Bayram yüzü görmüyorlar

Fırın işçileri, her seferinde olduğu gibi, çalışarak girdikleri bayramı çalışarak bitirecekler. Hepsinin özlemi; hiç değilse bir bayramı aileleriyle birlikte geçirebilmek. Cengiz Kopuzşahin, Karabüklü, "Değil bayram cenazen olsa ayrılamıyorsun" diyen Kopuzşahin'in tek isteği fırın işçilerinin insanca yaşayabileceği koşulların sağlanması. Ahmet Özer 29 yaşında ve 14 yıllık fırıncı, "Bize her gün bayram" diyor, bayram günü de diğer günler gibi çalışmak zorunda olduklarını anlatırken. Onca çalışmanın karşılığında aldığı paranın yetmediğini söylüyor. İnsanca yaşanacak ücret ve hiç değilse bayramlarda bir kaç gün izin yapmak istiyor. Kemal Acer emekli olmuş, ama fırınlarda çalışmayı sürdürüyor. Şahin "Artık bu meslek bitti. Para yok, bayram izni yok, sosyal hakkın yok. Günde 18 saat çalışsan haftada 160 milyon lira alırsın. Bunun da en az yarısını kendi yemeğine, sigarana harcarsın" diyor.

Gurbetçiler "Gurbetçi" olduklarını söyleyen fırın işçileri için ise bayram artık hiçbirşey ifade etmiyor. Fırında yatıp kalkan "gurbetçi"lerden Yusuf Sönmez, Ağrılı. "Şimdiye kadar hiç dinlenmedim, hiç tatil yapmadım" diyen Sönmez, 20 yaşında. Bir kaç yıldır memleketine gidememiş. "Tatilimiz yok ama olsa da gidemeyiz, aldığımız para hiçbir şeye yetmiyor, yola nasıl verelim?" diyor. Faik Çetin, Adıyaman'dan 1983'te gelmiş. Eşi ve dört çocuğu memlekette. "Burada yattığımız için kalkıp yemek yiyip tekrar çalışıyoruz. Aldığım parayı memlekete gönderdiğim için bana bir şey kalmıyor" diyen Çetin, evine ancak işten çıktığında gidebiliyor.