DURUM

CHP Lideri Baykal, dile getirdiği gerici politik yaklaşım ve anlayışlarla pek çok kez bu sütunda eleştirildi. Baykal sıradan bir şahsiyet değil. Ülkenin ana muhalefet partisinin lideri. Baykal ülkenin çok önemli sorunlarında söz söylüyor, tutum alıyor, halka belirli mesajlar veriyor, gerekirse onlardan aktif tutum almasını istiyor. Baykal’ın izlediği politik çizginin özelliğine bakıldığında, bunun bütünüyle gerici ve şoven bir kafanın hezeyanlarını yansıtan bir içerikle dolu olduğu görülüyor.
Baykal’ın son marifetlerinden birisi, AKP Hükümeti’nin bir türlü ortaya koyamadığı “açılımla” ilgili oldu. Baykal; ‘‘Biz bu yanlış yolculuğunuzda sizin yol arkadaşınız olmayacağız. Sizin zaten yeterince yol arkadaşınız var. Size bu yolculuğunuzda en kısa zamanda durum değerlendirmesi yapıp, tekrar kendinize yeni bir yol haritası çizmenizi tavsiye ediyorum. İmralı’dan gelen yol haritası değil, size Anadolu’da Kürt kökenli insanların ezici çoğunluğunun da dahil olduğu, milyonlarca insanımızın arzu ettiği istikamette bir yol haritası içine kendinizi sokmanızı tavsiye ederim’’ diyor.
Baykal’ın tavsiyesi ne? Bugüne kadar uygulanan gerici politikaların devam etmesi, Kürt sorununda eski statükonun bozulmaması. Hükümetin bu konuda yapmak istediği ne? Eski statükonun temellerine dokunmadan bazı “açılımlar” yapmak, Kürt sorununda devleti biraz rahatlatarak, Türkiye’nin yakın çevresinde, büyük emperyalist devletlerin de onayını ve desteğini alan daha işbirlikçi ve yayılmacı politikalar –ekonomik, siyasi, askeri vb.- uygulama konusunda biraz rahatlamak.
Baykal’ın, ülkenin dışa yönelik saldırganlığına, ABD işbirlikçiliğine –Kürt sorununda geleneksel politikayı desteklemesi koşuluyla- bir itirazı bulunmuyor. Hükümetin Batı ile girdiği ekonomik bağımlılık ilişkilerine zaten bir itirazı yok ve bu konularda “yol arkadaşı” oluyor. Hatırlanacağı gibi emperyalist finans kurumlarının güvenilir adamı Kemal Derviş, Baykal’ın partisinden bugünkü görevine sıçradı, AKP Hükümeti de onun “yol haritasına” sıkıca sarıldı. Baykal’ın bütün bunlara bir itirazı bulunmuyor. Peki CHP örgütünün ve kitlesinin Baykal çizgisine bir itirazı var mı?
Örgütünde bazı cılız seslerin çıktığını biliyoruz. Baykal şimdilik partisine egemen, ama bu egemenliğin kof bir otoriteye dayandığı zaman zaman belli oluyor. CHP kitlesi ise çeşitli sınıflara mensup insanlardan oluşuyor. Alt sınıflardan gelen insanların Kürtlerin acılarını anlamaları daha kolay ve onların bu konuda Baykal’ın kendilerini politik olarak daha geri tutumlara çağırmasına olumlu bir karşılık verdikleri konusunda elde bir veri yok. Onların durumlarını daha çok ‘tedirgin bir bekleyiş içerisinde olmak’la tanımlayabiliriz. Bu tedirginlik sadece hükümetin ne yapacağını bilmemekten beslenmiyor, kendi liderlerinin halkın vicdanını rahatsız eden gericiliğinden ve hoyratlığından da besleniyor.
Baykal’ın “yol arkadaşlığı” yaptıkları arasında sadece emperyalizmin güvenilir adamları yok. O Ergenekonculara avukatlık da yapıyor, Genelkurmay’ın emir eri de oluyor. Ama söylemlerine ve eylemlerine bakıldığında Baykal hızlı “Ulusalcı”. Baykal’ın müşterileri arasında eski solcularda hayli fazla. Solcular eskiden dönünce “liboş” oluyorlardı, şimdi “ulusalcı” oluyorlar. Bu arada eski solcu “liboşlardan” bazıları yeniden dönüyor ve “ulusalcı liboş” oluyorlar. Bunlar liboşluğa bulaşmamış “ulusalcı” ve bazıları “materyalist ulusalcı” solcularla birleşiyorlar ve gerici, şoven bir macun oluşturuyorlar. Memleketin toprağı zengin ve uluslararası ve ulusal düzeyde dönemsel politikaların dönüşüm kavşaklarında bu “zenginlik” daha da artıyor!
Ama Kürtler ve Türklerin çoğunluğu için olaylar bu kadar karmaşık değil. Bu halklar kardeşlik ve eşitlik içinde birlikte yaşamak istiyorlar. Ama henüz güçleri bu kardeşliği kurmaya, eşitliği sağlamaya, birlikteliği yeni bir hukukla devam ettirmeye yetmiyor. Ama bu günlere doğru gidiliyor. İtler ürüse de kervan yürüyor.
Ahmet Yaşaroğlu