AVRUPA GERÇEĞİ

Almanya, dünyanın pek çok ülkesinde yaşayan insanların gitmek istediği bir ülke. Bunun nedeni elbette sahip olduğu zenginlik ve ortalama refah düzeyinin yüksek oluşu. Bu yüzden de, Almanya’da değişik ülkelerden gelmiş, yerleşmiş milyonlarca insan yaşıyor ve bunların önemli bir bölümü artık Almanyalı. Ama, Almanların bir bölümü Almanya’dan kaçıyor. En çok da İsviçre’ye gidiyorlar.
Son rakamlara göre İsviçre’de 250 binden fazla Alman ikamet ediyor. Zürih kantonunda en büyük “yabancılar” grubunu Almanlar oluşturuyor. Genellikle finans, ticaret, sağlık gibi işlerde çalışıyor. Üniversite öğrencileri de az değil. Hal böyle olunca, İsviçre’deki ırkçı ve yabancı düşmanı parti ve örgütlerin ilk hedefinde Almanlar yer almaya başladı. Son zamanlarda değişik kampanyalar örgütlendi.
Aynı dili konuşan iki ülke arasında uzun bir süredir baş gösteren gerilim ve karşı kampanyaların asıl parasal nedenleri bulunuyor. Almanya’nın İsviçre’nin kara para ve vergi kaçırmak isteyenler için cennet olduğunu yüksek sesle ifade etmesiyle birlikte, bu türden karşı kampanyalar açılmaya başladı.
Bilindiği gibi İsviçre, Lüksemburg ve Lichtenstein ile birlikte dünyanın “kara para” vatanı. Bütün ülkelerinden zenginler, baronları, uyuşturucu ve silah kaçakçıları paralarını bu ülkelerdeki “sırdaş hesaplara” yatırıyorlar. İsviçre de “banka hesapları gizliliği”ni bahane ederek, 1930’lu yıllardan beri kaçırılan bu kara paraların yarattığı zenginlik üzerinden refah düzeyini yüksek tutuyor. Yani, sadece 2007 yılındaki verilere göre yabancılar tarafından 330 değişik İsviçre bankasına kaçırılan ve “sırdaş hesaplara” yatırılan paranın miktarı 1 trilyon 900 milyar avro.
İsviçre’deki toplam servetin 3 trilyon 400 milyar avro olduğu göz önünde bulundurulduğunda, yabancıların kaçırdığı miktarın ne anlama geldiği kendiliğinden anlaşılacaktır.
İsviçre’ye para kaçıranlar arasında çok sayıda Alman zengini de bulunuyor. Çeşitli tahminlere göre 100 bin Alman zengininin İsviçre bankalarına 23 milyar avrosu bulunuyor. Bunların önemli bir kısmı ikamet adresi olarak İsviçre’yi gösteriyor. Böylece Almanya’da kazandığı paraları vergiden kaçırmak için oraya aktarıyor. Bu durum yıllardan beri biliniyor ve hiç bir hükümet önlem alma gereği duymadı. Ülke içinde işçilerden, işsizlerden kazanılan her bir sentin dahi hesabını soran devlet, zenginlerin servetlerini vergiden muaf tutmak için yaptığı hilelere göz yumdu. Ama, büyüyen bütçe açığının etkisiyle iki yıldır, “sırdaş hesaplara” yatırılan paraların nasıl getirileceğinin planları, tartışmaları yapıyor.
Önceki Maliye Bakanı Peer Steinbrück, o dönem “vergi cenneti” İsviçre”yi banka sistemi açısından “vahşi batıya” benzetmiş ve iki ülke arasında krize, gerilime yol açmıştı.
İki haftadır, yeniden yoğun bir şekilde “sırdaş hesapların” kimlere ait olduğu ve ne kadar paranın yatırıldığını içeren bilgilerin kaydedildiği CD’lerin satın alınıp alınmayacağı tartışılıyor.
Kara para cennetinde dolaşan “CD cinleri” bütün burjuvaların uykusunu kaçırıyor.
Gizli bir şekilde Kuzey Ren Vestfalya eyaletinde yaşayan 1500 Alman zenginin hesabını CD’ye kopyalayan kişi ya da kişiler bunları “vergi avcısı” firmalar üzerinden Federal Hükümet’e 2.5 milyon avro karşılığında satmayı teklif etti.
Bilgileri çalanlarla pazarlık yapılıp yapılmayacağı uzun süre tartışıldı ve en sonunda Başbakan Angela Merkel, parayı verip CD’yi alacaklarını söyledi. Bu yolla devletin kasasına 400 milyon avro vergi geliri ve kesilen cezanın girmesi hesaplanıyor.
Yine ortalıkta Lichtenstein’deki bankalarda hesabı bulunanlarla ilgili bir teklif edildiği basında yer aldı. Daha önce Almanya, Lichtenstein bankalarındaki bilgileri içeren bir CD’yi 4.5 milyon avroya satın almış, aralarında Deutsche Post’un başkanı de olmak üzere pek çok kişinin evine baskınlar düzenlenmişti.
Berlin Hükümeti’nin vergi kaçıranlara ait bilgileri içeren CD’lerin atın alınacağını açıklaması, en çok da İsviçre’deki ırkçı, gerici, muhafazakar, sosyal demokrat partiler ile Almanya’daki liberalleri rahatsız etti. Çünkü, hepsi de üzerinde oturdukları kara para yığınlarının yavaş yavaş çekilmekte olduğunu biliyorlar.
“Kişisel bilgilerin gizliliği” ilkesinin arkasına sığınan İsviçre burjuvazisi, yıllardır dünyanın diğer ülkelerindeki burjuvaların kayıt dışı gelirlerini, vergilendirmeden korumasına yataklık etti ve bunun üzerinden zenginliğini artırdı. Şimdi, ekonomik koşulların zorlaşması, bütçe açığının büyümesi nedeniyle Almanya, aslında çoktan bildiği ve göz yumduğu vergi kaçırmaları, bir nebze durdurmak, ya da azaltmak istiyor. Yoksa amacı gerçek anlamda burjuvaların vergi kaçırmasına karşı mücadele etmek değildir. Bu yüzden, Merkel’in CD’leri satın alarak gelir sağlama çabası, burjuvazinin İsviçre bankalarına vergi kaçırmasına savaş açtığı anlamına gelmiyor.
YÜCEL ÖZDEMİR