24 Eylül 2004 21:00

MEKTUP

13 Eylül sabahında heyecanla yatağımdan kalktım. Evet bugün 6. sınıfa başlayacaktım. Sabırsızlıkla ve neşeyle okula gitmek için hazırlandım.

Paylaş
13 Eylül sabahında heyecanla yatağımdan kalktım. Evet bugün 6. sınıfa başlayacaktım. Sabırsızlıkla ve neşeyle okula gitmek için hazırlandım. Yeni arkadaşlarım, yeni öğretmenlerim olacaktı. Sevinçle okula gittim. Arkadaşlarımda benim gibiydi. Ama içimi kara bir hüzün sarmıştı. Hergün gazetelerden takip ettiğimiz, okuduğumuz savaş ve savaşı yaşamak zorunda kalan çocuklar aklıma takılmıştı. Biz okul sevinci yaşarken onlar ölüm korkusu yaşıyorlardı. Nedir bu çocukların günahı? Bitsin bu savaşlar, bitsin. Savaş bitsin, barış olsun. Ya ülkemizdeki çocuklar? Kimi bölgelerde okul var, öğretmen yok. Kimi yerlerde öğretmen var, okul yok. Ailelerinin yoksul olması nedeniyle çırak olarak çalışan çocuklar, harç parası veremediği için üniversiteye kayıt yaptıramayanlar var. Üniversiteyi bitirip, iş bulamayan abilerimiz, ablalarımız var. Bizi nasıl bir gelecek bekliyor? Herkes aç, herkes işsiz bu ülkede. İşte çocuk yüreğimi kaplayan hüzünler bunlar. Bu düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istedim. Bizler, anne babalarımız için çok çalışmalı ve başarılı olmalıyız. Sevgili Evrensel okurları, gelecek bizim ellerimizde. Bizlir büyüklerin kirlettiği dünyayı temizleyip sımsıkı sarılmalıyız.

ÖNCEKİ HABER

Akay'dan ziyaret

SONRAKİ HABER

1500 katrilyonluk servet

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...