20 Temmuz 2009 00:00

Bu kez çekip gitmeyecekler

İki amca kızı Nuray ve Dilber Canıtez. Pendik Esenyalıda oturuyorlar. 6 ay önce Segada işe başladıkları zaman umutları vardı. Ailelerinin bütçelerine katkı sunacaklar, yapmak istediklerini yapacaklardı.

Paylaş

İki amca kızı Nuray ve Dilber Canıtez. Pendik Esenyalıda oturuyorlar. 6 ay önce Segada işe başladıkları zaman umutları vardı. Ailelerinin bütçelerine katkı sunacaklar, yapmak istediklerini yapacaklardı.
Ancak bu isteklerini sadece bir buçuk ay gerçekleştirebildiler. 6 ay çalıştıkları Segadan sadece 1.5 aylık ücretlerini alabildiler. Ücretleri verilmediği için iş bırakan işçi arkadaşlarına onlar da katıldılar. İstekleri sadece emeklerinin karşılığı olan ücreti almaktı. Önce işten atıldılar, sonra fabrika yetkililerinin fiili saldırısına uğradılar. İlk kez duymuşlardı işçilerin de direniş yapabileceğini. Onlar fabrikanın önünde ücretlerini almak için beklerken, aslında direniş yaptıklarını öğrendiler. Haklarını alabilmek için direniyorlardı. Bu bir ilkti onlar için. Daha önce de çalıştıkları birçok yerde ücretlerini alamamışlar, ama böyle bir şey yapmamışlardı. Patronlarına beddualarını yağdırarak ayrılmışlardı. Şimdi işler farklı. Bu kez ücretlerini almadan bir yere gitmeyecek Nuray ile Dilber. 19 gündür fabrikanın önünden ayrılmıyorlar.
İLK SLOGANI BURADA ATTI
Evinde ziyaret ettiğimiz Nuray Canıtez, ilk kez içinde yer aldığı bir direnişin hayata bakışını değiştirdiğini anlatıyor.
Bu direnişle alın terimizi, hakkımızı ancak birleşerek kazanabileceğimizi öğrendik. Her gün fabrikanın çay saatlerinde sloganlar atarak içeride çalışan işçilere ve patrona sesimizi duyurmaya çalışıyoruz diyen Canıtez, slogan atmayı ve yazmayı burada öğrendiğini söylüyor.
Canıtez, Direniş çadırımıza birçok destekçi işçi ziyarette bulundu. Onlardan da birçok şey öğrendik. Patron bizi işten çıkardıktan sonra 12-13 yaşında çocukları çalıştırmaya başladı. Suç duyurusunda bulunduk. Patron içeride çalışan işçilere bizimle ilgili olarak Onlar benden 1500 TL maaş talep ettikleri için işten çıkardım diyor. İçeride çalışan işçilerle de bağ kurup neden direnişte olduğumuzu anlatmaya çalışıyoruz. Direniş yerine gelmek için ailemizden para istiyoruz. Onlarda da olmayınca komşulardan, arkadaşlardan para alarak fabrikanın önüne gitmeye çalışıyoruz diye konuştu.
DİRENİŞTE PAYLAŞMAYI ÖĞRENDİK
Dilber Canıtez ise 21 yaşında. Daha önce konfeksiyonda ve mağazada çalışmış.
Bu işi tesadüfen ararken buldum. İlk defa bir eyleme, bir direnişe katılıyorum. Evden getirdiğimiz yemekleri direnişteki arkadaşlarımızla direniş yerinde paylaşıyoruz. Çalışırken işten başka bir şey düşünemeyen robotlar gibiydik. Direnişe geçtikten sonra işçi arkadaşlarımızla dayanışmamız arttı. Birbirimizin ailevi sorunlarıyla daha fazla ilgilenmeye ve birbirimizi daha iyi tanımaya başladık diyen Canıtez, daha önce ailesinin geçimini kendisinin sağladığını, şimdi zorlandıklarını anlatıyor. (İstanbul/EVRENSEL)
Erdem Geyik

ÖNCEKİ HABER

TURKiYE HARiÇ!

SONRAKİ HABER

Çamurlu malları çöpe döktüler