Hak verilmez, gerekirse zorla alınır!

Uzun bir süredir izlediğimiz TEKEL direnişi büyük bir azimle devam ediyor. Emekçiler haklarının peşinde, ama hükümet hâlâ nasıl ezebilirim, nasıl daha fazla yok edebilirim zihniyetiyle çalışmalarını hızlandırmış durumda. Başbakan son konuşmasında “Boşuna direnmesinler, ay sonu çadırları yakıp yıkacağız, yasal işlemlere başlayacağız” dese de, ben inanıyorum ki emekçilerimiz direnişlerinde başarılı olacaklardır. Bu anlamda bütün halkımızın, bu direnişe örgütlenerek destek olmasını istiyorum. Bu mücadele, sadece TEKEL işçilerimizin değil tüm emekçilerin mücadelesidir.
Aslında canımı sıkan, bu direnişte sağ-sol kavgası yapılması. Emekçinin sağcısı solcusu olmaz, ortada verilmeyen haklar var. Medyada okuyoruz “Zamanında oy vermeselerdi”... Eğer geçmişte bir hata yapılmışsa, bunun bedeli bu olmamalı. Emekçilerimiz sağcısıyla, solcusuyla, bu direnişe el ele, kol kola sarılmışlardır. Çadırlarda insanlar, Lazıyla, Türküyle, Kürtüyle, Çerkeziyle, Ermenisiyle bir halka oldu. İşçiler sağcısıyla solcusuyla birleşerek, büyük bir halk kitlesi oluşturarak, hükümetin başına bela oldu. Asıl korkulan bu!
Tabii ki bu birilerinin işine gelmez. Çünkü örgütlü olmak, birleşmek, her zaman başa bela olmuştur. Aslında TEKEL emekçilerinin başlattığı eylem daha kuvvetli bir destek görseydi, bütün hakkı yenmiş emekçilerin direnişi haline gelebilirdi. Örneğin, atanamayan öğretmenler, maden ocaklarında ölümle burun buruna çalışan emekçilerimiz, sigortasız çalıştırılıp emeğinin karşılığını alamayan işçilerimiz, bunun örnekleri çok...
Bütün amaçları haklarını aramak olan emekçilerimiz, ne yazıktır ki bazı satılmış medya organları tarafından kötü eleştirilere maruz kalmaktadır. Bu da neyin ne için yapıldığını bilmeyen halkımızı olumsuz etkilemektedir. Halk, bir işçi eyleme kalkıştığında, bunun niye yapıldığını değil de işin polisiye yanını ön plana çıkartıp manşetlere taşıyan medyaya inanmakta. Bu anlamda, yakın zamanda iş bırakan veya iş yavaşlatan demiryolu işçilerimiz halktan büyük tepki görmüşler, kimi zaman yolda kalan yolcular tarafından tartaklanmışlardır.
Burada suçlu sadece medya mı? Hayır! Bu anlamda, asıl görevi işçinin, emekçinin hakkını savunmak olan bazı sendika başkanları, işçiyi temsil ediyorum ayaklarında, neredeyse hükümetin sözleşmeli elemanları haline geldiler. Bütün bunlara rağmen TEKEL işçisinin direnişte olması, bu emekçilerimizin ne kadar kararlı olduğunu gösterir.
Başbakan tutturmuş bir 4-c. Bu kısaltılmışı; asıl olan “4-ç-c-ç (4 çocuğunla canın çıksın)”. Bir şey demek istiyorum ama diyemiyorum!
4-c deyip emekçilerin sendikal haklarını elinden alacaksın; pazarda satılan kırık yumurtalara, kırık peynirlere, bayat ekmeklere muhtaç edeceksin; eşek, at etini yedireceksin, sonra da ‘Daha ne istiyorlar?’ diyeceksin. Yine bir şey demek istiyorum ama diyemiyorum!
Mantık bu mu? Zaten birçok emekçimiz özelleştirme sonucu 4-c ucubesinden nasibini aldı. Ama artık yeter! Bu direniş, umarım bütün işçilerimizin, emekçilerimizin hak arama anlamında başlangıcı olur. Günlerdir kimileri aileleriyle, kimileri evini barkını bırakıp yurdun dört bir yanından gelerek, hatta açlık grevine gidecek kadar eylemlerini ciddiye alıp, tüm yürekleriyle haklarını aramak için büyük bir azimle yola çıktılar.
Bu nedenle TEKEL direnişi mutlaka başarıya ulaşmalıdır. Çünkü bu eylemler, başarılı olunması durumunda gerici ve Amerikancı hükümetin de durdurulmasında yol açacak imkanlar yaratacaktır.
Çözümü masalarda aramayın, çözüm meydanlarda, sokaklarda! Yenilgiyi asla kabul etmeyeceğiz. Çünkü bunun maliyeti çok ağır olacaktır. Bu nedenle bütün devrimcileri, sosyalistleri, emekten yana bütün güçleri, bu eylemi başarıya ulaşması için tüm yürekleriyle desteklemeye çağırıyorum. TEKEL işçilerini, emekçilerini, büyük bir özveriyle gösterdikleri direnişi, grevlerini, tüm içtenliğimle kutluyorum.
Ayşe Bulut
(Bahçelievler-İstanbul)