın bayrağı olarak benimsenen; üstünde hiçbir başka işaretin, sembolün bulunmadığı kırmızı (kızıl) bayrak, işçi sınıfı enternasyonalizmini; sınırsız bir dünyayı ve sınıflara, ırklara, uluslara bölünmemiş bir insanlığı ifade eder.
Bugün dünyanın her yanında bu bayrak dalgalanmaktadır. Ve bugün alanlara bu enternasyonalden farklı bayraklarla çıkılmasının nedeni ise 1 Mayıs idealleriyle bugün sınıfın bulunduğu mevzi arasındaki mesafedir. Bu somut durum, somut görevlerimize dikkat çektiği gibi günlük görevlerimiz ile amacımız arasındaki ilişkiyi unutmamamız gerektiğine da vurgu yapmaktadır.
Bugünün somut koşullarında krizin yükünü reddetme mücadelesi, krizin silkelediği kapitalizme karşı mücadele ve işçi sınıfı ve emekçilerin kendi dünyalarını kurmak mücadelesiyle iç içedir. Elbette aynı zamanda bu mücadelenin, öncelikle herkesin kendi kapitalistlerine ve hükümetlerine karşı mücadelesi olduğunu da unutmadan...
1 Mayıs 2009’un, görevlerimizin daha ileriden kavrandığı bir 1 Mayıs; 2 Mayıs gününün de direncimizin ve bilincimizin daha bilenmiş olduğu bir mücadele döneminin ilk günü olması dileği ile, 1 Mayıs’ın tüm işçi sınıfına, emekçilere, geleceğini işçi sınıfının kurtuluşuna bağlamış herkese kutlu olmasını diliyoruz!..
İ. Sabri Durmaz