BAŞYAZI

TEKEL işçilerinin bir buçuk ayı geride bırakan mücadelesinde, işçilerin kararlılığı, burnundan kıl aldırmayan hükümeti, bir kez daha tutumunu gözden geçirmeye zorlamıştır.
Önceki akşam Türk-İş Başkanı Kumlu ve Başbakan Erdoğan arasında varılan uzlaşıya göre hükümet, işçilere yaptığı teklifi bir kez daha gözden geçirecektir!
TEKEL işçilerinin, görüşme sonrasındaki söylediklerine bakılırsa, eğer hükümetin teklifi işçiler tarafından kabul görecek düzeyde olmazsa -ki, işçiler özlük hakları açısından hak kaybına uğramadan bir kamu kuruluşuna aktarılmayı istemektedirler- mücadele devam edecektir!
Hükümetin, yeni teklif için yapacağı çalışmayı pazartesi ya da salı günü tamamlayacağı açıklanmıştır.
Öte yandan, 3 Şubat Çarşamba günü, altı konfederasyonun eylem kararı vardır. Ve bu karar doğrultusunda, Türkiye’nin bütün işçileri, kamu emekçileri, çarşamba günü bir yandan TEKEL işçilerine destek vermek öte yandan da kendilerinin de talepleri olduğunu hükümete ve patronlara duyurmak için bir günlük iş bırakacaklardır. Bu doğrultuda işyerlerinden ve sendika şubelerinden gelen haberler, iş bırakma için bir çalışmanın başladığı yönündedir.
Dahası, kimi işyerlerinde ve emekçi semtlerinde, “Her işçiden, emekçiden TEKEL işçisine 1 TL” gibi, dayanışma diyebileceğimiz bir çalışma için girişimlerin başlatıldığı haberleri de gelmeye başlamıştır.
Ama öte yandan da; “Anlaşma olacak, 3 Şubat eylemine ve dayanışmanın yaygınlaştırılmasına gerek olmaz” gibi bir propagandanın olduğu da bir gerçektir.
Az çok emek mücadelesinde yer almış işçiler ve sendikacılar da bilirler ki; “Osmanlı’da oyun çoktur!” ve patronlar ve hükümetlerin her adımından bir anlam çıkarmak, sonuna kadar uyanık olmak, her tür oyuna ve manevraya karşı koymak için hazır olmak gerekir!
Hele 50 güne yaklaşan bu zor eylemde; son ana kadar ve daha eylemin uzunca sürebileceği varsayımı üstünden tüm hazırlıkları sürdürmek gerekir. Yani hem TEKEL işçileriyle danışmak, onlara maddi destek sağlamak üzere çalışmaları artırmak (*); hem de ülke çapında en geniş emek kesimlerinin iş bırakması için çalışmalara hız vermek gerekir. Ancak bu çalışmalar ciddiyetle yürütülürse, hükümet bugün bulunduğu mevziden geri adım atıp, TEKEL işçilerinin isteklerini kabul etmeye yanaşabilir. Aksi halde işlerin gevşetildiğini, erken bir zafer havasına girildiğini, rehavete kapılındığını sezerse, hükümet, direnişi kırma yöntemlerini devreye sokarak uzlaşmaktan vazgeçebilir. TEKEL işçileri ve sendikalarının bugüne kadar sürdürdükleri bu zor ve uzun mücadelede bu aşamaya gelmiş olmalarının sırrı, rehavete kapılmadan ve karamsarlığa düşmeden, kendilerini ve mücadeleyi olumsuz etkileyecek söylentilere aldırmadan, kendi güçlerine ve davalarının haklılığına inanarak mücadele etmeleridir.
Bu yüzden, bundan sonra da TEKEL işçilerinin direnişini daha uzun bir süre sürdürmeyi göze aldıklarını göstermek gerekir. Ve elbette TEKEL işçilerinin mücadeleyi sürdürmek zorunda kalmaları durumunda da tüm emek güçlerinin, her geçen gün artan bir biçimde TEKEL işçisini çeşitli biçimlerde destekleyeceğini de göstermek gerekmektedir. Bu yüzden de bugün, tam bir anlaşmaya varılmadığı sürece, TEKEL işçisini desteklemek üzere yapılan her girişimin daha büyük bir ciddiyet ve enerjiyle sürdürülmesi gerekmektedir. Özellikle de 3 Şubat eyleminin güçlü geçmesi, sadece TEKEL işçileri için değil emek mücadelesinin sonraki aşaması için de son derece önemlidir.
Bugün sloganımız, “Rehavete yer yok; son ana kadar mücadeleye devam”dır.

(*) TEKEL işçileriyle maddi dayanışmayı da içeren “1 TL ile TEKEL işçisiyle dayanış!” çalışması, elbette sadece maddi bir dayanışma değil; TEKEL işçilerinin mücadelesini işyerlerinde emekçiler arasında gündeme getirmek, bu mücadeleyi gündemde tutmak ve eylemlerin yaygınlaştırılmasının vesilesi yapmak demektir.
İHSAN ÇARALAN