BAŞYAZI

“Açılım”dı, “insan severlik”ti, “yaratılanı yaratandan dolayı sevmek”ti propagandası derken, sermaye politikacıları ve diplomatları, dönüp dolaşıp “Madem sen böyle yaptın ben de böyle yaparım”a geliyor. Böylece belki de en eski çağlardan beri süregelen “gücü gücü yetene”den öte her şey bir laf yığınına, bir kandırmacaya dönüşüyor. Buna da “mütekabiliyet esası” gibi oturaklı bir ad takılmış. Yani, muhatabın sana bir yumruk atarsa, sen de ona, en az aynı acıtıcılıkta bir yumruk atmalısın. Hatta daha acıtıcısını atabilirsen, bu daha da iyi olabilir!
Ermeni sorununda onca atıp tutmalardan, “Tarihsel sorunu çözdük, çözüyoruz”dan sonra gelinen yer budur!
Daha ABD Temsilciler Meclisi’ndeki komisyondan “Ermeni Soykırım Tasarısı” geçer geçmez, önce basındaki malum kişi ve odaklar bağırmaya başladı: “Protokolleri Meclis’ten geri çekelim de görsünler!”
Baykal ise aynı öneriyi Meclis kürsüsüne taşıdı: “Protokoller Meclis’ten derhal geri çekilmelidir!” Bahçeli de kendi üslubuyla Baykal’a destek attı.
Ancak bu öneri; protokolleri, Meclis’teki muhalefetin eleştirilerine karşın getiren AKP için bir “yanlıştan dönme” eleştirilerini de beraberinde getireceğinden, hükümet, “Protokoller çekilsin”i duymazdan geldi. Ama Başbakan Erdoğan, çok daha tehlikeli bir tehditle ortaya çıktı: Türkiye’de kaçak olarak çalışan yüz bin Ermeniyi sınır dışı edebiliriz!
Başbakan özet olarak şunu söylüyor: Eğer ABD, Norveç, İngiltere, Fransa gibi ülkeler “soykırım tasarılarıyla” bizi sıkıştırmaya devam ederse, biz de Türkiye’de çalışan Ermenileri sınır dışı ederiz!
Yani ABD, İngiltere, Norveç gibi; Ermenilerin soykırıma uğrayıp uğramadığını hiç de umursamayan ve bu konuyu sadece kendi iç politikalarının malzemesi haline getiren bu ülkelerin, yaptıklarının hesabını, Türkiye’de çalışmak zorunda kalan yoksul Ermenilere fatura etmek en kolayı olsa gerek. Erdoğan’a bakarsanız bu bir “mütekabiliyet esaslı diplomasinin gereği”dir. “Onlar bana bunu yaparsa ben de Ermenilere bunu yaparım” diyor Erdoğan. Ama fatura çıkarılanlar; önce bu konularda hiçbir rolü olmayan yoksul Ermeniler, sonra da konudaki rolü ancak üçüncü dereceden olabilecek olan Ermenistan. ABD ve öteki batılı tuzu kuru ülkelerin, AKP Hükümeti’nin bu önleminden bir zarar görmesi söz konusu olmadığı gibi, bu önlemler iç politika malzemesi olan; sorunun canlı tutulması ve batı kamuoyunun Türkiye karşıtı bir çizgiye itilmesi konusunu daha da kolaylaştırmaktadır.
Erdoğan, burada da kalmıyor; İran’da, Suriye’de, Lübnan’da yaşayan çok sayıda Ermeniden söz edip, “İstersek onları da sınır dışı ettiririz” demeye getiriyor.
“Ermeni açılımı” dene dene gelinen yere bak!
Ama Başbakan’ın aklına, komşu ülkelerdeki Ermenilere karşı tutum almak bile gelirken, kendi partilerinin de gündeme getirdiği “İncirlik Üssü’nü ABD’ye kapatmak”, “ABD’den silah alımını durdurmak”, “Irak’taki işgal kuvvetlerine Türkiye üstünden yapılan lojistik desteği durdurmak”, “İsrail’le savunma anlaşmalarını iptal etmek” gibi önlemler hiç aklına gelmiyor. Çünkü yoksul Ermenilere ve Ermenistan’a tokat atmak çok daha kolay!
Bu köşede çok yazıldı ama yineleyelim. Bu yol, yol değildir. Bu yol, Türkiye’nin bölgede itibarını artırıcı; bölge halklarının kardeşleşmesini sağlayacak, sorunların çözümünü kolaylaştıracak bir yol değildir. Bu yol, yüz senedir batı emperyalizminin bölge egemenliğini sürdürmesine, “böl, birbirine düşür ve yönet” stratejisine hizmet eden yoldur.
Bugüne kadar bu yolla Türkiye’yi yönetenler, hiçbir önemli sorunu çözemedikleri gibi sorunları daha da kötüleştirmişlerdir. AKP Hükümeti de lafta farklı gibi görünse de, fiiliyatta aynı yoldan yürümekte; bunda da ısrar etmektedir.
Ermeni sorununun çözümü de Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkileri germekten değil, halklar arasındaki kardeşliği geliştirecek, sınırları açan ve daha çok Ermeni ve Türkiyelinin birbiriyle tanışıp kültürel, ekonomik, ticari...ilişkilerin geliştirilmesinden ve bu süreci, herkesin kendi geçmişiyle de yüzleştiği bir barış dönemine dönüştürecek politikalardan geçmektedir.
İHSAN ÇARALAN