Ajansın fotoğraflarının sergisi

Anadolu Ajansı fotomuhabirlerinin 1994’ten bu yana çeşitli ödüller kazanan fotoğrafları İstanbul’da sergilendi. Ülkenin en büyük ajansının bu nitelikteki bir sergisinden, ülkenin bir panoramasını görmek isterdik ama ne yazık ki eksikler çoktu. Bu eksikler, ajansın da karakterini göstermiyor mu?
“Anadolu Ajansı Ödüllü Fotoğraflar Sergisi”, 11-25 Kasım tarihlerinde BİE (Bersay İletişim Enstitüsü) konferans salonunda yapıldı. Sergide, 1994-2009 tarihleri arasında değişik kategorilerde ödül kazanan ülke gündemini konu alan 25 fotoğraf yer alıyordu.
Bilindiği gibi Anadolu Ajansı, fotoğraf teknolojisi ve alt yapısı bakımından, Türkiye’nin neredeyse en büyük olanaklarına sahip. Ayrıca eğitimli ve alanında uzmanlaşmış fotomuhabirleriyle ülkenin en büyük kadrosunu oluşturuyor. Tabii ki bu kadar olanağa sahip bir ajanstan da çok şey beklenir. Ekonomik ve teknik avantajlar (örneğin, her türlü devlet ortamına giriş anlamındaki akreditasyon meselesi), en son teknik gelişmelerin eğitimiyle birlikte takip edildiği bir kurum olması nedeniyle daha iyinin iyisini beklemek de hakkımız.
BU BİR BELGESEL ÇALIŞMASIDIR
Sergide yer alan 25 fotoğraf da ödüllü olmayı hak eden kalite ve birikimle çekilmiş. Tek tek hepsi üzerine okumalar yapılabilir. 16 yılda (1994-2009) yalnızca 25 fotoğraf mı ödül almış? Bilemiyoruz. Ödül almış fotoğraflar içinden seçim yapılmış da olabilir. 16 yılın birikimine baktığımızda sergilenen fotoğraflar bir parça da olsa Türkiye panoramasından toplumsal ve siyasal mesajlar veriyor. Bütün olarak değerlendirdiğimizde birçok eksik görüyoruz. Bu eksikler de, fotoğraf elemesinde hangi kriterlerin göz önüne alındığı konusunda soru işaretleri yaratıyor.
Örneğin sergide hiçbir 1 Mayıs fotoğrafı yok. Ne öncekiler, ne 2008 ne 2009. Kürt sorununa ilişkin herhangi bir fotoğraf yok.
Serginin böyle bir kapsayıcılık iddiası yok denebilir. Ancak sergilenen fotoğraflar yukarıda söylediğimiz gibi gerçekten hem ödülleri hak ediyor, hem de daha yüksek bir kalitede sunulmayı hak ediyordu. Sergilemenin yanında baskılı kataloglar böyle bir sergi için önemlidir. Daha geniş bir seçkiler kataloğunun basılması ve yıllıklar şeklinde Türkiyenin görsel tarihinden belgesel çalışmalar yapılmasının Anadolu Ajansı’nın bir görevi olduğu düşünülebilir. Hem fotomuhabirleri için örnek hem de görsel tarih açısından bir birikim olmalıdır diye düşünüyoruz. Eğer böyle bir çalışma varsa –sergide bunu görmek mümkün değildi- daha geniş dağıtım ve tanıtımı yapılmalı.
BUTİK BİR SERGİ MEKANI
Gelelim sergi mekanına. Butik bir sergi mekanı denilebilir. Hani bazı kültür merkezlerinde duvarlara asılan, önünde masalarda çay içilen, gözünüz ilişirse baktığınız tarzda bir sergi. Fark ise bu ortamda iş toplantıları, yemek davetleri yapılması. Elektronik ve bilgisayarlı donanımından yararlanabiliyorsunuz. Kendinizi özel hissederek yemek yerken, çay kahve içerken kütüphaneden yararlanıp medya ve iletişim dünyasından haberdar olup, yükselen ve alçalan trendleri öğrenebiliyorsunuz. Orta sınıf yöneticiler için özenle hazırlanmış bir mekanda dilerseniz sergiyi izleyebiliyorsunuz da. Alacağınız özel hizmetler için fiyatlar nedir bilmiyorum. Ama alıştığınız kültür merkezleriyle karşılaştırılamayacak kadar epey bir fark olduğu göze çarpıyor. Sonuç olarak burada açılan sergi ambiyansın bir parçası olarak yer alıyor.
Daha önce aynı mekanda açılan sergiler ise Ara Güler, Dr Süleyman Gündüz, Ali Olgun’a aitmiş.
Sergiye ilişkin diğer bir eksiklik, dağıtılan broşürlerin niteliksizliği. Belki de ekonomik olsun diye fotoğraflar pul kadar küçük basılmış ve yanında büyüteçsiz okunamayacak puntoda fotoğraf alt yazıları yer almış. Üstüne üstlük dikey fotoğraflar üstten alttan kırpılmış, bazı fotoğraflar detay alınmış gibi basılmış. Anadolu Ajansı hacminde bir kuruma ve butikliği ile göze hitap eden mekana hiç yakışmamış, moda deyimle “Bu ambiyansa uymamış”.
Özcan Yaman