MEKTUP:Ne çok istiyorduk büyümeyi…
Çocukken oynadığımız tek oyun evcilikti. Hep anne olur, yuva kurar, çocuklarımıza bakardık… Çocukluğumuzdaki oyunlarla öğrenmeye başladık kadın olmanın sorumluluğunu, sorunlarını!Büyüdükçe kadınlığımız da büyüyordu. Bedenimiz büyüyordu, göğüslerimiz, kalçalarımız büy&uu
Çocukken oynadığımız tek oyun evcilikti. Hep anne olur, yuva kurar, çocuklarımıza bakardık… Çocukluğumuzdaki oyunlarla öğrenmeye başladık kadın olmanın sorumluluğunu, sorunlarını!
Büyüdükçe kadınlığımız da büyüyordu. Bedenimiz büyüyordu, göğüslerimiz, kalçalarımız büyüyordu. İstediğimiz de buydu; ne çok istiyorduk büyüyüp kadın olmayı!
Oysa biz büyüdükçe sorunlarımız, sorumluklarımız da büyüyordu.
Sonra okuyan, çalışan ya da evde çalışan kadın olduk. Yaşamın herhangi bir yerinde memleketin herhangi bir şehrinde… Atölyede çalışan kadın olduk, pazarda maydanoz satan kadın olduk. Okulda eğitim veren öğretmen olduk. Hastanede temizlikçi olduk. Kocamızın karısı, çocuğumuzun annesi...
Ama hep ezildik, her yerde geride bırakıldık. İş yerlerinde, sokakta, otobüste hep tacize uğradık. Kocamızdan, patronumuzdan, babamızdan hep baskı gördük. Çünkü hiçbir zaman kendimiz olamadık. Okumayın, çalışmayın, evinizde oturun, çocuk yapın… yani insan gibi yaşamayın çocuğunuzun anası, kocanızın karısı olun diyorlar.
Şimdi baskı daha da artıyor, şiddet daha da artıyor, açlık, yoksulluk, yoksunluk daha da artıyor. Bu sistem, bu düzen sürdükçe yaşamak daha da zorlaşacak. O yüzden kendimiz ve tüm kadınlar için daha iyi bir yaşam istiyorsak önce biz “Artık yeter” demeliyiz. Ayağa kalkıp mücadele etmeyi önce bizim başarmamız gerekiyor.
(Avcılar/İSTANBUL)
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
