Açık söyleyeyim, birkaç on yıldır taktım ben bu "Okumaz yazar ulus"a. Fırsat buldukça, daha doğrusu yeni örnekler ortaya çıktıkça daktilomun başına oturmaktan kendimi alamıyorum. Okumayıp yazanlara yığınla örnek var ülkemizde. Hele bazıları, harika ahkâm keserler. Örneğin yıllarca önce, Nâzım Hikmet'in "İvan İvanoviç var mıydı, yok muydu?" başlıklı oyununu yayımlamıştım. Yıllar sonra bir başka kitabevi kitabı yayımladı. Ve ünlü bir sanat dergimiz, yine ünlü bir ozanımızın desteğiyle kampanya başlattı. Türkiye'de ilk kez yayımlanan (!) bu yapıt üzerine ünlü yazarlarımızdan beyanatlar aldı. 12 Eylül 1980'den birkaç yıl sonra, Kenan Evren Cumhurbaşkanı olunca, "12 Eylülcülere 1000 soru" başlıklı bir kitap yazıp, yayımlamıştım. Gazetelerden kestiğim haberlerden yararlanarak hazırlamıştım. Kitap, İstanbul'da dağıtılmaya başlandıktan iki-üç saat sonra, dönemin en büyük gazeteleri beni aradı: "Kitap ilginç geldi. Şu, şu numaralı soruların belgesi varsa manşet yapalım." Notlarıma baktım yanıt verdim: "O sorular sizin gazetenizde şu tarihlerde yayımlandı." Yazarız, ama... Yayıncılıkta 30 yılımı geçirdiğim, İstanbul'un, belki de en ünlü sokağı Başmuhasip Sokağı'dır (uzunluğu 60-70 metre). Sokağın bir ucunda "Başmuhasip" olarak gösterilir, öteki ucunda "Başmusahip". Hangisi doğru bilinmez. İzmir'e ilk geldiğim günlerde, bir hanım gördüm. Üzerindeki tişörtte, İngilizce "Seninle Miami'de sevişmek istiyorum" diye yazılıydı. Belki okumadan aldı. Benzeri "Yazılı takım giysi"yle, Kartal'daki bir imza günü dolayısıyla karşılaştığım belediyenin kültür müdürünün üzerinde gördüm. Biraz daha ağırcaydı. Okumayız, ama yazarız...

Allah duvar yazısında Türkiye'de bazı isimler tabudur. Örneğin, Atatürk Bakkaliyesi açamazsınız ya da Atatürk Sineması. Newroz sözcüğündeki "W"yu kullanamazsınız, ama Show TV'ye ses çıkmaz. "Allah" sözcüğü de böyledir, yani el sürülmezdir. Geçen gün İzmir Karşıyaka'da dolaşırken iki duvar yazısı gözüme çarptı. Duvarın önünde bir araba parkettiği için yandan çektim. "Allah kitapçısı" yazıyordu. Hemen üstünde de "Nuri Alço peygamber"... Üzerinde de "KSK" yani Karşıyaka Futbol Takımı'nın başharfleri. Ve arada bir "W" harfi. Ama eminim bu "W", "Newroz"unki değildi. Olsaydı çoktan halledilirdi. İzmir'de de, İstanbul'da da hâlâ 12 Eylül öncesinin duvar yazıları bazı yerlerde boy gösteriyordu, kaybolmamışlar. İki yıl önce, Yenikapı'da mı başka bir yerde mi, tam anımsamıyorum, şöyle bir yazı vardı duvarda: "Kurtuluşa kadar savaş..." Altına eklemişler: "Feriköy'e de uğrayacak mı abi?". (İstanbul'u bilmeyenlere: Feriköy'le Kurtuluş yakın iki semttir.)