Senede bir gün değil her gün

154 yıl önce…  
Tarih: 8 Mart 1857

ABD'nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başladı. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can verdi. 26 - 27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka'nın Kopenhag kentinde 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında (Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı) Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına 8 Mart'ın "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanması önerisini getirdi ve öneri oybirliğiyle kabul edildi. İlk yıllarda belli bir tarih saptanmamıştı ve değişen tarihlerde fakat her zaman ilkbaharda kutlanıyordu. Tarihin 8 Mart olarak saptanışı 1921'de Moskova'da gerçekleştirilen 3. Uluslararası Kadınlar Konferansı'nda gerçekleşti. Birinci ve İkinci Dünya Savaşı yılları arasında bazı ülkelerde kutlanması yasaklanan Dünya Emekçi Kadınlar Günü, 1960'lı yılların sonunda Amerika Birleşik Devletleri'nde de kutlanmaya başlanmasıyla daha güçlü bir şekilde gündeme geldi. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977 tarihinde 8 Mart'ın "Dünya Kadınlar Günü" olarak kutlanmasını kabul etti. Birleşmiş Milletler'in sitesinde günün tarihine ilişkin bölümde, kutlamanın New York'ta ölen işçilerin anısına yapıldığının yazılmamıştı…Türkiye’de ise Dünya Emekçi Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında kutlanmaya başlandı.

Dönelim bugüne,2011’e…

Ardıma baktığımda hatırladığım tablo şundan ibaret : Hızla büyüyen kadın cinayetleri,işe giderken trafik kazasında yaşamını yitiren tekstil işçisi kadınlar,tecavüz edilip öldürülenler,cinsel istismarlar,kadın bedeni üzerinden ticaret ve siyaset,sevgilisi tarafından kafası koparılan Münevver ve asıl işi bu cinayeti aydınlatmak olduğu halde işi gücü bırakıp ‘Annesi babası kızına sahip çıksaydı,bir kızın o saatte dışarıda ne işi var’ ifadesini kullanan bir emniyet müdürü..

En sonda Sabah Gazetesi Yazarı Hıncal Uluç'un Defne Joy Foster'ın ardından kaleme aldığı tuhaf, mide bulandıran, hatta cehalet çöplüğü köşe yazısı. Hıncal Uluç yazdığı yazıda “18 aylık çocuğu olan evli bir kadın bir erkeğin evinde nasıl kalır?​” diye sormuş, Bunun mutlaka bir gecelik kaçamaktan ibaret olduğu, Defne’nin eşini aldattığı kanısına varmış ve ‘su testisi su yolunda kırıldı.’ şeklinde mesnetsiz bir ifade kullanmıştır.. Hıncal amca biz seni torunun yaşındaki kızlarla sağda solda görünmenden hatırlıyoruz. Sen git gazetecilik, köşe yazarlığı değil Gelibolu sardalye festivali güzellik yarışmasında jüri üyeliği yap. Herkes kendi bildiği işi yapsın! İnsan hayatı üzerinden prim yapmak kimsenin haddine değil. Neyi kamufle etmek istiyorsun da insanlığın vicdanına çomak sokarcasına Defne Joy Foster'ın ölüm olayını ihanet ana fikri ile ört bas etmeye çalışıyorsun. Kendince usta(?) yazar olan bu şahsiyetin yazısı aslında toplumda kadına bakış açısının genelini ifade etmektedir. Bu zihniyetle top yekün kadın-erkek mücadele etmeliyiz. Kadının yok sayıldığı, içinde var olamadığı toplumlarda hiçbir gelişme kaydedilemez. Yine 8 Mart yaklaşıyor ve ülke genelinde mitingler şenlikler düzenlenecek.Yılın bir günü kadına yönelik şiddet kınanacak ve ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi aynı düzen devam edecek ta ki biz kadınlar buna dur diyene kadar, bizde varız bir bireyiz diyene kadar…Dünya emekçi kadınlar günü etkinlikleri kapsamında bir şenlikte İstanbul’un Kartal ilçesinde  12 Martta Emek Partisi Kartal İlçe Örgütünde  yapılacaktır.Ve kadınlar büyük bir coşkuyla ‘senede bir gün değil her gün varız’ şiarıyla yola koyulmalıdır…