09 Kasım 2009 00:00
ÖZGÜRLÜK YOLU
Bir yığın psikolojik, duygusal ve ekonomik enerji bu politik işlere harcanıyor. Milyarlarca dolar kampanya kasalarını dolduruyor.
Bir yığın psikolojik, duygusal ve ekonomik enerji bu politik işlere harcanıyor.
Milyarlarca dolar kampanya kasalarını dolduruyor.
Ve arkadaşlıklar, evlilikleri saymıyorum bile, rakip taraflara verilen sadakat sözleriyle ciddi şekilde sınanıyor.
Fakat bu olayı yeterince yakından ve yeterince uzun incelersek ortaya komik bir şey çıkıyor: Sarkaç Etkisi.
Bu etki, politikanızı bir konumdan tamamen zıt bir yöne nasıl kaydırdığınızla ilgili. Bunu en bariz biçimde bir politikacı iki seçim arasında parti değiştirdiğinde görüyoruz. Fakat aynı zamanda partiler zaman içerisinde konumlarını değiştirdiklerinde de aynı durum oluşuyor.
Amerikan iç savaşı yıllarında ve kısa bir süre sonra yaşananlar da bunlardan ibaretti. Demokrat parti, oldukça inatçı, yıkıcı ve açıkçası alenen ırkçı bir partiydi. Üzerinde Aşağılık Zenci yazan pankartları rahatça taşıyorlardı.
Ku Klux Klan da birçok yönden bu partinin uzantısıydı.
O günlerde Cumhuriyetçiler, sayıca az fakat sadık zenci oylarından faydalanıyorlardı. Ve aralarında saygıdeğer siyah Evrimci Lider Frederick Douglassı da saymaktan çekinmediler.
Bir asır ve bir medeniyet hareketinden sonra konumlar zıt olarak değişti.
Her seçimde tanık olduğumuz bir başka gerçek ise bir politikacı bir yönde yarışıyor fakat bir diğerine hükmediyor.
Bu trendin en iyi örneği, muhtemelen seçimlerde tek bir bütünden oluşan egemen-olmayan bir ulusal yapılanmayı getirmek için yarışan ve sonradan diğer ulusların canı cehenneme politikasını benimseyen eski ABD Başkanı George Bushtu.
Eğer politikacılar bir şeye inanıyorsa; bu ne muhafazakarlık, ne liberalizm ne de demokrasidir: O güçtür.
MUMIA ABU JAMAL