08 Aralık 2009 00:00
Yapabileceğimiz bir şey yok mu?
28 Eylül-4 Ekim tarihleri arasında gerçekleştirilen Batıkent 2. Emek ve Barış Festivali faaliyetlerinden biri de çoluk çocuk yapılan duvar boyama etkinliğiydi.
28 Eylül-4 Ekim tarihleri arasında gerçekleştirilen Batıkent 2. Emek ve Barış Festivali faaliyetlerinden biri de çoluk çocuk yapılan duvar boyama etkinliğiydi. Boyanmak için seçilen trafo akşamdan astarı atılmak suretiyle epey bir emekle boyandı. Çocuklar trafonun sağına soluna umutlarını, yaşamlarını çizdiler. Ellerini bastılar kendilerinden iz bırakmak adına, çiçekler çizdiler güzel bir gelecek umuduyla. Ön cepheye ise şenliğin amblemi çizildi, Emek Barış Haftasında yaşanan birlik ve dayanışmanın anısına.
Bir hafta geçmedi ki, Yenimahalle Belediyesi görevlileri önce tüm çizimlerin üstüne astar çekti. Sonra sprey boya ile, gerçekte olmayan bir dünyanın uçan araçlarının altında, sağa sola serpiştirilmiş ve üzerlerinde bir para girecek girintiler bulunan toplar serpiştirilmiş o gerçek dışı resmi çizdiler.
Şenliğin bu yılki konusunun Batıkentte uyuşturucuya hayır olması ve çizilen resimlerin silinip uyuşturulmuş beyinlerin parlak halüsinasyonlarına benzer bir resmin çizilmesi aslında sistemin çocuklarımızı yönlendirmeye çalıştığı yolu bize gösteriyor. O resmi her gördüğümde fısıldıyor: İşte biz sizin böyle olmanızı istiyoruz; parlak, uçarı, güvensiz, gökyüzünde dolanıp duran, yersiz yurtsuz. Kendini hiç bir yere ait hissetmeyen, özgür, işte özgürlük budur ayaklarınız yere basmamalı, hiç bir taraftan olmamalısınız, tam da bizim sizden istediğimiz gibi.
Yapabileceğimiz bir şey yok mu?
Fulda Bol (Batıkent-Ankara)