Bizi böyle yaşamaya mecbur bırakanlar utansın!

Yaşamın her alanında baskı gören kadınlar, bir de emek alanında yaşadıkları baskılar ve ötekileştirmelerle baş etmek için mücadele etmek zorunda kalıyor. Ancak çalışma yaşamındaki hiçbir kadın, kağıt toplayarak hayata tutunmaya çalışan kadınlar kadar zorluk yaşamıyor. Kağıt ve katı atık toplayarak yaşamlarını sürdürmeye çalışan Hacer Azgın ile Asiye Şahin, “Onurumuzla yaşıyoruz. Bizi böyle yaşamak zorunda bırakanlar utansın” diyor.
Yaşamın hemen hemen her alanında ezilen, baskı ve şiddete maruz kalan kadınlar, bir de ekonomik olarak sıkıntı yaşayınca zorlukları ikiye katlanıyor. Özellikle evde emeği görünmeyen ve yok sayılan kadınlar, bir yandan değişik işkollarında çalışıyor, diğer yandan bu işleri yapmak zorunda kalıyor. Ekonomik olarak çalışmak zorunda kalan ya da ekonomik özgürlüğünü elde etmek isteyen kadınların işyerlerinde yaşadıkları baskı ve tacizler, kadınların çalışma koşullarını daha da ağırlaştırıyor. Ancak hiçbir koşul, sokakta çalışmak zorunda kalan ya da ekmek arayan kağıt işçisi kadınların çalışma koşulları kadar ağır olmuyor.
5 YILDIR KAĞIT TOPLUYOR
Sokaklarda kağıt ve katı atık toplayarak geçimlerini sağlamaya çalışan ve hiç okula gitmemiş olan Hacer Azgın, rahatsızlığından dolayı eşinin her zaman çalışamadığını, bu yüzden ilkokul ikinci sınıfa giden çocuğuna bakmak ve evin geçimini sağlamak için çalışmak zorunda olduğunu belirtiyor. Ancak iş bulamadığı için mecburen kağıt toplayarak ayakta kalmaya çalıştığını söyleyen Azgın, 5 yıldır kağıt topladığını söylüyor.
Azgın, aracı depolara sattığı kağıtlarla ancak günlük ihtiyaçlarını karşılayabildiğini ve düzenli bir gelirleri olmadığını kaydediyor.
Sağlıksız çalışma koşullarından dolayı, mikroplarla iç içe yaşadıklarını ifade eden Azgın, yaşadıkları sıkıntıların sadece bununla da bitmediğini, aynı zamanda devlet olarak karşılarına çıkan zabıtaların zaman zaman arabalarına el koyduğunu vurguluyor. Azgın, “O zaman çuvalla kağıt toplamak zorunda kalıyoruz.
Bir kadın olarak kağıt toplamak çok zor. Buna bir de ev işi ve çocuk bakımı eklenince daha da zor oluyor. Biz de sadece evimizin işi ile ilgilenip çocuğumuza bakmak istiyoruz ama paramız yok, bu yıkıntılar arasında yaşamaya çalışıyoruz, yaşamak için çöplerin arasında kağıt toplamaya mecburuz” diyor.
‘ÇÖPTEN KAĞIT DA TOPLASAM ONURUMLA YAŞIYORUM’
Kağıt toplayan 42 yaşındaki Asiye Şahin ise yaklaşık 16 yıldır eşine yardımcı olmak için kağıt topladığını söylüyor. 15 yıl önce Kızılcahamam’dan geldiklerini ve iş bulamayınca geçim sıkıntısından kağıt toplamak zorunda kaldıklarını anlatan Şahin, tek sağlık güvencelerinin kendisinin yeşil kartı olduğunu ifade ediyor.
“5 yaşındaki çocuğuma nasıl bakacağımı ve okutacağımı bilmiyorum” diyen Şahin, “Okuyamadığım için iş bulamıyorum, ayrıca hakkımı da arayamıyorum. Çocuğum bizim gibi cahil kalmasın, okusun. Bizim gibi kağıt toplayarak barakalarda yaşamasını istemiyorum ama nasıl okuturum bilmiyorum” diyor. Şahin, bir kadın olarak kağıt toplamanın zorluklarını ise şu şekilde özetliyor: “Diğer kadınlar gibi biz de evimizde oturmak, çocuklarımızla ilgilenmek isteriz ama bizim çöplerden başka bir şansımız yok. Kadın olduğumuz için zaten hep hor görüldük. Şimdi de çöplerden kağıt topladığımız için insanlar bizi hor görüyor. Ama ben utanmıyorum, kendimle gurur duyuyorum, çünkü çöpten kağıt da toplasam onurumla yaşıyorum. Bizi böyle yaşamaya mecbur bırakanlar utansın.
Şu gördüğünüz yıkık barakaya ayda 50 lira kira veriyorum. Yakında buraları da yıkarlar, o zaman biz ne yapacağız? Çadır kurup çadırda mı yaşayalım? Onu da bırakmazlar ki. Yaşadıkları izbe evlerde sularının olmadığını, camiden su taşıdıklarını kaydeden Şahin, “Bizim tek yaşam alanımız yaşadığımız bu barakalar ve çöpler, biz çocuklarımız için buradan hayata tutunuyoruz” diyor.