Kadının derdi de çilesi de gün geçtikçe artıyor

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü yaklaşıyor. 8 Mart’a doğru birçok yerde kadın emeğinin sömürüsü ve kadınların sorunları üzerine tartışmalar yapılıyor. Biz de krizin işsizliğin, yoksulluğun, sömürünün her gün artığı Pendik Esenyalı Mahallesi’ndeki kadınlarla hayatlarına dair sorunlarını ve 8 Mart’ı konuştuk.
Çocuklarını okula bırakan birçok kadının uğrak yeri olan gözleme ve çay ocağında kadınlara mikrofonu uzatıyoruz. Okulun hemen yanında olan bu gözleme salonunu kadınlar işletiyor. Günlük hayatlarındaki sorunlarından, memleket meselelerine, mahalledeki sorunlardan, krizin etkilerine, kredi borçlarından, kadına yönelik şiddete birçok konuda söyleşiyoruz kadınlarla. Kadınlar mahallede bir kreşin, bir kültürel faaliyet yürütecek bir alan olmamasından dolayı beledîyi eleştiriyor. Geçim derdi yüzünden monoton bir hayat yaşadıklarını belirten kadınlar, bu saatten sonra kendileri için değil çocukları için yaşamaya çalıştıklarını söylüyorlar. Krizle birlikte birçok kadın işsiz kaldığını, bir çoğunun köylerine döndüğünü, bir çoğunun da eşinden boşandığını söyleyen kadınlar her şeye rağmen hayata tutunuyorlar.
EVE EKMEK GÖTÜRME DERDİNDEYİZ
Gözleme salonunu sahibi Fatma Kılıç sözlerine kadının derdi de çilesi de her gün daha da artıyor diye başlıyor. Eşinin işlettiği ayakkabı dükkânında işlerin kötüye gitmesinden dolayı bir yıl önce bu gözleme dükkânını açtığını söyleyen Kılıç, 3 çocuk okuttuğunu bu yüzden de çocuklarının masraflarını çıkarmaya çalıştığını söylüyor. “Bu ülkede en zor iştir kadının çalışması” diyen Kılıç herkesin bir birini kandırmaya ve sömürmeye çalıştığını dile getirdi. Sadece ‘eve ekmek götürebilir miyiz’ derdinden başka bir şey düşünmediğini vurgulayan Kılıç “Çocuklarımın geleceğinden kaygı duyuyorum, çünkü ortam çok bozuk, tek düşüncem çocuklarıma iyi bir hayat sunmak” diye konuştu.
Kılıç daha önce hiç 8 Mart eylemlerine katılmadığını kendi taleplerini de dile getiremediğini söyleyerek hayata dair hükümetten hiçbir beklentisin olmadığını dile getirdi. Kılıç krizin kadınları çok kötü etkilediğine dikkat çekiyor ve ekliyor “En çok kadınlar ezildi. Bu sistem değişmez, onun için tek umudum eve ekmek götürebilmek başka da bir isteğim yok”
GEÇİM SIKINTISI PSİKOLOJİMİZİ BOZDU
Haftanın 4 günü temizlik işlerine giden Güzide Güler eşiyle birlikte aldıkları ücretin yetmediğini belirterek “Ancak karın tokluğuna çalışıyoruz. 6 yaşında bir kızım var. Mahallede kreş yok. Bırakacak da kimsem olmadığı için köye annemin yanına yolladım” diye konuştu. Hükümetin seçimlerde birçok vaatte bulunulduğunu ama hiçbir sorunu çözmediğine dikkat çeken Güler “Bir kömür için belediyeye, muhtara baş vuruyoruz ama onlar da adamlarına veriyorlar. Bize gene bir şey yok” dedi.
“Okula katkı payı, muayene parası, her şeye zam derken çokça mağdur olduk” diyen Güler, her şeyin özelleştiği bir yerde insan haklarından söz etmenin mümkün olmadığını vurguladı. Güler kriz, işsizlik, geçim sıkıntısından dolayı kadınların ne kendi sorunlarını konuşabildiğini ne de hayatlarını yaşayabildiğini belirterek “Örneğin birçok kadın şiddete maruz kalıyor ama birçoğu hem kocasından korktuğu için ses etmiyor yâ da günlük sorunlar bunun önüne geçiyor bu da hayatımızı zorlaştırıyor” dedi. Mahallede hiçbir sosyal yaşantının olmamasının, kültür evlerinin olmamasının geçim sıkıntısı içindeki kadınların psikolojisini bozduğunu söyleyen Güler “Ne hükümetin ne de belediyenin halka hiçbir hizmeti yok bu yüzden bu ülkede en çok züllümü kadınlar çekiyor çünkü kimse kadınları anlamaya çalışmıyor ve kadının emeği görülmüyor” şeklinde konuştu. Kadınların sorunlara duyarlı olduğunu tüm sorunların farkında olduklarını söyleyen Güler “Ama elimizden bir şey gelmiyor umarım her şey bundan sonra daha iyi olur” diye sözlerini bitirdi. (İstanbul/EVRENSEL)





Erdem Geyik