Birbirimizin elinden tutalım

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü bütün kadınlarımıza kutlu olsun diyerek sözlerime başlamak istiyorum.

Belki klasikleşmiş olacak ama bu kutlama bir güne sığdırılmamalı. Ama en azından bizlerin hissettiklerini, yaşadıklarını bir gün de olsa dünyaya sesimizi duyurmak için bir fırsat. Dünyanın en kutsal varlığı ana diyoruz. Analar ağlamasın, gözyaşları dinsin istiyoruz. Şu anda yaşadığımız dünyada gün geçmiyor ki kadın cinayeti ile sarsılmayalım. Çünkü sen kadınsın, sen güçsüzsün, sen çilekeşsin, ezilmeye, şiddet görmeye mahkumsun… Saçı uzun, aklı kısa diyorlar, diyorlar da kendilerini büyüten, bu yaşa getiren analarına saygıları bu mu diye sormak istiyorum.

Bizler Bericap’ta 14’ü bayan olmak üzere 92 işçi. 68 gündür direnişteyiz. Erkeklerle beraber kar, yağmur, soğuk demeden omuz omuza mücadele ediyoruz. Onurlu bir şekilde ekmeğimizi savunuyoruz.

Bir sene önce sendikalaşarak anayasal hakkımızı kullandık diye işimizden olduk. Niye? Çünkü vardiyam bittiği halde kart basarak üç saat işverene çalıştık; kaçak olarak. Hastalandığımızda devletin doktoru rapor verince “Doktoru mu ayarladın” denildi bize. Sanki rüşvet verecek milyar milyar maaşımız var da… Daha da ileri giderek vardiya amiri tarafından küfre maruz kalan bayanlar… Buradaki arkadaşların kıdem ortalaması 10 yıl olmasına rağmen asgari ücret seviyesinde ücretle çalışıyorlar. Patron ise emeğimizi sömürerek bizlerin sırtından iki fabrika açarak parasına para kattı.

Sen açlık sınırında yaşamışsın, sen mağdur olmuşsun kimin umurunda! İçimden bir çığlık bağırmak istiyorum. Kadınların bu kadar ezilmişliğine kim dur diyecek? Şiddete maruz kalan kadın, tacize tecavüze haksızlığa uğrayan kadınlarımıza kim sahip çıkacak? Biz kadınlar birbirimizin elinden tutalım, sesimizi duyuralım, haksızlığa uğrayan kadınlarımızı başta taç ettirelim.