28 Aralık 2009 00:00
YAŞAMA KÜLTÜRÜ
Mimarlar Odasının Antakyada düzenlediği bir toplantıdaydık Konumuz Kültürel Çeşitlilik idi Benim Tematik Sunuşunu yaptığım ilk gün, tartışmalarla çok canlı, dopdolu geçti
Mimarlar Odasının Antakyada düzenlediği bir toplantıdaydık
Konumuz Kültürel Çeşitlilik idi
Benim Tematik Sunuşunu yaptığım ilk gün, tartışmalarla çok canlı, dopdolu geçti
Akşam Hatayın yöresel yemekleriyle donatılmıştı sofra
Ardından da bir dinleti vardı: Hatay Medeniyetler Korosu sunacaktı bize bu dinletiyi
Apak giysileriyle, her yaştan otuz-kırk kişi, basamaklı olarak sıra sıra yerlerini aldılar.
Genç bir adam oluşumunu anlattı koronun
Kapı kapı dolaşıp, bireyleri inandırarak, o oluşturmuş aslında bu koroyu (Bunu sonradan öğrendik )
Müslüman, Hristıyan, Yahudi, Ermeni vb. kişilerden oluşuyordu topluluk
Bir imam vardı Müslümanların içinde Hristiyanların içinde de bir papaz
Hepsi bir başka uğraşın kişileriydi Kimi doktor, kimi bakkal, kimi mühendis, kimi şu kimi bu İlahiden, kilise ezgilerinden halk türkülerine, bütün inanışlardan içimizi titreten sesler doldurdu oylumu
Öyle candan, öyle içten, öyle yürekten söylüyorlardı ki Tüm dinleyiciler sıcacık titreşimlere uydular Bütün dinleyenlerin gözlerinden yaşlar iniyordu
Ben Ben hiç tutamadım kendimi
Kim bize neyi öğretecek?
İşte biz buyuz
Birlikte var olmayı bilenler Kendilerini başkalarının yerine koymayı bilenler
Kendimiz bile inanmaz olduk neredeyse
İnanın, görün, biz buyuz İnanmayın başkalarına, kendini bilmezlere
Kim bizi bu duruma getirebilir ki, biz kendimizin ne olduğunu bilsek?
Soframızdan, boğazımızdan lokmayı eksiltebilirler mi biz kendimizin, kültürümüzün değerini yeterince bilince?
Geçmişimize baksak doğru dürüst, göreceğiz; başımızdan neler geçmiş. Ders almayı bileceğiz
Tutamıyordum kendimi gerçekten
Yaşlar boşanıyordu gözlerimden, imamın bütün göğsüyle bir Hristiyan ezgisini söyleyişini dinlerken Papazın bir ilahiyi Yunus Emre sözleriyle seslendirmesini izlerken
Canım ülkem benim! Canım insanlarım!
Bunlar hepimizin eteğimizdeki taşları döktüğümüz günler olsun!
Yetsin çektiğimiz acılar!
Aşacağız bu günleri
Ellerimiz buluşacaklar geleceğimiz için
Biz ne isek öyle kalıp, böyle korolar oluşturabileceğiz
Medeniyetler Korosu, insan sesinin, kültürümüzün en anlamlı birlikteliğini yaşattı bize o akşam
TMMOB Mimarlar Odası Hatay Şubesi yöneticilerine yüreğim dolu dolu sesleniyorum:
Sağ olun, var olun!..
CENGİZBEKTAŞ
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
