Asya-Pasifik’te bu hafta (96)

16 Mayıs 2009’da açıklanan seçim sonuçlarına göre, Kongre Partisi, 262 milletvekili çıkartarak, Meclis’teki koltukların yüzde 48’ini almış oldu. Bu, Kongre’nin bu seçimde 43 koltuk daha aldığını gösteriyor. Bu, Kongre için büyük başarı. BJP ise, 23 koltuk yitirerek 158 koltukta kaldı. Bu, BJP’nin yüzde 29’a gerilediğini gösteriyor. Bu sonuç, şaşırtıcı; çünkü Mumbai saldırıları nedeniyle, seçmenin, Hindu faşisti BJP’yi oy sağanağına tutacağı bekleniyordu. Dünyanın her yerinde, iktidardaki parti yeniden seçildiğinde, aynı gerekçe sunulur: “Halk, istikrarı oyladı”. Belki bu yorum, Hindistan seçimleri için de geçerli olabilir.
Sonuçlar, Hindistan solu için tam bir hezimet! Bir önceki 2004 seçimlerine Sol Cephe ile giren HKP(M), toplam 43, Sol Cephe ise toplam 59 milletvekili çıkarmıştı. 2009 seçimlerinde HKP(M) önderliğindeki Sol Cephe, yerel partileri de içeren 3. Cephe’ye önderlik etti. Sol Cephe’nin koltuğu, 24’e kadar geriledi. HKP(M)’nin 30-40 yıldır meclis seçimlerinde değil altbirlik seçimlerinde sürekli kazanıp yönettiği iki kalesinde durum daha da kötü: Kerala Altbirliği’nde, 2004’te, Hint solu, 20 koltuktan 15’ini almıştı (HKP(M) (12), HKP (3)); 2009’da yalnızca 4 koltuk aldılar. Batı Bengal Altbirliği’nde, 2004’te, Hint solu, 41 koltuktan 34’ünü almıştı (HKP(M) (26), HKP (3), Tüm Hindistan İleri Bloğu (2), Devrimci Sosyalist Parti (2)). 2009’da ise yalnızca 15 koltuk aldılar. HKP(M)’nin üçüncü fakat yeni kalesi Tripura Altbirliği’nde ise sonuçlar aynı: Parti, 2004’te de 2009’da da tüm koltukları (yalnızca 2 koltuk) aldı. Yeri gelmişken, küçük bir anımsatma: Batı Bengal’in nüfusu, 80 milyon; Kerala’nın nüfusu, 32 milyon; Tripura’nın nüfusu, 3 milyon. Yani Hindistan’ın ortakçıları, Türkiye’dekinden daha büyük bir nüfusu yönetiyor. HKP(M)’nin Batı Bengal’de oy yitirmesinin nedeni, HKP(M) yönetiminin, hep Parti’ye oy vermiş köylülerin toprağına yapımevi (fabrika) yapmak üzere el koyması olarak görülüyor. Kerala’da ise, oy kaybının nedeni, parti içindeki anlaşmazlıklar.
Temmuz 2008’de, HKP(M)’nin başı çektiği Sol Cephe, Hindistan ile ABD arasında yapılan sivil amaçlı nükleer enerji kullanımı anlaşması nedeniyle, hükümetteki Kongre Partisi’nden desteğini çekince, hükümet, çökme tehlikesi geçirmiş; güvenoylamasını kılpayı kazanmıştı. Temmuz 2008’den bu yana geçen bir yıldan kısa sürede, Kongre Partisi’nin, seçimleri açık arayla kazanması, yukarıda belirtildiği gibi, beklenmedik bir sonuç.
Seçimlerin 2004’ten beri, ikinci kez, elektronik makinelerle yapılması da bir diğer dikkat çekici nokta. Seçmen, oyunu, makinede tuşlara basarak atıyor. Seçim için, 828 bin 804 seçim merkezinde, 1 milyon 368 bin 430 seçim makinesi kullanılması, seçimin sayısal büyüklüğünü bir kez daha gözler önüne seriyor. Ormanlık bir bölgede, seçim merkezinin, yalnızca tek seçmeninin (bir Hindu rahip) olması, haber bültenlerinde sık sık yer aldı. Partilerin ortak sözverisinin (vaat), ucuz pirinç ve ücretsiz elektrik olduğu seçimlerde, Kongre Partisi, seçim kampanyası için ‘Kenar Mahalle İti Milyoner’ filminin anaşarkısını kullandı. Parti’nin savsözü (slogan) şu idi: “Sokaktaki adam ilerliyor. Ve onun her adımıyla Hindistan gelişiyor.”
Bu, Türkiye’deki dindarlar için, şaşırtıcı gelebilir; ancak, Hindistan’da laiklik, Hint Muhammedcileri’nin yaşam güvencesi. Kongre Partisi gibi laik bir parti olmasa (gerçi, laikliği CHP’ninki kadar tartışılır; ama en azından, Muhammedciler’e yapılan saldırıları el altından desteklemiyor), Muhammedciler’e saldırılar, Hindu faşistlerinin yönetiminde doruğuna varırdı. Hint Muhammedcileri –Keşmir dışında- bunun bilincindeler. Bu nedenle, 150 milyonu bulan (toplam nüfusun yüzde 13.4’ü) Muhammedciler, Kongre Partisi için oy deposu oluyor. Kongre Partisi’nin güçbirliğinde, Tüm Hindistan Meclis-ül-İttihad-ül Müslimin gibi Muhammedci partiler de yer alıyor. Hatta Muhammedciler, kimi bölgelerde HKP(M)’ye oy veriyor.
Temel olarak, Hindistan seçimlerini boykot eden iki hareket var: Birincisi, Keşmir’deki bağımsızlık yanlıları. İkincisi, 40 yıl önce HKP(M)’den koparak yeraltına çekilmiş Maocu Naksallar. HKP(M), Naksallar’ı kıyasıya eleştiriyor ve onların eylemlerinin, sınıf savaşımını olumsuz etkilediğini ileri sürüyor. Naksallar, oy kullanımını engellemek için, birçok bölgede, seçim merkezlerine saldırılarda bulunup seçim makinelerini yaktılar. Hindistan halklarının, seçimden umutlarını kesmeleri için çokça nedenleri var aslında. Ortalama seçmen eleştirilerini aşağıda sıralayalım.
- Hindistan milletvekillerinin yüzde 24’ü ya adli suçlar için yargılanıyor ya da ceza almış durumda.
- HKP(M), sınıf partisi değil kast partisi olmakla eleştiriliyor. Bu eleştiriye göre, ortakçılar da diğer tüm partiler de, kast partileri; birbirini tutmaktan öte bir işlevleri yok.
- Bir başka eleştiri, okumaz-yazmazların kararlarının ne kadar doğru olacağını sorguluyor. Okumaz-yazmazlar, birçok bölgede, kendi sınıf çıkarlarına aykırı olmasına karşın, Hinducu partilere ve yerel partilere oy veriyor. Kimi bölgelerde, Türkiye’deki benzerleri gibi, pirinç, para ve kadınlar için bindi (Hint kadınlarının alınlarının ortasına yapıştırdıkları nokta) dağıtarak, oy patlaması yapan siyasetçiler var.
- Seçmenler, kötünün iyisini seçmeye çalışıyorlar. Seçim düzeni, Türkiye’de de olduğu gibi, parayı verenin düdüğü çalmasına engel olmu-yor.
- Seçim düzeni, Hindistan’ın 300 milyon yoksulunu, İsviçre’de toplam 1.5 trilyon Dolarlık banka hesapları olduğu düşünülen Hint varsılları karşısında boynu bükük bırakıyor.
- Meclis’te kadınlar için koltuk ayrılması gündeme bile getirilmiyor. Oysa Bangladeş’te, 300 koltuklu Meclis’te, kadınlara ayrılan 45 koltuk var (Gezgin, 2008).
- Hindistan’ın haramileri, siyasal konumları, hizmet götürmenin değil daha fazla zengin olmanın aracı olarak görüyor.
- Yine Türkiye’de olduğu gibi, parti-içi demokrasi işlemiyor.
İşte bu nedenlerle, HKP(M), temiz hükümet isteyenlerin umudu; Naksal hareketi ise, seçim düzeniyle hiçbirşey değiştirilemeyeceğini düşünenlerin buluşma noktası. (sürecek)
Dr. Ulaş Başar Gezgin