MERCEK

Evrensel’in 15. yılı, 7 Haziran 2009 itibariyle başlamış oldu. Kısa bir süre sayılamaz. Emekçi kitle hareketinin ‘sancılı bir süreç’ten geçtiği; yükseliş ve düşüşlerin aralıklarının sıklaştığı, sermayenin siyasal-sosyal ve iktisadi saldırılarının yoğunluk kazandığı bir dönemde, 15 yıl yayımını sürdürebilmek, sermaye karşıtı bir yayın organı için önemsenmeyecek bir iş değil. Sermayenin halk kitlelerini işsizlik, yoksulluk ve yoksunlukla açlık sınırlarında yaşamaya daha fazla sürüklediği ve zorladığı bir süreçte, doğrudan doğruya işçi ve emekçilerin fedakarlıklarına dayanarak ‘ayakta kalmak’, zorluklara rağmen başarmanın olanaklarına işaret etmekle kalmıyor; daha da güçlenerek ileriye gidilebileceği umudunu da güçlendiriyordu.
Mübalağasız söylenirse, Evrensel’in tüm zorluklara karşın “hâl┠yayımlanıyor oluşunun tüm sırrı, çalışanı ve işsiz kalanıyla işçilerin, kır ve kentin yoksullarının, ilerici aydınların, genç kız ve erkeklerin; kadın ve erkek emekçilerin birleşik emek ve dayanışmayla onu sahiplenmesindedir. Geleceğin insanca, sömürü ve baskıdan arındırılmış olarak inşa edilmesi ve yaşanmasının kendilerine “emanet” edildiği gençler, gazeteyi fabrika önlerinde, içlerinde, işyerleri ve okullarda, sokaklarda ve emekçi semtlerinde dağıtarak, oralardan haberler yaparak, kiminde okunmasına katılarak önemli bir rol oynadılar. Henüz yeterli bir düzeye çıkmasa da, tüm önemli işçi kentlerinde ve işçi yoğun merkezlerde Evrensel’i satın almakla kalmayıp satışına katılan, okumakla kalmayıp okunması için çaba gösteren, mektup yazan ve diğer işçi-emekçi kardeşlerini böyle bir gazetenin varlığından haberdar eden işçi ve emekçi sayısı giderek arttı. Evrensel’in “değeri” ve önemini bu süreçte en iyi anlamakla kalmayıp onun varlığıyla sevinenler, sermaye ve hükümetlerin baskısı altındaki; işten atılan, hakları için direnen, grev ve gösteriyle haklarını elde etmek ve korumak isteyen işçi, emekçi ezilen kesimler oldular. Bu doğaldı. Evrensel, Türk, Kürt ve diğer milliyetlerden emekçilerin hak, talep ve çıkarlarını savunmayı en temel ve tek amaç edinen bir yayın organıydı. Sömürü, baskı, açlık ve işsizlikten kurtuluşu için burjuvazi, emperyalizm ve gericilikle mücadeleye zorunlu her işçi ve emekçi, kavga sürecinde ve bu sürecin herhangi metresi-kilometresinde onunla bir biçimde buluşacaktı.
Ancak bunun kendiliğinden olmayacağı/olamayacağı da oldukça açıktı. Evrensel gibi günlük bir işçi-emekçi gazetesine ihtiyaç günden güne artarken, onun halk kitlelerinin daha geniş kesimleriyle “buluşması ve birleşmesi” için siyasal-örgütsel çaba da artmak-artırılmak zorundaydı. Şiar, gazetenin her işçi-emekçi evine; her işyeri, fabrika, atölye, emekçi semti, okul, kamu kurumu vb. halkın tüm yaşam alanlarına girmesiydi. Bu ihtiyaç ve buna uygun bir girişkenlik, bugün çok daha artmış durumda. Sorumluluk ise en başta ve en fazla gençlerin, genç kuşak devrimcilerin omuzlarındadır. Tereddütsüz bir çalışkanlık, girişkenlik ve azimle Evrensel’i güçlendirmeli- büyütmeliyiz!
A. Cihan Soylu