GERÇEK

Önceki gün toplanan Türk-İş Başkanlar Kurulu, “sürekli eylem” kararına, önümüzdeki günlerde “bir dizi geniş katılımlı mitingi” de ekledi.
Başkanlar Kurulu kararını, Türk-İş Genel Başkanı Mustafa Kumlu şöyle açıkladı:
“Eylemlerimiz 8 Ocak, 15 Ocak, 22 Ocak tarihlerinde ‘Çalışmama hakkımızı kullanarak’ ve AK Parti il binaları önündeki kitlesel basın toplantılarımızla sürecektir. Türk-İş Başkanlar Kurulu, Türk-İş Yönetim Kurulu’nun belirleyeceği tarih ve yerlerde diğer emek ve meslek örgütlerinin de davet edilmesiyle geniş katılımlı bir dizi miting düzenlenmesine karar vermiştir.”
Türk-İş’in kararını iki haftayı aşkın bir zamandan beri Ankara’da olan TEKEL işçileri tepkiyle karşıladı. Türk-İş’ten daha sonuç alıcı eylemler beklediklerini söyleyen işçilerin, “Genel grev genel direniş!” sloganlarıyla bu tepkilerini ifade ettikleri belirtilmektedir.
Elbette işçiler sabırsızlanmakta haklıdırlar. Çünkü yeni yıla da ailelerinden uzakta, Ankara’nın soğuk ve yağmuru altında girenler onlardır. Sıcak koltuklardan “Niye bu sabırsızlık?” demek kolaydır!
Öte yandan TEKEL yönetimi, “izinsiz işe gelmeme” suçlaması yaparak, “4-c sözleşmesini imzalama” konusunda da işçileri sıkıştırmaktadır.
Elbette işçilerin bu baskılara boyun eğmeyeceği, mücadelenin kararlılıkla sürmesinde ısrar edecekleri görülmektedir; ama yine de eylemlerin, hükümete bir an önce geri adım attıracak bir düzeye çıkarılmamasını, hoşnutsuzlukla karşılamaktadırlar.
Türk-İş Başkanlar Kurulu, yukarıda da belirtildiği gibi, “Cuma Eylemlerine” “yaygın ve kitlesel mitingler yapma” kararını eklemiştir.
Mitinglerin nerede ve ne zaman yapılacağına ise Türk-İş Yürütme Kurulu karar verecektir.
Bu eylemlerin, etkili olması için; mümkün olduğu kadar çabuk ve mümkün olduğu kadar yaygın ama aynı zamanda kitlesel olması gerekir. Eğer, ülke çapında işçilerin, her sektörden emekçinin katılımı için gerekli çaba gösterilirse; bu mitinglerin çok etkili olması, milyonlarca emekçinin, emekçilerin ana gövdesinin, alanlardan hükümetin emek düşmanı politikaları karşısına çıkması, taleplerini dile getirmesi olanağı vardır. Ki bu, emekçi yığınların, böyle kendi talepleri etrafında alana çıkması; dil, din, mezhep, milliyet gibi öteki ayrımları aşarak talepleri etrafında birleşmesinin de bir adımı olacaktır. Bu ise sınıfın tarihsel kazanımlarına bir katkı demek olacaktır.
Elbette, böyle bir kararın “yasak savma” olarak geçiştirilmesi de mümkündür! Pek çok kişi ve çevre de, Türk-İş bu kararı geçiştirir iddiasındadır!
Bu iddialarda, endişelerde haklılık payı vardır. Ancak, Türk-İş’in üst yönetiminin Başkanlar Kurulu kararını böyle kadük etmeye kalkması, çok kolay değildir.
Çünkü;
1) Hükümetin emek düşmanı politikalarının, Türk-İş’in tepkisizliğinin kaldıramayacağı kadar ağırlaşması ve Türk-İş’teki AKP’ye yakın sendikacıların da sabrını taşırmış olması,
2) Türk-İş’in yürütmesi içinde en azından Tek Gıda-İş’in Genel Başkanı Türkel’in olması,
3) TEKEL işçilerinin artık neyin ne olduğunu bilen uyanıklığı ve Ankara’da sınıf adına “nöbette” olması,
4) Diğer sendika merkezleri ve emek örgütlerinin katılımının yanı sıra sınıftan, emekten yana odakların da desteği ile katılımların genişlemesi, özellikle yerel platformların ve sınıf partisinin etkin müdahaleleri de, mitinglerin etkili bir kitlesellik ve mücadeleci bir hatta olmasına yardımcı olabileceği gibi mitinglerin geçiştirilmesini zorlaştıracak dayanaklardır.
Kısacası, mitinglerin etkili olup olmaması sadece Türk-İş üst yönetimine bağlı değildir. Tersine; başarı, daha çok yerel çalışmalara, işyerlerinden başlayan katılımların artmasına bağlı olacaktır. Dolayısıyla Türk-İş’in ne yapacağını tartışmak yerine, herkesin kendi üstüne düşeni yapmak için harekete geçmesi, alınan kararın hakkıyla uygulanması, bugün en doğrusudur.
Bundan sonra hayata geçirilebilecek muhtemel eylemlerin etkisi ve daha ileriden kararlar alınmasının şartı da, bu görevlerin etkin bir biçimde gerçekleştirilmesiyle sıkı bir bağlantı içinde olacaktır.
İ. Sabri Durmaz