22 Kasım 2009 00:00
ENSTANTANE
Her gün envai çeşit spordan sayısız maç izliyoruz. Buna rağmen saha içinde yaşananlara dair konuştuklarımız, konuşabildiklerimiz günden güne azalıyor. Farkında mısınız bilmiyorum ama büyük maç diye yücelttiğimiz tüm karşılaşmalar, azametinin önemli bir bölümünü saha dışında sahip olduğu gerginlik potansiyelinden alıyor.
Her gün envai çeşit spordan sayısız maç izliyoruz. Buna rağmen saha içinde yaşananlara dair konuştuklarımız, konuşabildiklerimiz günden güne azalıyor. Farkında mısınız bilmiyorum ama büyük maç diye yücelttiğimiz tüm karşılaşmalar, azametinin önemli bir bölümünü saha dışında sahip olduğu gerginlik potansiyelinden alıyor. Büyük sporcu dediklerimiz nadiren öncülleri kadar etkileyici olabiliyor. Banka hesabı şişkinleştikçe özgünlüğünü, şanı şöhreti arttıkça bizdenliğini kaybeden sahte kahramanlar haline dönüştü yıldızlık payesini uygun gördüğümüz sansasyonel isimler. Ve spor tüketildikçe sadece yerini yurdunu değil ruhunu da kaybeden bir iş sahasına doğru olan dönüşümünü artık tamamladı.
Ne demek istediğimi netleştirmek için geride bıraktığımız hafta spor adı altında neleri konuştuğumuzu özetlemek yeterli olacaktır. Galatasaray Cafe Crown-Fenerbahçe Ülker maçında yaşanan ve artık bir derbi ritüeli haline gelen tribün rezillikleri Galatasaray Cafe Crown basketbol takımının bizzat olay sonrası kovulan Koçu Okan Çevik tarafından açıklandığı üzere milli hisler gözetilerek cezalı bir oyuncusunu hazırlık maçında oynatması ve tarihi bir ayıba, sahtekarlığa imza atması Beşiktaşın başarısız Başkanı Yıldırım Demirörenin tribün temizliği adı altında kendisine muhalif olan şöhretli kimi taraftarlara maça girme yasağı getirmesi Geçen hafta da yazdığımız Ankaragücü ve Ahmet Gökçek şımarıklığı Süreyya Ayhanın doping sebebiyle pistlerden ömür boyu men edilmesi Cezayir-Mısır arasında oynanan Dünya Kupası eleme maçının Arap kavminin liderini belirleme savaşına dönüştürülmesi ve hem saha içi hem saha dışı aktörlerin olayı olabilecek en çirkin hale getirmeleri... Son olarak da yine bir Dünya Kupası eleme maçı olan Fransa-İrlanda karşılaşmasında Thierry Henrynin bariz ve bilinçli bir şekilde elle düzelttiği topla attırdığı gol sonrası Fransanın Dünya Kupası biletini alması
Oldukça hareketli geçen bir haftadan aktarabileceğimiz başlıklar bunlar. Türkiye ve dünya medyası işte bunları konuşuyor. Hepsi büyük maç, hepsi büyük sporcu, hepsi büyük olay ama hiçbiri kamuoyunun kendisine biçtiği önemin hakkını verecek nitelik ve erdemlere sahip değil. Ya kavga, ya hile, ya sahtekarlık başrolü oynuyor sıfatlarının ululuğunda.
ÇEVİK VE AHLAKSIZ
Yerim olsa hepsiyle tek tek uğraşacağım da önce Galatasaray Cafe Crown basketbol takımının marifetleriyle başlayalım. Basketbola ayırdığı emeğe haksızlık etmek istemiyorum, o yüzden Okan Çevik sadece Galatasaray Lisesi mezunu olduğu için koçluğa getirilmiştir gibi doğruluk payı fazla olmayan bir cümle kurmayacağım ama Cemal Nalga skandalı gösterdi ki bu zatın bundan sonra iş bulabilmesi için torpil bile yeterli olmamalı.
Sen tut koskoca bir camianın haysiyetini beş para etmez bir hazırlık maçının neticesi uğruna riske at! Bundan da beteri, sebebi yahut doğuracağı sonuçlar ne olursa olsun böylesi bir sahtekarlığı akıl edip uygulamaya koy! Olacak şey değil! Sorumluların Galatasaray Spor Kulübüyle olan ilişkilerinin acilen kesilmesi gerekiyordu, öyle de oldu. Bakalım federasyonun vereceği karar ne olacak? Umarım yönetmelikteki en ağır ceza hiçbir baskı altında kalınmadan uygulanır çünkü 104 yıllık Galatasaray Spor Kulübü ne yazık ki bunu hak etmiştir.
Olay sonrası görevine son verilen Okan Çevikin özrü ise kabahatinden büyüktü. Meğer Çevik, milli hislerle akıl etmiş bu cinliği. Tek amacı hazırlık maçında alınacak galibiyetle Almanyadaki gurbetçilerin göğsünü kabartmakmış. Çok düşünceli adam doğrusu! E artık kovulduğuna göre kendisini vatan hizmeti uğrunda harcanan bir gazi olarak bile görebilir. Akla Orhan Velinin dizeleri geliyor: Neler yapmadık şu vatan için / Kimimiz öldük / Kimimiz nutuk söyledik. Kimimiz de Çevik gibi basit ve anlamsız bir hazırlık maçında hilekarlığa başvurduk. Eee, vatan için kurşun atanın da yiyenin de şerefli olduğu bir ülke burası. Çevike de hak vermek lazım.
HENRYNİN YIKTIKLARI
Gelelim Tanrının ikinci (hangi iki) eline. Thierry Henrynin basketbolda bile steps sayılacak bir sekans akabinde attırdığı gol sonrası Fransa, Dünya Kupasına katılma hakkı kazanırken mağrur ve mağdur İrlandalılar elenmekten kurtulamadı. Henry maç sonu yaptığı açıklamada Evet elle oynadım ama ben hakem değilim. Eğer bazı kalpleri kırdıysam özür dilerim dedi. Haklısın Henry, elle oynadın, hem de bilinçli bir şekilde ve yine haklısın ki çok kalp kırdın. Hem de sadece İrlandalıların değil tüm futbolseverlerin. Fransanın 1 numaralı spor gazetesi Lequipe maç sonrası Fransa bileti eline aldı diyerek manidar bir manşet attı. Onlar da kalbi kırık futbolseverlere dahildi.
Fransa golü bulduğunda aklımdan Acaba Henry kendisine yakışanı yapıp hakeme yediği haltı itiraf eder ve golün iptal edilmesini sağlayıp adını futbolun onurlu efsaneleri arasına yazdırır mı diye geçirdim. Yapmadı maalesef. Onun yerine haksızca atılmış bir gole çılgınca ve yüzsüzce sevinmeyi yeğledi. Thierry Henry ve Fransa sevinirken futbol dilencileri bir kez daha yıkılıyordu. Hayal kırıklıklarına, yenilgilere alışığız ne de olsa
Fakat artık gün, Thierry Henry, Okan Çevik, Süreyya Ayhan gibi spor erdemliliğinden nasibini alamamış sporcu ve spor insanlarını yerin dibine geçirme günüdür. Çünkü biz naif sporseverler hayatımız boyunca unutmayacağımız saliselik enstantanelerin hazzı uğruna nice pisliği sineye çektik ve artık böğrümüz mikroptan geçilmez oldu. Artık yutkunmadan sevinmek, küfretmeden bağırmak, kalp kırmadan şakalaşmak lügatımızdan silindi. Ve tüm bunların sorumlusu sporcuları ve sporun ağababalarını hoş gördükçe daha çok tribün kavgası, milli maç muharebesi, doping kazığı yaşarız. Daha çoook aldatırlar bizi
MİTHAT FABİAN SÖZMEN