Kadınlara bir oda istiyoruz

Çocukluğumdan hatırladığım en güzel ilişkiler annemin mahallesindeki komşuluk ilişkileriydi. Mahalledeki herkes birbirini tanırdı. Kimin ne derdi ne sıkıntısı olduğunu herkes bilirdi, hastaya, düğüne, cenazeye mutlak gidilirdi. Şimdi herkes çok uzak birbirinden, karşı komşumuzdan haberimiz yok, ilişkiler zayıf. Önceleri özellikle kadınlar birbirinin hatırını sormadan geçmezdi kapıdan, sokaktan. Ama şimdi neredeyse kapılarını çalsan açmayacaklar, açtıklarındaysa bir telaş doğru televizyon başına.

Yirmi dört saat dizi, evlilik, moda ya da yemek programları... Peki bize verilen ne var bu programlarda? Beynimizi boşa doldurmaktan, zamanımızı çalmaktan başka hiçbir şey! Ne yapmalı da kadınların bir araya gelmelerini, sorunlarını paylaşıp birlikte çözüm üretmelerini sağlamalı deyince aklımıza ilk gelen mahallemizde açılacak olan kültür merkezinden kadınlara bir oda talep etmek oldu.

Bunun için bütün kadınların destek olabileceği bir imza kampanyası başlattık.

Mahallemızde pazarlarda standlar kurup imza toplamaya başladık. Evlere gittik, imza metnimizi esnafa bıraktık. Beklediğimizden daha çok ilgi gördük. Mahallemizin muhtarının da desteğini aldık.

Cihangir, Avcılar ilçesinin en büyük mahallesi. Ancak, burada yaşayan kadınlar açısından bu büyük mahallede bir şeyin eksik olduğunu gördük. Hayata karışabileceğimiz bir mekan yok. Bilgi alışverişi yapmak, sorunlarımızı paylaşmak ve birlikte çözüm üretmek için bir araya geleceğimiz bir mekan istiyoruz. Kadın bakışı ile yaşadığımız mahalleyı değiştirip dönüştürmek istiyoruz. Televizyonun yalancı dünyasından, evlerimizin dört duvarı arasından çıkıp gerçek hayatta var olmaya ıhtıyacımız var.

İmza kampanyasına katılan kadınlar da bizimle hem fikir. Mahallemizin esnafından Aysel Soy, kadına saygı duyulmasını ve insanca yaşamak istediğini belirtiyor. Özgül Türkeli çalışmıyor. çalışmalarımıza katılmak istiyor ama zamanı olmamasından şikayetçi. “Kadın olduğumuzdan çalışamıyoruz ve hiçbir yere rahat gidip gelemiyoruz. Dışarı rahat çıkamıyoruz. Ama mahallemizde kreş olsaydı torunumu oraya bırakıp kendime vakit ayırıp üretmek isterdim” diyor. Bu odayı o da istiyor; kendi için de bir şeyler yapmanın bir olanağı olarak görüyor burayı.