FKP muhalifleri partileşiyor

Yıllardır saplandığı ihanet ve oportünizm batağından kurtulamayarak dibe çöken ve son yıllarda burjuva hükümetlerde yer almak suretiyle emekçilere karşı suç ortaklığını pekiştiren Fransa Komünist Partisi (FKP)'nde erozyon durmak bilmiyor. Parti yönetiminin kuyrukçu ve işbirlikçi tutumuna tepki duyarak parti içerisinde muhalif olarak örgütlenenler, partiyi terk edenler ve hatta alternatif devrimci parti oluşumlarına katılanların sayısı artıyor. 2000 yılı Mart ayında Fransa'nın güneyindeki Martigues kentinde düzenlenen 30. Kongre esnasında partiden ayrıldıklarını ilan eden eski senatör ve parti MK üyesi Rolande Perlican önderliğindeki bir grup, kısa bir süre önce (2002 yılı Mart ayı başında) yeni kurdukları partinin kuruluş kongresini gerçekleştirdiler. "Communistes" (Komünistler) adını alan parti, "işçi sınıfı ve emekçilerinin ihtiyaç duydukları devrimci parti" olarak tanıtılıyor.

Fabrikalar temel oldu Geçmişte Paris senatörlüğü yapmış ve Martigues kongresine kadar, uzun yıllar parti merkez yönetiminde bulunmuş olan Rolande Perlican, Martigues kongresinde kürsüden şöyle konuşmuştu: "Hayatımı komünizme adadım ve Komünist Parti'nin üyesi oldum. Ne yazık ki parti, komünist olmaktan çıktı, bugün bu sıfata layık değil. Ben, komünist olarak kalıyorum ve komünizmden uzaklaşan partiyi terk ediyorum. Bu partide hâlâ komünist olarak kalanları da aynı davranışa davet ediyorum." Bu çağrının ve kongrenin ardından, aynı yılın Mayıs ayında bir araya gelen 160 militan "Communistes" grubunu kurdu. Aralarında çok sayıda sendikacı ve işçi militan da bulunan bu grup, çalışmasının esasını fabrikalardaki örgütlenmeye yönelteceğini ilan etmişti: "Bizim ayırt edici yanımız, iflah olmaz tasfiyecilerle ya da müzmin muhaliflerle fazla zaman yitirmeden direkt işçilerin, halkın arasına gitmektir."

Kuruluş aşaması FKP içerisinde ve esas olarak da dışında yürütülen çalışma ile, belirli bir olgunluğa gelindiğinde partinin ilanı için geç kalmayacaklarını da baştan ilan etmişlerdi. "Communistes" grubu yöneticilerine göre, "...Parti sürekli oluşum halindeki bir oluşumdur. Bir kez kuruluşu ilan edilince inşa sona ermez, aksine, bir ilk adım atılmış olur. Asgari teorik temel ve örgütsel ayakları oluşturduğunda, ihtiyaç duyulan devrimci parti ilan edilir." Bu perspektifle faaliyetlerini yürüten "Communistes", Eylül 2001'de yapılan Geçici Ulusal Kolektif toplantısında kongre kararı almıştı: "İleriye doğru bir adım daha atmak için koşulları oluşturmuş bulunuyoruz. Kurmak istediğimiz devrimci partinin kuruluş kongresini toplama zamanı gelmiştir." 2002 yılı Mart ayı başında da kuruluş kongresini topladı. Kongreye 59 ilden 1800 kadar üyeyi temsilen 130 delege katıldı. Metal, kimya, enerji, PTT, sağlık, banka vb. işkollarından sendikacı ve işçilerin delegeleriyle temsil edildikleri kongrede, "ulusal ve uluslararası politik durum değerlendirmesi, Avrupa Birliği süreci ve Fransa işçileri açısından etkileri, gençlik ve fabrika çalışması" gibi konuların yanı sıra, örgütsel meseleler de tartışıldı.

'FKP ile ilgimiz yoktur' Partinin kuruluşunun ardından basına dağıtılan kamuoyu açıklamasında şunlar belirtiliyor: "1-2 Mart 2002 tarihlerinde kongremizi topladık ve 'Communistes' adını verdiğimiz devrimci partinin kuruluşuna karar verdik. Fabrikalarda, işyerlerinde, yerleşim ve eğitim alanlarında örgütlüyüz. Yerel-bölgesel faaliyetlerimizi örgütleyen kolektiflerimiz var. Çoğumuz işçi ve büro çalışanıyız. Aramızda öğrenciler, öğretmenler, işsizler, emekliler de var. Gazetemiz 'Communistes'i bütün Fransa'da binlerce adet (13 bin) dağıtıyoruz. 'Communistes'in, uzun zamandır sınıf mücadelesini terk etmiş olan FKP ile hiçbir alakası yoktur." "Communistes"'in, mevcut onlarca gruba eklenen bir yenisi mi, yoksa gerçekten FKP'nin bıraktığı boşluğu devrimci bir tarzda dolduracak mücadeleci bir sınıf partisi mi olacağı; pratik mücadele içerisinde görülecek.

FKP'nin acı çöküşü Tamamıyla sosyal demokratlaşan FKP'nin ise, artık son demlerini yaşadığını söylemek abartı olmaz. Önümüzdeki Nisan-Mayıs aylarında yapılacak cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimleri, FKP'nin resmi çöküşünün ilan edildiği bir arenaya dönüşebilir. Zira, bir taraftan Sosyalist Parti, bir taraftan da adım adım ciddi bir güç haline gelmekte olan değişik Troçkist grupların varlığı, FKP'yi giderek gereksiz kılıyor ve üyeleri de bunun farkında. Şimdi FKP'ye yapışıp kalanlar, sadece orayı bir ekmek kapısı olarak gören her düzeyde seçilmişler (milletvekili, belediye başkanı, belediye meclisi ve bölge meclisleri üyeleri vb.) ile maaşlı profesyonel aygıttır. FKP, çöküp gidiyor. Geride kalan samimi, iyi niyetli unsurlar, eğer başka mücadeleci unsurlarla da birleşerek yeni bir yola girebilirlerse, bu, Fransa işçi sınıfı adına kazanım olacaktır. "Komünistler" partisi, varlığı ve mücadelesi daha geçmişe dayanan "Komünist Koordinasyon" grubu ile birlikte, son yıllarda FKP içinden çıkan en ciddi, geniş kapsamlı, hedefleri az çok belirli ve nispeten tutarlı devrimci yapılardan birisi olarak beliriyor.