06 Haziran 2009 00:00

Mevsimlik işçilerin sorunları mevsimlik değil

Adana’nın Karataş ilçesine bağlı Tuzla beldesinde tarım arazilerine gelen binlerce mevsimlik işçi zor koşullarda çalışıyor. Her mevsim bir ili kendisine iş alanı yapıp gezen işçiler, günlük 18 TL yevmiyeye 12-14 saat arası çalışıyor. İşçiler, sorunlarının çözümü konusunda ise umutsuz.

Paylaş

Bölgede her yıl binlerce kişi mevsimlik işlerde çalışmak için başta Adana olmak üzere battı ilerine akın ediyor. Kamuoyunda önceleri “ırgat” son yıllarda ise “mevsimlik işçi” olarak adlandırılan işçiler, gittikleri kentin iklimsel ve mevsimlik özelliklerine göre meyve bahçelerinde ve sebze tarlalarında günlük 18 TL yevmiye ile çalışıyor. Adana’nın Karataş ilçesine bağlı Tuzla beldesinde bulunan tarım arazilerine gelen işçilerin kazandığı bu yevmiyenin yüzde 10’unu ise “elçi” adı verilen ve görevi arazi sahipleri ile muhatap olmak ve işçileri çalıştıkları yere taşımak olan, kişiler alıyor.
GAP’I GÖRMEDİLER
Tuzla’da çadırdan köylerden birinde Urfa ve Siverek’ten gelen işçiler kalıyor. Şubat ayında Tuzla’ya geldiklerini ifade eden işçilerden Kafur Kaşarak, Ahmet Kaşarak ve Ramazan Kaşarak, Adana’nın yanı sıra Konya, Manisa ve İzmir’e de çalışmaya gittiklerini belirtti. İşçiler, “Ailemizle birlikte buradayız. Sabah saat 06.00 gibi tarlaya gidiyoruz, karanlık çökmesine yakın işi bırakıyoruz. Şimdi karpuz, kavun, biber topluyoruz bunun dışında tarlada çapa, kazma yapıyoruz” diyor. İşçiler yaz bitimine kadar Tuzla’da kalacaklarını ifade ederek, şunları söylüyor: “Memleketimizde iş olmadığı için buraya mecbur geliyoruz. Burada işimiz kolay değil, sigortamız yok. Burada yaşamımız iyi değil. Kışın kar, yağmur çamur içinde, yazın ise sıcaktan çok zorlanıyoruz. Çocuklarımız doğru dürüst okula gidemiyor ve çocuklukları burada geçiyor. Çadırlarımıza bakın halimizi anlarsınız.” Yaşadıkları zorlukların nedenlerinden en önemlisi olarak kendi memleketlerinde çalışma imkanlarının olmaması olduğunu kaydeden Siverekli işçiler, ilçelerinde yaşayan Bucaklar ve kimi varlıklı aileler dışındaki tüm nüfusun kendileri gibi çalışmak için farklı illere gittiklerini belirtti. İşçiler, “Açız diye buralara geliyoruz. Memleketlerimizde iş olsaydı buralara gelmezdik. Urfa’da GAP, GAP diyorlar ama biz bir şey görmedik” diye konuştular.
KADINLAR ZORLUK GÖRÜYOR
Tuzla’da aileleri ile birlikte çalışmaya gelen Kadın İşçilerden Adile Alacan (19), Ayfer Öğüt (21), Çiğdem Ekincioğlu (16), Adalet Ekincioğlu (17) ve Feride Öğüt (23) isimli kadınlar yaşadıklarını, şöyle anlattı: “Bizi çalıştıranlar ‘hesabına geliyorsa çalışın, gelmiyorsa çalışmayın’ diyorlar. Senede memleketimizde en fazla 3 ay kalıyoruz. Zorlukları görüyorsunuz zaten.”
Siverek’ten gelen ve bir çocuk annesi Zeynep Ögüt (28), 6 aydır burada olduğunu söyledi. 7 çocuk annesi Hanife Ekincioğlu (35) ise, “7 çocuk doğurdum. Hepsini bu rezillikte büyüttüm. Temiz bir evde büyütemedim çocuklarımı. Çalışırken Kürtçe konuşmamıza bile karışıyorlar. Bize ‘Türkçe konuşun’ diyorlar” diye belirtti.
(AdanaDİHA)
Ersin Çelik / Songül Adsız
ÖNCEKİ HABER

EMEP: Mayın temizlensin toprak köylüye dağıtılsın

SONRAKİ HABER

A’dan Z’ye hak ihlali

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...